Απόψεις|17.06.2021 14:56

Πόση Αλήθεια μπορείς να αντέξεις;

Ρόμπερτ Πεφάνης

Ο Φρίντριχ Νίτσε στο κλασικό έργο του «Πέρα από το Καλό και το Κακό», θέτει μια ερώτηση, η απάντηση της οποίας πιστεύω ότι περιλαμβάνει το σύνολο της Ανθρώπινης πνευματικής εξέλιξης και τους λόγους για τους οποίους επικρατούν οι κοσμοθεωρίες, οι παραδόσεις, οι θρησκείες που χαρακτηρίζουν την ύπαρξή μας:

Πόση Αλήθεια μπορείς να αντέξεις;

Η σύντομη ιστορική διαδρομή του είδους μας, δικαιολογεί την υποκατάσταση της Αλήθειας με μύθους και θρύλους, οι οποίοι και χαρακτηρίζουν τις λειτουργίες της Ανθρώπινης κοινωνίας μέχρι και σήμερα. Προφανώς, αφού τα ερωτηματικά ήταν αμέτρητα κατά τη διαδρομή μας. Τους τελευταίους αιώνες όμως, άλλοτε υπό αντίξοες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες και άλλοτε υπό σχετική ελευθερία, διατυπώνονται και απαντήσεις για θέματα που αγνοούσαμε.

Ο χρόνος τον οποίον επέλεξα να διατυπώσω τις απόψεις μου, δεν είναι τυχαίος. Ο πλανήτης μας εξέρχεται μιας σοβαρότατης κρίσης, η οποία και έπληξε εξίσου όλους τους λαούς.

Δόθηκε έτσι η ευκαιρία, να εξεταστεί υπό τραγικές συνθήκες, το εν λόγω ερώτημα.

Περιληπτικά, οι αντιδράσεις σε όλον τον κόσμο περιείχαν μια (ή και περισσότερες) προσεγγίσεις:

  1. την Θρησκευτική, η οποία και δικαιολογούσε την εν λόγω συγκυρία στο πλαίσιο της αιώνιας μάχης καλού και κακού, με φανερή την προδιάθεση λύτρωσης από την εκάστοτε θεϊκή παρέμβαση.
  2. την Κυνική, η οποία αναλωνόταν σε θεωρίες περί ανεξέλεγκτων γεγονότων, τα οποία δεν δύναται ο Άνθρωπος να ελέγξει, αλλά, με την πίστη ότι θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, όπως άλλωστε και στο παρελθόν (Πανώλη 14ος αιώνας, Ισπανική Γρίπη 20ος αιώνας κλπ)
  3. την Συνωμοτική, η οποία και μας ψυχαγώγησε καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας, με θεωρίες που κυμαίνονταν από εξωγήινες δυνάμεις, μέχρι μυστικές λέσχες που επιθυμούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την Ανθρωπότητα.

Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής των παραπάνω προσεγγίσεων;

Η ανάγκη δημιουργίας ενός βολικού μύθου, ο οποίος και θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε μια κρίση, όπως και σε όλες τις φάσεις της ύπαρξής μας. Η αδυναμία μας να δεχτούμε την Αλήθεια. Ότι δεν είμαστε παρά ένα φοβισμένο, εφήμερο όν, σε έναν κόκκο σκόνης που περιστρέφεται με ταχύτητα 1.700 χιλιομέτρων την ώρα γύρω από τον άξονά του, έρμαιο των δυνάμεων του Σύμπαντος (το οποίο και δεν έχουμε ακόμα πλήρως κατανοήσει).

Βέβαια, η ασύλληπτη εξέλιξη της Επιστήμης και της Τεχνολογίας υπόσχεται την πιθανότητα να μπορέσουμε στο μακρινό μέλλον, να αντιμετωπίσουμε τη μοναδική αυτή εμπειρία της ύπαρξης, χωρίς την ανάγκη επίπλαστων στηριγμάτων.

Αντέχοντας την Αλήθεια, χωρίς φόβο.

πανδημίαάνθρωπος