Χωρίς το γράµµα «ρο»

Ο παιδικός μου φίλος, καλή του ώρα, στη θέση του «ρο» έλεγε «βήτα». «Πώς σε λένε;» τον ρωτούσαν. «Μέβκο» απαντούσε εκείνος. Μερικοί νόµιζαν ότι πρόκειται για σλαβικό όνοµα και τον κοιτούσαν ύποπτα. Οσοι ήταν περίεργοι επέµεναν: «Τι όνοµα είναι αυτό;». «Υποκοβιστικό του Μεβκούβιος» απαντούσε ο φίλος µου. Και όσοι γνώριζαν το όνοµα Μερκούριος, που δεν ήταν και πολλοί, καταλάβαιναν. Οι υπόλοιποι τον περνούσαν για καθολικό, που είχε λάβει το όνοµα κάποιου άγνωστου Λατίνου αγίου. Σε κάθε περίπτωση, απορούσαν και µε εµένα, γιατί κάνω παρέα µε ξένους (Σλάβους ή καθολικούς, αδιάφορο).

Ο Μέρκος διασκέδαζε µε το βήτα που έλεγε αντί για «ρο». Αλλά στο πανεπιστήµιο και κυρίως στον «Ρήγα» που ήταν οργανωµένος, η δυσκολία στην εκφορά τον εµπόδιζε. Αλλιώς θα γινόταν σπουδαίος ρήτορας. «Αµα πάβουµε την εξουσία», µου έλεγε, «θα καταβγήσω το βο». Η παράταξή του πήρε την εξουσία µε κοινοβουλευτικά µέσα και ο Θεός πήρε τον Μέρκο µόλις στα πενήντα του χρόνια. Και επειδή ένας τρόπος για να θυµάµαι τον παιδικό µου φίλο είναι να µιλάω σαν και εκείνον, αναρωτιέµαι συχνά πώς θα ακουγόταν η ελληνική γλώσσα αν το καταργούσαµε τελείως το άτιµο το γράµµα που παίδεψε πολλούς, από τον ∆ηµοσθένη τον ρήτορα µέχρι το Μέρκο. ∆οκιµάζω λοιπόν:

Χωίς το κατααµένο γάµµα, η χώα θα εξακολουθήσει να έχει κυβένηση, µε πωθυπουγό τον κύιο Τσίπα. Σήµεα θα γίνει συλλαλητήιο κατά της Συµφωνίας των Πεσπών, µε επικεφαλής πεϊφεϊάχες, δηµάχους και µητοπολίτες και ηθικό αυτουγό τον κυιο Κυιάκο. Ανεξατήτως της επιτυχίας του συλλαλητηίου, εγώ πέπει να πληώσω τα ειδοποιητήια της Εφοϊας και των ταπεζών, καθώς και τους λογαϊασµούς. Η Συµφωνία θα επικυωθεί από τη Βουλή µε µική διαφοά, και από ∆ευτέα θα σταµατήσουν οι ψηφοφοϊες». ∆υστυχώς, δεν φαίνεται να αλλάζουν και πολλά αν καταργήσουµε το «ρο». Ισως πρέπει να δοκιµάσουµε µε κάποιο άλλο γράµµα