Η προδοσία

Με τον όρο «προδοσία» χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε αθέτηση υποχρεώσεων, δεσμεύσεων ή υποσχέσεων, μέσα σε μια σχέση. Στο έργο του Πίντερ όλα είναι γνωστά στους ήρωές του, όπως στο τέλος αποδεινύεται, οπότε ουδείς προδίδει τελικά! Το να υπόσχεται μια ομάδα στον οπαδό της, με τον οποίο η σχέση είναι σχεδόν ερωτική, πορεία λαμπρή, δεν αποτελεί προδοσία όταν αυτή η υπόσχεση καταρρεύσει. Και δεν είναι προδοσία διότι ο οπαδός γνωρίζει (ή οφείλει να γνωρίζει) τις δυνατότητες της ομάδας του. Με την πρόσληψη προπονητή βγαλμένο εσπευσμένα από το ντιβανομπάουλο με τα μάλλινα και τις ναφθαλίνες, με την απώλεια του «πρώτου» των πρώτων της ομάδας και κυρίως με την εξαφάνιση ισχυρού κινήτρου, η πορεία μιας ομάδας είναι σχεδόν χαραγμένη με ακρίβεια. Στη Ρεάλ αναφερόμαστε και για τις Βασίλισσας τα πάθη που την ταλανίζουν τελευταία γράφουμε. Και μην νομιστεί ότι ιστορία, που χάνεται στα βάθη των χρόνων, σβήνει ή λερώνεται από μια συντριβή, έστω κι από την κλασική αντίπαλο Μπαρτσελόνα. Οι ομάδες σαν τη Ρεάλ, που την ιστορία την έχουν για πρωινό τους ένδυμα, έχουν μάθει να πορεύονται και με ήττες και με νίκες και με συντριβές και με θριάμβους. Ομάδες σαν τη Ρεάλ έχουν βυθιστεί μέχρι και φτέρνας στα νερά της Στυγός και απολαμβάνουν την αθανασία! Οι συμπλεγματικοί εκείνοι, που θεωρούν εαυτούς υπεράνω των «αθανάτων» ομάδων τους, είναι οι πρόεδροι, που πασχίζουν με αγωνία να αφήσουν το ίχνος τους ώστε να ανακαλυφθεί από τους μετέπειτα αρχαιολόγους, του ποδοσφαίρου. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ έσβηνε μπροστά στη λάμψη του Ρονάλντο και φρόντισε να τον αποκολλήσει από στέμμα της Βασίλισσας. Ο Ζιντάν τον θάμπωνε· του έδωσε να καταλάβει ότι είναι υπό αμφισβήτηση κι ο Γάλλος με το αλγερινό αίμα, αποχώρησε, πάμφωτος. Σε λίγα χρόνια θα υποχρεώνεται ο ερευνητής να γκουγκλάρει «πρόεδρος Ρεάλ» για να θυμηθεί ποιος ήταν ο Φλορεντίνο Πέρεθ και ο κάθε «Πέρεθ»... Αυτοί, οι πρόεδροι λοιπόν «προδίδουν» κι όχι οι παίκτες που φεύγουν! Κι αν οι οπαδοί δεν το κατάλαβαν, ας πρόσεχαν. Αν ανεπαισθήτως έμειναν έξω από την πραγματικότητα, δεν ευθύνονται οι ταγοί τους. Αυτοί τους το «φώναξαν» με τις πράξεις τους. Οι οπαδοί (έκαναν πως) δεν άκουγαν, τώρα τι ζητούν; Ο Πίντερ το καθιστά σαφές· αν ο θεατής στη διάρκεια της εξέλιξης του έργου αποκοιμηθεί, ορθώς στο τέλος θα διερωτηθεί: μας πρόδωσαν; Όχι, δεν σε πρόδωσαν, εσύ απλά κοιμόσουν!