Μόνη επιλογή ο αγώνας για επιβίωση, υγεία και υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού

Η τραγική κατάσταση στις εφημερίες των νοσοκομείων της Αττικής τις τελευταίες ημέρες δεν αποτυπώνουν παρά την οριακή κατάσταση που βρίσκεται το δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας. Ένα δημόσιο σύστημα υγείας παραδομένο στις διαχρονικές ελλείψεις σε προσωπικό, κλίνες και εξοπλισμό και ταυτόχρονα με την κυβέρνηση να αρνείται πεισματικά την επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών κέντρων στο χώρο της υγείας, όταν έχουμε φτάσει στην απελπιστική κατάσταση να υπάρχουν δεκάδες διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο συνεχίζει να έχει απροστάτευτους τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και στις αστικές συγκοινωνίες, που αποτελούν και τους βασικούς χώρους υπερμετάδοσης του κορονοϊού, αλλά ετοιμάζει ένα νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων που χτυπούν εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Δυναμώνει την καταστολή και τον αυταρχισμό απέναντι σε όποιον αγωνίζεται με την επιδίωξη να φιμώσει το εργατικό κίνημα, τα συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, ακόμα και τους υγειονομικούς των νοσοκομείων που τολμούν και παρουσιάζουν την πραγματική κατάσταση κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της.

Τα τελευταία γεγονότα εκτεταμένης καταστολής στο κέντρο της Αθήνας τις ημέρες του Πολυτεχνείου, στο Γαλάτσι, στη Νέα Σμύρνη, στο ΑΠΘ είναι απλά η κλιμάκωση της κρατικής καταστολής και του αυταρχισμού, παράλληλα με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Η κυβέρνηση αξιοποιεί νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για την υπονόμευση της απεργίας, για την επιβολή του ιδιώνυμου αδικήματος στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς και τους επεκτείνει με νέους νόμους ενάντια στο δικαίωμα στις διαδηλώσεις, στο ηλεκτρονικό φακέλωμα, στην παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτος στα συνδικάτα.

Πλάτη στην προσπάθεια να μπει φραγμός στους αγώνες που υπερασπίζονται τα δικαιώματα και την υγεία του λαού βάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση του για πολιτικό “moratorium”. Σε συνέχεια της πολιτικής του «θα λογαριαστούμε μετά» καλλιεργεί την ανάγκη οι αγώνες των συνδικάτων και του λαού να «μπουν στο γύψο», λες και δεν είναι απολύτως αναγκαία τα αιτήματα τους, για να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας, να επιταχθούν τα ιδιωτικά κέντρα χωρίς καμία αποζημίωση, να υπάρχουν συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, να προστατευθεί το εισόδημα του λαού, να ανοίξουν τα σχολεία και οι σχολές με όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών. Είναι στην κυριολεξία αιτήματα ζωής και θανάτου που η κυβέρνηση συνειδητά αγνοεί μπροστά στην υπεράσπιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Μετά από ένα χρόνο πανδημίας ένα πράγμα έχει επιβεβαιωθεί. Ότι εάν δεν ήταν οι αγώνες των υγειονομικών, των συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων, που αντιμετώπισαν στην πράξη την κλιμάκωση της καταστολής, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Τα όποια μέτρα προστασίας παίρνονται έχουν επιβληθεί από την «οργανωμένη απειθαρχία» των εργαζομένων κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει την ευθύνη στον ίδιο το λαό για τα δεινά που περνά.

Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην οργάνωση αγώνων με επίκεντρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε συνθήκες πανδημίας και απότομης επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων. Και θα συνεχίσει σε αυτή την κατεύθυνση. Για να δυναμώσει και όχι για να σβήσει η φωνή όσων αντιστέκονται, για να δυναμώσει η οργάνωση του λαού και οι αγώνες του σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε δήμο και πόλη.