Δύο διάδροµοι στη Μ. Ανατολή

Πέρα από την εποµένη µέρα για τους Κούρδους στη βορειοανατολική Συρία στις υπό αναζήτηση διευθετήσεις, το καθεστώς της περιοχής θα έχει καθοριστική επιρροή στον γεωπολιτικό ανταγωνισµό των δύο διαδρόµων.

Αν η βορειοανατολική Συρία περάσει στον έλεγχο του Ασαντ, τότε αποκαθίσταται η γεωγραφική συνέχεια του διαδρόµου επιρροής του Ιράν µέχρι τη Μεσόγειο, που προέκυψε µετά την ανατροπή του Σαντάµ και του κατά κύριο λόγο σουνιτικού - µπααθικού καθεστώτος από τις ΗΠΑ το 2003 και την εγκαθίδρυση ελεγχόµενου από τους σιίτες καθεστώτος στη Βαγδάτη.

Αν όµως στη βορειοανατολική Συρία διαµορφωθεί ένα ντε φάκτο δεύτερο αυτόνοµο κουρδικό κράτος που θα εφάπτεται προς ανατολάς µε το κουρδικό βόρειο Ιράκ, τότε θα έχουµε τη δυναµική ενός κουρδικού διαδρόµου που θα µπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στο Ιρανικό Κουρδιστάν.

Το Ιρανικό Κουρδιστάν υπήρξε στη διάρκεια της σοβιετικής κατοχής στο Ιράν, την περίοδο 1943-46, η πρώτη αυτόνοµη κουρδική περιοχή.

Ο εθνικιστικός αναβρασµός µετά την ανατροπή του σάχη το 1979 αντιµετωπίστηκε µε σκληρή καταστολή από την Τεχεράνη. Η περιοχή αυτή προφανώς αναβαθµίζεται, στο πλαίσιο της πολιορκίας του Ιράν από τον Τραµπ. Στην παραπάνω µεγάλη εικόνα διακρίνονται οι δύο µεγάλες δυνάµεις, οι ΗΠΑ και η Ρωσία, και οι σύµµαχοί τους στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό που δεν διακρίνεται είναι έστω και το ελάχιστο περιθώριο προώθησης της ατζέντας της Αγκυρας µεταξύ των στοχεύσεων της Ουάσιγκτον και της Μόσχας.

Εξυπακούεται ότι τη στρατηγική βαρύτητα που αποδίδουν οι ΗΠΑ στον κουρδικό παράγοντα ως εργαλείο ανάσχεσης της περιφερειακής επιρροής του Ιράν, τη συµµερίζεται -αν δεν πλειοδοτεί- και το Ισραήλ.

Με τα παραπάνω δεδοµένα δεν αποτελεί έκπληξη ότι παρά τη διπλωµατική υπερκινητικότητα της Τουρκίας τις τελευταίες εβδοµάδες δεν προκύπτει κάποιο χειροπιαστό κέρδος για την τουρκική πλευρά.