Μόσχα και Τεχεράνη

Καθώς πλησιάζουν οι ενδιάµεσες εκλογές στις ΗΠΑ την Τρίτη 6 Νοεµβρίου, η προοπτική των διµερών σχέσεων Ουάσιγκτον-Μόσχας συνδέεται ευθέως µε το αποτέλεσµα της κάλπης, το κατά πόσο, δηλαδή, ο Λευκός Οίκος θα διατηρήσει τον έλεγχο του Κογκρέσου. Πρόκειται για µια απόκλιση από τη σταθερή και διαχρονική διαπίστωση ότι στις ΗΠΑ, όπως και στις µεγάλες δυνάµεις συνολικά, τα εκλογικά αποτελέσµατα και η εναλλαγή στην εξουσία δεν επηρεάζουν τη διαµόρφωση της εξωτερικής πολιτικής. Οι ∆ηµοκρατικοί υπέρ µιας σκλήρυνσης απέναντι στη Ρωσία και οι Ρεπουµπλικάνοι υπέρ µιας ρεαλπολιτίκ; Τα διλήµµατα είναι πάντοτε απλουστευτικά, αλλά στη συγκεκριµένη χρονική στιγµή η απάντηση στο ερώτηµα είναι καταφατική. Ούτως ή άλλως, η εξέλιξη της έρευνας για τη διαπλοκή ή όχι του Τραµπ µε το Κρεµλίνο στην προεκλογική εκστρατεία τού 2016 θα επηρεάσει αποφασιστικά τις διµερείς σχέσεις. ∆εν είναι, όµως, µόνο η προοπτική των σχέσεων µε τη Ρωσία που επηρεάζεται από τις εσωτερικές εξελίξεις στις ΗΠΑ. Ο Τραµπ έχει ανατρέψει συνολικά την πολιτική που ακολούθησε ο προκάτοχός του, Οµπάµα, απέναντι στο Ιράν κατά τη δεύτερη τετραετή θητεία του. Το δίδυµο Οµπάµα-Κέρι, σταδιακά από το 2013 και µετά, έδειξαν ότι βλέπουν το Ιράν ως µέρος της φόρµουλας που θα εγγυηθεί συνολική περιφερειακή σταθερότητα και κυρίως ως αποφασιστικό παράγοντα για την αντιµετώπιση του σουνιτικού φονταµενταλισµού – µια επιλογή που δηµιούργησε σοβαρά προβλήµατα τότε στις σχέσεις των ΗΠΑ µε το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία. Ο σηµερινός ένοικος του Λευκού Οίκου θεωρεί ως υπ’ αριθµόν µία στρατηγική απειλή την περιφερειακή ισχύ και επιρροή της Τεχεράνης. Έτσι, η αποδυνάµωση ή η ενίσχυση του Τραµπ στις ενδιάµεσες εκλογές της Τρίτης θα επηρεάσει εκ των πραγµάτων ευρύτερα την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Θα λυθούν τα χέρια του Τραµπ, ώστε να υλοποιήσει τις επιλογές του απέναντι στη Μόσχα και την Τεχεράνη, ή θα εγκλωβιστεί σε µια παραλυτική εσωστρέφεια η οποία θα επιτείνει τη σύγχυση στη διεθνή σκηνή;