Η χαρά του µπάχαλου την επομένη της Συμφωνίας των Πρεσπών!

Ζούμε πολύ µεγάλες στιγµές. Η Συµφωνία των Πρεσπών έφερε την... κανονικότητα. Πολύ απλά, γίναµε πάλι µπάχαλο!

Βάλαµε τη χώρα στο φυσικό της περιβάλλον στο οποίο έχουµε µάθει να λειτουργούµε και να αποδίδουµε καλύτερα, βρε αδερφέ. Πέτυχαµε πάλι αυτό που είναι σε όλους φανερό ότι είναι η κανονικότητα για τη λειτουργία της χώρας. ∆εν µπορούµε αλλιώς, βρε αδερφέ. Μόλις εµφανιστεί µια σοβαρή και οργανωµένη πρόταση, γίνεται µπάχαλο να έρθουµε στα ίσα στο να συζητάµε όπως µόνο εµείς ξέρουµε.

∆ιαλύθηκαν κόµµατα και η Βουλή γέµισε πρόθυµους «ανεξάρτητους», ανοιχτούς σε κάθε τύπου κελεύσµατα εν όψει των επικείµενων εκλογών (δουλίτσα να ’χουµε).

Η κυβέρνηση, δόξα τω Θεώ, αποφάσισε να αποχωριστεί τον εκλεκτό κανακάρη της, που πριν αλέκτορα φωνήσαι βγήκε στο µεϊντάνι κι άρχισε να καταγγέλλει. Σενάρια και συνωµοσίες η ειδικότητά µας. Τέτοια... ποιότητα… (δουλίτσες να έχουµε).

Παραδοσιακά ΝΑΤΟϊκοί ιθαγενείς βγήκαν στους δρόµους των συλλαλητηρίων για να ξορκίσουν τη διεύρυνση της συµµαχίας τους µε ένα βαλκανικό παραπαίδι (ΠΓ∆Μ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο).

Πούροι αντι-ΝΑΤΟϊκοί συµπολίτες µας έµειναν σπίτι να δουν τένις (γιατί έτσι µεγάλωσαν, µε τένις, πιάνο και γαλλικά).

Τα φασιστοειδή ζήλωσαν την τηλεοπτική εικόνα των παλιών καλών «γνωστών άγνωστων» κουκουλοφόρων και τα έβαλαν µε τους κρανοφόρους φίλους τους (ωπ, συνάδελφε, πώς από δω;).

Οι αδιάβαστοι, συνήθως, βουλευτές µας αποφάσισαν να µπουν στο ελληνικό κοινοβουλευτικό µας Γκίνες εγγραφόµενοι µαζικά όσο ποτέ άλλοτε στον κατάλογο των οµιλητών, για να αφήσουν τη µικρή ή µεγάλη τους σοφία για το «Μακεδονικό» και να γυρίσουν εξαγνισµένοι στην αγκαλιά των ψηφοφόρων τους (α, ρε, πιένες το βουλευτιλίκι µας). Σούπερ! Εχουµε υλικό για εκλογικούς θιάσους και παραστάσεις από χωρίου εις χωρίον για τα επόµενα ŒŽ χρόνια! Ασε που χτίζουµε ένα νέο, δικό µας φιλοσοφικό ρεύµα στην επιστήµη της πολιτικής.

Ο ντανταϊσµός στην πολιτική έχει πια πατρίδα, κι ας µην το ξέρουµε!