Η πεµπτουσία της είδησης

Ένα κλικ… Η στιγµή που αφήνει ανεξίτηλα το σηµάδι της στον χρόνο. Η στιγµή που ένα γεγονός περνά στην αιωνιότητα. Η στιγµή µε τις 1.000 και µία λέξεις. Η στιγµή που ο αναγνώστης «βλέπει» το γεγονός. Το φωτορεπορτάζ είναι η δηµοσιογραφική αποτύπωση των γεγονότων µε τον πιο έντονο και διάφανο τρόπο. Είναι το ρεπορτάζ στην πιο αυθεντική του αποτύπωση. Είναι η πεµπτουσία της είδησης. Οσα κι αν γράψει ένας δηµοσιογράφος, ποτέ δεν θα µπορέσει να συναγωνιστεί τη δύναµη και το περιεχόµενο ενός κλικ των συναδέλφων του φωτορεπορτάζ.

Η «ακίνητη» εικόνα του φωτορεπορτάζ δεν αποτυπώνει µόνο µια στατική στιγµή της επικαιρότητας. Εχει µέσα της δράση, συναισθήµατα, πληροφορία, αποδείξεις, και όσο κι αν µοιάζει περίεργο, κίνηση. Έχει το πριν και το µετά της στιγµής, κι ας είναι στατική. Πολύ δύσκολα θα ανασύρουµε στιγµές της ιστορίας µέσα από ένα κείµενο. Ολοι µας όµως θυµόµαστε φωτογραφίες που έχουν σηµαδέψει τον σύγχρονο κόσµο.

Όπως το κοριτσάκι που τρέχει γυµνό µε εγκαύµατα µετά την επίθεση µε βόµβες Ναπάλµ που είναι όλη η ιστορία του πολέµου στο Βιετνάµ. Ενας ολόκληρος πόλεµος πίσω από ένα και µόνο κλικ! Και πίσω από τα κλικ κάποιοι «περίεργοι τύποι». Επαγγελµατίες που περιγράφουν την ιστορία µε τον φακό τους. Καλλιτέχνες και δηµοσιογράφοι µαζί. Σκληροί και ευαίσθητοι στον απόλυτο βαθµό. Μοναχικοί «εργάτες» µέσα στα πλήθη. Είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται µονίµως στην πρώτη γραµµή, εκεί όπου γεννιούνται οι ειδήσεις. Είναι οι άνθρωποι που «εκθέτουν» τα γεγονότα και αψηφούν τη δική τους έκθεση στα µάτια, στην οργή, στον ενθουσιασµό και στις σφαίρες.

Είναι αυτοί που ντρέπονται και κοκκινίζουν αν ένα Πούλιτζερ τους κάνει από «στρατιώτες» πρωταγωνιστές. Τους ξέρετε όλοι κι ας τους κρύβει η κάµερα. Τους έχετε δει µε κοστούµια, µε γιλέκα, µε µάσκες αερίων, µε κράνη, µε αίµατα, οµήρους, νεκρούς και τραυµατίες. Τους έχετε δει στα πεδία των µαχών, στις διαδηλώσεις, στα γήπεδα, όπου υπάρχουν ειδήσεις, όπου φτιάχνεται η ιστορία. Τέτοιος ήταν και ο Γιάννης Μπεχράκης.