Μισερές µέρες ραδιοφώνου

∆ύο από εκείνες, του -θείου- Γιάννη Πετρίδη και του Γιώργου Παπαστεφάνου, ακούστηκαν από την ίδια εκποµπή (του Πάνου Χρυσοστόµου) της ΕΡΑ2 µε αφορµή την Παγκόσµια Ηµέρα Ραδιοφωνίας.

Μορφές και οι δύο. Είναι όµως και οι Ακης Εβενης, Λευτέρης Κογκαλίδης, Μιχάλης Τσαουσόπουλος, Γιώργος Πολυχρονίου, Γιώργος Μητσικώστας, ή -αν θέλουµε να πάµε πιο πίσω στις ρίζες της ελληνικής ραδιοφωνίας- η Φραγκίσκη Καρόρη, η θεία Λένα (κατά κόσµον Αντιγόνη Μεταξά), η διάδοχος της Λήδας Κροντηρά, οι Σοφία Μιχαλίτση, Μάνος Χατζιδάκις και ∆ηµήτρης Χορν, οι Κώστας Γιαννουλόπουλος, Γιώργος Τσαγκάρης, Ιφιγένεια Γιαννοπούλου, Πάνος Γεραµάνης, Γιάννης Καλαµίτσης, Τζίµης Πανούσης.

Είναι όµως και οι Παύλος Τσίµας, Ιωσήφ Καλαµαράκης, Τάκης Γιαννούτσος - Θοδωρής Βαµβακάρης, Σταύρος ∆ιοσκουρίδης - Παναγιώτης Μένεγος, Γιώτα Κωτσέτα, Ελένη Μουσάκη, Γιάννης Καστανάκης, η «Ελληνοφρένεια».

Το θέµα του φετινού εορτασµού της Παγκόσµιας Ηµέρας Ραδιοφώνου είναι «∆ιάλογος, Ανοχή και Ειρήνη», επειδή το ραδιόφωνο ενηµερώνει, αλλά µπορεί και να ενώνει τους ανθρώπους εξαλείφοντας κοινωνικοεπαγγελµατικές τάξεις, διαφορές.

«Ας αναγνωρίσουµε την ισχύ του στην προώθηση του διαλόγου, της ανοχής και της ειρήνης» αναφέρει ο γενικός γραµµατέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.

Ποιο ραδιόφωνο γιορτάζουµε, όµως, στην Ελλάδα; Το οµογενοποιηµένο της playlist µε το πολύ 35 κοµµάτια ηµερησίως; Το «15 τραγούδια στη σειρά χωρίς διαφηµίσεις» και κάτι γλυκανάλατα σχόλια στο ενδιάµεσο; Το ενηµερωτικό που στην ουσία είναι τηλεόραση χωρίς εικόνα; Που υποδαυλίζει την πόλωση, όπως η τηλεόραση; Κάποιες προσπάθειες διαφοροποίησης δίνουν υπόσταση στην έννοια της λέξης, όµως χάνονται στην έρηµο της ανακύκλωσης. Τα πράγµατα στην περιφέρεια, σε µεγάλο βαθµό στάσιµα. Ραδιόφωνο κολληµένο στα 70s (άντε 80s).

Στην Ευρώπη σταδιακά συντελείται κοσµογονία. Το ραδιόφωνο  εισέρχεται στην ψηφιακή εποχή, δηµιουργεί νέες θέσεις εργασίας, νέους σταθµούς, εξειδικευµένους, δηµιουργεί νέα ακροατήρια, διευρύνει τη διαφηµιστική πίτα.

Τιµήθηκε το Μέσο χθες, το Μέσο στην Ελλάδα όµως δεν τιµά τον εαυτό του