Απόψεις|18.09.2022 16:35

Belle Epoque και Χάος

Ρόμπερτ Πεφάνης

Η μεγαλύτερη πλάνη στην Ανθρώπινη εξέλιξη ήταν και είναι η αίσθηση της τάξης, της μονιμότητας, της σταθερότητας.

Το κατά Καζαντζάκη, «πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη και ονείρατα», ανέκαθεν δημιουργούσε μια ψευδής αίσθηση ασφάλειας, χρησιμοποιώντας ψυχικά στηρίγματα, όπως η παράδοση, η θρησκεία, η φιλοσοφία, για να αντιμετωπίσει το απόλυτο χάος.

Αυτή η ψευδαίσθηση, δικαιολογεί την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον. Η αβάσιμη αυτή βεβαιότητα είναι και ο ένοχος της ψυχικής κατάρρευσης όταν η καθημερινότητα δεν εξελίσσεται σύμφωνα με τις, ανυπόστατες, προσδοκίες.

Είμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με ένα δύσκολο μέλλον -χωρίς να δυνάμε θα να προβλέψουμε αν θα είναι βραχυχρόνιο ή όχι- το οποίο απειλεί να κλονίσει την οικονομική και κοινωνική τάξη πραγμάτων. Ενεργειακή κρίση, αχαλίνωτος πληθωρισμός, απειλή πολέμου.

Είναι πρωτόγνωρη η κατάσταση αυτή;

Μπορούμε να μετριάσουμε τις συνέπειες; Να θωρακίσουμε τον εαυτό μας;

Ξεκινώντας από το πρώτο ερώτημα, όσοι τείνουν να κινδυνολογούν και να δημιουργούν κλίμα πανικού ενόψει της δύσκολης αυτής καμπής της ιστορίας, είναι ανόητοι και ανιστόρητοι. Κάθε οικογένεια οφείλει να συγκρίνει το τρέχον επίπεδο ζωής με αυτό των προηγουμένων γενεών. Σκεφτείτε πως ήταν η καθημερινότητα των προγόνων μας, πριν από 150 μόλις χρόνια. Φτώχεια, διωγμοί, αρρώστιες, πόλεμοι, ανισότητες. Φανταστείτε ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν, συναντάτε συγγενείς σας που έζησαν τότε, και τους περιγράφετε τη «σκληρή» καθημερινότητά μας, στις αρχές του 21ου αιώνα, στη χώρα μας.

Και εν συνεχεία, ακούτε την αντίστοιχη δική τους. Η χειρότερη σημερινή πραγματικότητα θα ήταν μια ασύλληπτη Belle Epoque για τους προγόνους μας. Περίθαλψη, κράτος Δικαίου, Παιδεία, κοινωνικές παροχές, προσωπικές ελευθερίες. Πρωτόγνωρες καταστάσεις για αυτούς, τις οποίες τείνουμε να θεωρούμε αυτονόητες και ακόμα χειρότερα, δεδομένες. Όντας απόγονος πολλαπλών εθνοτήτων, έχω έντονες μνήμες οικογενειακών ιστοριών διωγμών, κακουχιών, εκμετάλλευσης, που συνδράμουν στη συνεχή επαγρύπνηση, στην έντονη πιθανότητα ανατροπής της καθημερινότητας, στο να μην δέχομαι τίποτα ως δεδομένο.

Όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μετριάσουμε τις συνέπειες μιας δύσκολης περιόδου, αυτοί περιλαμβάνουν την εκλογίκευση της καθημερινότητας, την απαγκίστρωση από τον υλισμό, την κατανόηση των σημαντικών θεμάτων της ζωής. Η πληρότητα, η ευτυχία, δεν επηρεάζονται από τον πληθωρισμό, την απόκτηση λιγότερων υλικών αγαθών ή την μείωση της θέρμανσης στα σπίτια μας.

Δεν είναι άξιο σημείωσης ότι οι πρωτοπόροι της ανθρώπινης διάνοιας, δήλωναν ευτυχισμένοι με ελάχιστα;

Στο απόλυτο χάος που μας περιβάλλει από τη στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια μας μέχρι και το «τέλος», οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι για όλα και να μην παρασυρόμαστε από τους μύθους και τις παραδόσεις που μας απομακρύνουν από την πραγματική φύση της μοναδικής αυτής εμπειρίας.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

φτώχειαειδήσεις τώρακρίσειςΙστορίαενέργεια