Αντιγράφοντας τον ΣΥΡΙΖΑ...

Η «εργαλειοποίηση» είναι µια λέξη που ενέσκηψε στο πολιτικό λεξιλόγιο κυρίως στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και πολλοί ερίζουν για την πατρότητά της, υπόσταση στον δηµόσιο διάλογο της έδωσε κυρίως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος εκφράζει µέσω αυτής την άποψη ότι η σηµερινή κυβέρνηση κακοποιεί τους θεσµούς ή εκµεταλλεύεται αλλότρια θέµατα προκειµένου να πετύχει µικροκοµµατικές επιδιώξεις. Από ένα σηµείο και µετά η «εργαλειοποίηση» -ή, σύµφωνα µε παρεµφερή ορολογία, η «εργαλειακή χρήση» διαφόρων ζητηµάτων- από την πλευρά της κυβέρνησης λειτούργησε ως επιχείρηµα κοινής λήψης για το σύνολο της αντιπολίτευσης, που οχυρώθηκε πίσω από αυτό για να αντιµετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ή και για να διαφοροποιηθεί από επιλογές του, ακόµα και σε περιπτώσεις που συµφωνούσε.

Ξεκινώντας από την καταψήφιση της υποψηφιότητας του Σταύρου ∆ήµα το 2014, που άνοιξε τον δρόµο στον Αλέξη Τσίπρα για την εξουσία, και φθάνοντας µέχρι τη διαχείριση του «Μακεδονικού» και τη Συµφωνία των Πρεσπών, Ν∆ και ΚΙΝΑΛ ανακαλύπτουν συνήθως πίσω από κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία την τακτική της «εργαλειοποίησης» και υποστηρίζουν ότι η εξυπηρέτηση του κοµµατικού οφέλους αποτελεί τη µόνη ανθεκτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πολιτική, ωστόσο, copyright δεν υπάρχει. Παρά τη διαχρονική αντίθεση της αντιπολίτευσης, ο πειρασµός να υιοθετηθεί η συγκεκριµένη τακτική φαίνεται πως είναι ισχυρός. Λησµονώντας, λοιπόν, όσα περί «εργαλειακών χρήσεων» και «απροκάλυπτου κυνισµού» έχουν καταλογίσει κατά καιρούς στην κυβέρνηση, τόσο η Νέα ∆η-
µοκρατία όσο και το Κίνηµα Αλλαγής «εργαλειοποίησαν» απολύτως διατάξεις του Συντάγµατος, επιδιώκοντας να ελέγξουν την αναθεωρητική διαδικασία.

Η αξιωµατική αντιπολίτευση, µάλιστα, προεξοφλώντας την εκλογική υπεροχή της, παραδέχτηκε δηµοσίως ότι θα υπερψήφιζε, όπως και τελικά έκανε, την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αποσύνδεση της προεδρικής εκλογής από τη διάλυση της Βουλής, αν και διαφωνούσε µε το περιεχόµενό της. Ο λόγος ήταν ότι επεδίωκε η συγκεκριµένη διάταξη να κριθεί αναθεωρητέα από την παρούσα Βουλή µε περισσότερες από 180 ψήφους, ώστε στην αναθεωρητική Βουλή να έχει τη δυνατότητα εκλογής Προέδρου… ιδιωτικής χρήσεως µε πλειοψηφία 151 ψήφων.

Σε παρόµοια γραµµή «εργαλειακής» σύλληψης κινήθηκε και το Κίνηµα Αλλαγής, το οποίο αχρήστεψε τα συνταγµατικώς προβλεπόµενα για τους συσχετισµούς της προτείνουσας Βουλής, µε την «πρωτότυπη» απόφαση να υπερψηφίζει τις προς αναθεώρηση διατάξεις διά της ψήφου ενός και µόνο βουλευτού του. Τι επεδίωκε; Οπως εξήγησε σε έξαρση κοµµατικού βολονταρισµού το ίδιο το ΚΙΝΑΛ, η συγκεκριµένη µέθοδος διασφαλίζει τον δραστικό περιορισµό των διατάξεων που «προκρίνονται» µε 180 ψήφους, άρα υποχρεώνει την επόµενη Βουλή να ξαναπιάσει το νήµα από την αρχή και να αναζητήσει ισχυρές συναινέσεις. Κατά τα φαινόµενα, οι θεσµοί µπορούν να περιµένουν... Εδώ θα είναι και αύριο για να τους προστατέψουµε και να τους σεβαστούµε. Τώρα προέχει η «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η αδυναµία του να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις. Αν αυτό µπορεί να γίνει και στην αναθεώρηση, καλώς καµωµένο. Ακόµα και µε «εργαλειοποίηση» της ίδιας της αναθεώρησης.