Δηµόσιο: Μόνη σωτηρία για την κυβέρνηση να επαναφέρει δώρο και επίδομα αδείας

Γράφει ο αντιπρόεδρος Α∆Ε∆Υ, Γιώργος Πετρόπουλος

Η περικοπή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του επιδόµατος αδείας, ξεκίνησε κατά το ήµισυ µε τους Ν. 3833/10 και 3845/10, για να οδηγηθούµε στην οριστική κατάργησή τους µε τον Ν. 4093/12. Είναι χρήσιµο να θυµηθούµε πως οι περικοπές αυτές (δύο µηνιαίοι µισθοί κατά µέσο όρο) προστέθηκαν σε σειρά άλλων µισθολογικών περικοπών που επιβλήθηκαν στους εργαζοµένους στο ∆ηµόσιο, µε αποτέλεσµα να έχουµε µειώσεις που υπερβαίνουν µεσοσταθµικά το 30%.

Είναι επίσης χρήσιµο να θυµηθούµε πως οι µειώσεις αυτές συνοδεύτηκαν από έναν επικοινωνιακό πόλεµο ενάντια στους εργαζοµένους, και το ∆ηµόσιο γενικότερα, µε διάφορες τερατολογίες που ακούγονταν κάθε βράδυ στα τηλεπαράθυρα για τον αριθµό των δηµοσίων υπαλλήλων ή για τα επιδόµατα που υποτίθεται ότι έπαιρναν. Να θυµίσουµε, τέλος, πως οι ακραίες µισθολογικές µειώσεις που οριστικοποίησε η συγκυβέρνηση Ν∆-ΠΑΣΟΚ (για να µην ξεχνιόµαστε) υποτίθεται πως έγιναν για να διασωθούν οι µισθοί και η απασχόληση στον ιδιωτικό τοµέα.

Τη συνέχεια την ξέρουµε: «εξαέρωση» των µισθών, των εργασιακών σχέσεων και της απασχόλησης στον ιδιωτικό τοµέα, µέσω του καθοδικού σπιράλ που δηµιούργησαν οι αντίστοιχες περικοπές στο ∆ηµόσιο. Ακολούθησαν µεµονωµένες προσφυγές εργαζοµένων, κυρίως στα πολιτικά δικαστήρια, οι περισσότερες από τις οποίες κρίθηκαν θετικά σε πρώτο βαθµό. Η Α∆Ε∆Υ, σωστά κατά τη γνώµη µου, διαβλέποντας τον κίνδυνο να διολισθήσει µια κατεξοχήν πολιτική διεκδίκηση σε δικαστική διαµάχη µε κόστος και ταλαιπωρία για τους εργαζοµένους, και προκειµένου να συγκροτηθεί «νοµολογία» που να προκρίνει τις επόµενες κινήσεις, συνέστησε ψυχραιµία και τη συµπλήρωση αιτήσεων για την αποφυγή της µη παραγραφής.

Η πρόσφατη απόφαση του ΣΤ’ Τµήµατος του ΣτΕ, η οποία έκρινε ως αντισυνταγµατικό τον Ν. 4093/12, και η αναµενόµενη συνεδρίαση της Ολοµέλειας την 1η Φεβρουαρίου κάνουν αναγκαία την αναπροσαρµογή της τακτικής. Και αυτό γιατί υπάρχει το ενδεχόµενο η Ολοµέλεια να επαναλάβει το σκεπτικό της απόφασης του ΣΤ’ Τµήµατος, κρίνοντας ταυτόχρονα, όπως έχει κάνει στο παρελθόν, περιορισµένη την αναδροµικότητα, µόνο σε όσους έχουν προσφύγει δικαστικά. Οδηγούµαστε εκ των πραγµάτων -και προκειµένου να εξασφαλιστεί κάθε ενδεχόµενο- σε µια εξέλιξη που προσπαθήσαµε όλο το προηγούµενο διάστηµα να αποφύγουµε. Τις δεκάδες χιλιάδες αγωγές εργαζοµένων και την ταλαιπωρία και το κόστος που αυτές συνεπάγονται. Ο µόνος τρόπος για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση είναι η πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για επαναφορά των δώρων και του επιδόµατος αδείας.

Οπως, πολύ σωστά, η κυβέρνηση προχώρησε στην αύξηση του κατώτατου µισθού, όχι µόνο για λόγους δικαιοσύνης αλλά και γιατί το αντιµετωπίζει ως αναπτυξιακή στρατηγική, έτσι θα πρέπει να αντιµετωπιστεί και η διευθέτηση του 13ου και του 14ου µισθού στο ∆ηµόσιο. Πρόκειται για χρήµατα που προφανώς δεν θα διαφύγουν σε κάποιον εξωχώριο παράδεισο, κατά τα ειωθότα της επιχειρηµατικής ελίτ, αλλά θα καλύψουν βασικές ανάγκες των -έτσι κι αλλιώς χαµηλόµισθων- εργαζοµένων στο ∆ηµόσιο. Θα ξαναγυρίσουν, δηλαδή, στην ελληνική κοινωνία, αφού η αύξηση των εισοδηµάτων θα οδηγήσει στην αύξηση της ενεργού ζήτησης σε περισσότερες και καλύτερες δουλειές, που και αυτές θα τροφοδοτήσουν ένα αναπτυξιακό σπιράλ, αυτήν τη φορά αυξάνοντας τα φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα