Ο Νικήτας Κακλαμάνης και το παλιό ΠΑΣΟΚ

Εγώ πάντως τη βρίσκω θετική. Μπορεί φυσικά κανείς να διαφωνεί ή να συµφωνεί µαζί του. Συνήθως κάτι από τα δύο ισχύει, καθότι έχει ισχυρές απόψεις µε σαφές «ιδεολογικό φορτίο». Οµως δεν ανήκει στο είδος αυτό των πολιτικών στελεχών που απλά αναµασάνε την εκάστοτε «γραµµή». Ούτε σε αυτούς που κάνουν δηλώσεις, αντιγράφοντας το σηµείωµα του κόµµατος που έλαβαν το πρωί στο e-mail τους.

Με απλά λόγια οι δηµόσιες τοποθετήσεις του έχουν κάτι που γενικώς λείπει από τον πολιτικό διάλογο: Ενδιαφέρον. Από την άλλη βέβαια -µε τον δικό του τρόπο- ο Νικήτας Κακλαµάνης έχει έντονη «κοµµατικότητα» και παραταξιακή πίστη. Οι δηµοσιογράφοι εικάζουµε ότι έχει τις ενστάσεις του και τις διαφοροποιήσεις του από την τακτική της Νέας ∆ηµοκρατίας. Οµως αν δεν θέλει, δεν πρόκειται να του «πάρεις λέξη» επ’ αυτού. Αν πάλι θέλει, οι παρεµβάσεις του θα δηµιουργήσουν «καταστάσεις». Είπαµε: Εχει ενδιαφέρον.

Ο Νικήτας Κακλαµάνης λοιπόν, σύµφωνα µε την τελευταία συνέντευξή του στο ΑΠΕ, θεωρεί πως η Νέα ∆ηµοκρατία σε αυτές τις εκλογές δεν θα αντιµετωπίσει ουσιαστικά τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το «παλιό ΠΑΣΟΚ». Μια θέση πιο «προωθηµένη» από αυτή του Κ. Μητσοτάκη, που απλά λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται µε πολλά πρώην «πράσινα» στελέχη.

Μάλιστα ο Ν. Κακλαµάνης δήλωσε επίσης πως ο Αλέξης Τσίπρας µιµείται τον Ανδρέα Παπανδρέου, για να συµπεράνει ότι ακριβώς γι’ αυτό θα χάσει τις εκλογές: ∆ιότι «ο λαός δεν πρόκειται να εγκλωβιστεί για τρίτη φορά»! ∆εν µπορώ φυσικά να µη σκεφτώ ότι ο Ν. Κακλαµάνης έκανε τις… ιστορικές αναγωγές του. Πως πάει να θυµίσει στους παλιότερους (αλλά και στους νεότερους «µελετητές») τις δύο νίκες του ΠΑΣΟΚ το 1981 και το 1985 και µετά την ήττα από τη Νέα ∆ηµοκρατία ενός Μητσοτάκη. Εξυπνη η προσέγγιση, αλλά κάτι λείπει. Μάλλον το σκάνδαλο Κοσκωτά και όσα έφερε στην πολιτική ζωή. Γιατί αν δεν υπήρχε αυτή η υπόθεση, ποιος ξέρει πόσες φορές θα είχε «εγκλωβιστεί ο λαός» από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μάλιστα τότε κάποιοι νόµιζαν πως το ΠΑΣΟΚ θα «χαθεί από τον χάρτη». Συνέβη όµως το αντίθετο. Οσο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν στάθηκε σε χλωρό κλαρί και ήταν ο ορισµός αυτού που λέµε «παρένθεση» στην «πράσινη» κυριαρχία.

Τώρα βέβαια ο Ν. Κακλαµάνης µαρξιστής δεν είναι. Οπότε µπορεί να έχει τις δικές του προσεγγίσεις για το αν και πώς η Ιστορία επαναλαµβάνεται.