Γέφυρες διαλόγου

Η χθεσινή κίνηση των στελεχών της «Γέφυρας», που οµνύουν στον διάλογο εντός της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης, έχει ασφαλώς την αξία της: όπως είναι γνωστό, τα µνηµόνια άλλαξαν την πολιτική σκηνή της χώρας – κόµµατα που κυριάρχησαν για χρόνια, όπως το ΠΑΣΟΚ, γνώρισαν την εκλογική κατάρρευση, ενώ κόµµατα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ «εκτοξεύθηκαν» εκλογικά.

Το ίδιο όµως συνέβη και µε τις ακραίες δυνάµεις – αν οι δηµοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν, η Χρυσή Αυγή έχει πολλές πιθανότητες να είναι και πάλι τρίτη δύναµη, µπροστά από το Κίνηµα Αλλαγής.

Εποµένως, οι δίαυλοι επικοινωνίας µεταξύ των προοδευτικών κοµµάτων είναι αναγκαίοι – µια και ο κίνδυνος, που δεν εντοπίζεται µόνο στα ελληνικά πολιτικά πράγµατα, να ενδυναµωθούν περισσότερο οι ακραίοι είναι κάτι περισσότερο από υπαρκτός.

Από την άλλη πλευρά, είναι προφανές ότι τα πάντα παραπέµπονται ουσιαστικά για το διάστηµα µετά τις εκλογές – και αναλόγως των µηνυµάτων που θα στείλουν οι πολίτες µε την ψήφο τους.

Στην τετραετία διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν συµβεί πάρα πολλά αντιφατικά στον τοµέα των συµµαχιών – και σε κάθε περίπτωση είναι ανέφικτη προεκλογικά µία ειλικρινής συνάντηση των συνιστωσών του προοδευτικού Κέντρου, της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς.

Ωστόσο, η κίνηση της «Γέφυρας» -όσο κι αν αντιµετωπιστεί τώρα από όλες τις πλευρές µε βάση τις προεκλογικές αναγκαιότητες κάθε χώρου- ρίχνει έναν σπόρο, που θα µπορούσε να βλαστήσει µετεκλογικά, αναλόγως και των συγκυριών.