Τα ταµεία των κοµµάτων και η διαφάνεια

Με άρωµα από «µέρα της µαρµότας», η απόφαση του υπουργού Εσωτερικών, Αλέξη Χαρίτση, για την κατανοµή 15 εκατοµµυρίων ευρώ στα πολιτικά κόµµατα (12,5 εκατ. µε τη µορφή τακτικής κρατικής χρηµατοδότησης και 2,5 εκατ. για ερευνητικούς και επιµορφωτικούς σκοπούς) πυροδότησε ξανά την κάθε τύπου επιχειρηµατολογία γύρω από την «πρόκληση» της οικονοµικής ενίσχυσής τους σε καιρούς χαλεπούς.

Μάλιστα, µε ανοιχτή την πληγή των δανείων των πολιτικών σχηµατισµών, ιδίως των δύο µεγάλων της περιόδου πριν από το 2012, ένα σαθρό σκηνικό τρέµει καθώς είναι ακόµη νωπές οι µνήµες διεξαγωγής της πολιτικής διαπάλης σε όλη τη διάρκεια από την αρχή της Μεταπολίτευσης µέχρι το 2010, µε όρους χολιγουντιανής υπερπαραγωγής: συναγωνισµός µαζικότητας σε εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα, µεταφορά ετεροδηµοτών και αποδήµων, κρυφά χρέη των περιφερειακών γραφείων, εκδηλώσεις, περιοδείες κοµµατικών στελεχών...

Μια παθογένεια που συµπληρώθηκε από την επιλογή κακών πρακτικών κατά την περίοδο της κρίσης και επηρεάστηκε αναπόφευκτα από τη µείωση στο µισό της κρατικής χρηµατοδότησης αλλά και τη θέσπιση του ακαταδίωκτου τραπεζικών στελεχών που προέβαιναν σε ρυθµίσεις προς ελάφρυνση των δανειοληπτών. Πέρα από τα επιφαινόµενα, το πολιτικό σύστηµα πρέπει να συζητήσει και -επιτέλους!- να συµφωνήσει στο βασικό ερώτηµα: Ποιες πρέπει να είναι οι πηγές χρηµατοδότησης των πολιτικών κοµµάτων στη σύγχρονη Ελλάδα, ώστε αυτή να γίνεται µε διαφάνεια και λογοδοσία αλλά και τα κόµµατα να µπορούν να έχουν τα απαραίτητα για τη λειτουργία τους κεφάλαια;

Στη Γερµανία, για παράδειγµα, επιτρέπεται η υπό όρους συµµετοχή τους σε διαχείριση κεφαλαίων στα Επαγγελµατικά Ταµεία. Αλλού τα κόµµατα µπορούν, όπως και τα φυσικά πρόσωπα, να ασκούν περιορισµένης µορφής επιχειρηµατική δραστηριότητα. Αλλού, πάλι, προβλέπεται πάγια επιχορήγηση από τον κρατικό κορβανά. Πέρα, λοιπόν, από τις εκατέρωθεν βολές και τον πόλεµο εντυπώσεων, πιο ουσιαστικό και χρήσιµο είναι η συµφωνία όλων στον τρόπο και στη µορφή χρηµατοδότησης των κοµµάτων, καθώς και στους ελέγχους δηµοσιότητας για τη διαχείριση των κονδυλίων εκ µέρους των κοµµατικών ηγεσιών. Τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση, όχι για πολιτική συζήτηση ουσίας.