Αλυτρωτισµοί, υπαρκτοί και µη

Η συζήτηση περί αλυτρωτισµού της Βόρειας Μακεδονίας χαρακτηρίζεται από µεγάλη σύγχυση, ιδιαίτερα από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Κάποιοι, δε, υποστηρίζουν ότι «το όνοµα είναι φορέας αλυτρωτισµού». Πρώτα απ’ όλα, αλυτρωτισµός σηµαίνει κοινωνικοπολιτική κίνηση που επιδιώκει την απελευθέρωση όλων των υπόδουλων οµοεθνών και την προσάρτηση εδαφών. Ορθότατα ο Αλέξης Τσίπρας είπε στη Βουλή ότι «δεν υπάρχει αλυτρωτισµός χωρίς αλύτρωτους πληθυσµούς».

Αλλοτε ο αλυτρωτισµός είχε νόηµα και για την Ελλάδα, διότι η ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους αρχικά κάλυπτε µικρό µέρος των σηµερινών εδαφών της πατρίδας µας, µε αποτέλεσµα µεγάλοι ελληνικοί πληθυσµοί να παραµείνουν υπό την Οθωµανική Αυτοκρατορία. Στη συνέχεια, και άλλα έθνη των Βαλκανίων δηµιούργησαν τις εθνικές τους εστίες, αφήνοντας εκτός συνόρων µεγάλα τµήµατα οµοεθνών τους, όπως συνέβη µε την Αλβανία και τη Ρουµανία.

Καλό είναι να θυµόµαστε ότι, µε την ίδρυση του ΟΗΕ ως επιστέγασµα της αντιφασιστικής νίκης σ τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο θεσµοθετήθηκε ως θεµέλιο για την παγκόσµια ειρήνη και ασφάλεια το απαραβίαστο των διεθνών συνόρων, δηλαδή η µη αλλαγή τους µε πολέµους και βία. Σήµερα θεωρούνται απειλή για την ειρήνη ιδεολογήµατα του τύπου «Μεγάλη Αλβανία», «Μεγάλη Σερβία», «Μεγάλη Βουλγαρία», ενώ στην Ελλάδα ο µεγαλοϊδεατισµός επιβιώνει µόνο µέσω ακροδεξιών πολιτικών µορφωµάτων.

Το να λέει, όµως, κάποιος ότι «θα πάρουµε την Κωνσταντινούπολη» είναι όχι µόνο παράνοµο, αλλά και κωµικό, διότι δεν υπάρχει αντικειµενική βάση για τέτοια διεκδίκηση, καθώς, εκτός των άλλων, η Κωνσταντινούπολη (Istanbul, για την ακρίβεια) σήµερα κατοικείται από περίπου δεκαπέντε εκατοµµύρια Τούρκους, ενώ σε αυτήν ζουν, δυστυχώς, µόνο τρεις χιλιάδες Ρωµιοί, λόγω διαδοχικών διωγµών που υπέστησαν οι οµοεθνείς µας.

Οταν, λοιπόν, λέγεται ότι η Βόρεια Μακεδονία έχει αλυτρωτικές βλέψεις εις βάρος της Ελλάδας, είναι σαν να δέχονται οι υποστηρικτές της άποψης αυτής ότι οµοεθνείς του γειτονικού κράτους ζουν εντός των δικών µας συνόρων, ενώ, αντιθέτως, η γειτονική χώρα είναι αντιµέτωπη µε τον αλβανικό και βουλγαρικό αλυτρωτισµό. Κόντρα στους σύγχρονους «µακεδονοµάχους», που τουλάχιστον µερικοί εξ αυτών διαδηλώνουν µε σύνθηµα «στα όπλα, στα όπλα, να πάρουµε τα Σκόπια», η σηµερινή κυβέρνηση της Ελλάδας εγγυάται µε τη Συµφωνία των Πρεσπών την ασφάλεια και τη σταθερότητα στη Βόρεια Μακεδονία, θεωρώντας ότι η επιβίωση του κράτους αυτού αποτελεί εγγύηση ασφάλειας και σταθερότητας στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη. Τέλος, καµία συµφωνία δεν λύνει αυτοµάτως τα διεθνή προβλήµατα. Η πιο σταθερή βάση για την ειρήνη είναι οι οικονοµικές και άλλες αλληλεξαρτήσεις, τα κοινά συµφέροντα.