Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού

Mε την αποχώρηση Καµµένου ένας κύκλος κλείνει και ένας νέος ανοίγει, µε κύριο χαρακτηριστικό την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στην κατεύθυνση δηµιουργίας µιας προοδευτικής συµµαχίας.

Η νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαµορφώνεται, εκτός του ότι επιτρέπει την απρόσκοπτη συνέχιση των κυβερνητικών πρωτοβουλιών, αποτελεί το όχηµα για την υλοποίηση µιας στρατηγικής επιλογής του Αλ. Τσίπρα, τη συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου. Μιας ευρύτατης δηµοκρατικής συνεργασίας που δεν θα περιορίζεται στη συµµαχία της Αριστεράς µε την Κεντροαριστερά, αλλά θα φθάνει τα όρια της φιλελεύθερης ∆εξιάς και θα αγκαλιάζει το πολιτικό Κέντρο.

Θα καλύπτει, δηλαδή, το κενό που δηµιουργείται από τη συνεχή µετακίνηση της Ν∆ προς την ακροδεξιά. Αυτή ακριβώς η µετάλλαξη της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είναι ο παράγοντας που δηµιουργεί ευνοϊκούς όρους για υπερίσχυση των προοδευτικών συσχετισµών στην αναµέτρηση µεταξύ προόδου και συντήρησης. Η νέα πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο είναι µόνο η αρχή. Οι νέοι συσχετισµοί θα προκύψουν από τη σύγκλιση και συµφωνία σε ένα νέο προοδευτικό προγραµµατικό πλαίσιο, ευρύτατων δυνάµεων που δεν καλύπτονται ούτε από την ακροδεξιά ρητορική του Κυρ. Μητσοτάκη αλλά ούτε και από τη µετακίνηση προς τα δεξιά της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ.

Ο προοδευτικός πόλος είναι σε θέση να αποτελέσει τον καταλύτη για την έγκαιρη δηµιουργία ενός προοδευτικού µετώπου σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ενός µετώπου που καθυστερεί κυρίως από ολιγωρία κάποιων δυνάµεων της ευρωπαϊκής Σοσιαλδηµοκρατίας. Βεβαίως, τα νήµατα έχουν αρχίσει και κινούνται προς την κατεύθυνση συνεργασίας µε την Αριστερά και τους Πράσινους, στα πρότυπα των συµµαχιών σε Ισπανία και Πορτογαλία. Οι διεργασίες στο γερµανικό SPD είναι ενδεικτικές.

Σε κάθε περίπτωση, η συγκρότηση µιας ευρωπαϊκής προοδευτικής συµµαχίας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκρουση της ακροδεξιάς επέλασης αλλά και για την ήττα της ∆εξιάς, που µε τις πολιτικές της την τροφοδοτεί. Πολύ περισσότερο που µετά την ανάληψη της προεδρίας του ΕΛΚ από τον Βέµπερ διαγράφεται και ο κίνδυνος συνεργασιών της ευρωπαϊκής ∆εξιάς µε τους διάφορους Σαλβίνι, στα πρότυπα της συµµαχίας στην Ανδαλουσία