Γυρολόγων εγκώµιον

Στην Ελλάδα υπήρξαν χιλιάδες πλανόδιοι έµποροι, δεδοµένου ότι η συγκοινωνία ήταν προβληµατική και ο κόσµος από τα χωριά και τις συνοικίες δεν ήταν εύκολο να πάει στα εµπορικά κέντρα για να ψωνίσει.

Από τη δεκαετία του 1930 οι πλανόδιοι άρχισαν να χρησιµοποιούν αυτοκίνητα, τα οποία κόστιζαν περισσότερο από ένα µικρό συνοικιακό κατάστηµα, και να παρέχουν µικροπιστώσεις. Χωρίς τους γυρολόγους η ιστορία του εµπορίου στην Ελλάδα θα ήταν πολύ φτωχότερη. Αξίζουν, λοιπόν, σεβασµό οι γυρολόγοι, όπως και οι πλανόδιοι κινηµατογραφιστές, χωρίς τους οποίους τα απόµερα χωριά δεν θα γνώριζαν µέχρι τη δεκαετία του 1970 τι εστί κινηµατογράφος.

Υπάρχουν γυρολόγοι στην πολιτική; Μεταφορικώς, ναι. Είναι αυτοί που πηγαίνουν από έναν χώρο στον οποίον δεν υπάρχει πλέον ζήτηση γι’ αυτό που διαθέτουν σε άλλους χώρους όπου υφίσταται ζήτηση. ∆εν εννοώ µόνον τους τέσσερις βουλευτές που ενθυλάκωσε η Νέα ∆ηµοκρατία από την παρούσα Βουλή. Εννοώ και µερικούς από τους αρχηγούς της και ουκ ολίγα κορυφαία στελέχη της.

Το 1946 ο Ευάγγελος Αβέρωφ εκλέχτηκε βουλευτής µε τον εκλογικό συνασπισµό Εθνική Πολιτική Ενωσις, στον οποίον µετείχε εκ µέρους του Κόµµατος Βενιζελικών Φιλελευθέρων (µε αρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο). Στις εκλογές του 1950 εκλέχτηκε µε το Κόµµα Φιλελευθέρων (πάντοτε µε αρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο), το ίδιο και το 1951 και το 1952 (οπότε δεν εκλέχτηκε). Το 1956, όµως, κατήλθε µε την ΕΡΕ και παρέµεινε έκτοτε κορυφαίο στέλεχός της και ηγέτης της Ν∆ από το 1981 έως το 1984.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκλεγόταν µε το Κόµµα Φιλελευθέρων από το 1946 µέχρι το 1958. Στη συνέχεια, µε την Ενωση Κέντρου, µε την οποία συγχωνεύθηκε το κόµµα του. Επακολούθησε η λεγόµενη «αποστασία» (οπότε 45 «γυρολόγοι» έριξαν την κυβέρνηση του κόµµατος µε το οποίο εκλέχτηκαν και στην οποία αρκετοί συµµετείχαν). Το 1977 επανήλθε στη Βουλή µε το Κόµµα Νεοφιλελευθέρων, από το οποίο µεταπήδησε στη Ν∆, για να γίνει και αυτός αρχηγός της.

Ισως, λοιπόν, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήθελε να χαρακτηρίσει «γυρολόγους» τους βουλευτές που θα δώσουν ψήφο εµπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα. Αλλά λίγο η κούραση από τη συνεχή δραστηριότητα, λίγο η αγωνία, λίγο το ζάχαρο που πέφτει αν παραλείψουµε το πρωινό, ξεχνιόµαστε καµιά φορά και λέµε πράγµατα που δεν τα εννοούµε.