Η αλφαβήτα της λαϊκής ψήφου

Η Νέα Δημοκρατία επανέλαβε τη μεγάλη νίκη της. Το ίδιο ποσοστό με αυτό του Μαΐου, τον ίδιο αριθμό βουλευτών που είχε και την προηγούμενη τετραετία. Δηλαδή μία άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ώστε με σταθερότητα, συνέχεια και μεταρρυθμίσεις να κυβερνήσει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ο Μητσοτάκης. Αφού μετακίνησε το κόμμα του προς το κέντρο και κάλυψε ζωτικό χώρο αφαιρώντας εκλογική βάση από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Και με αυτήν την επέκταση και τη μετριοπάθεια μπόρεσε να κάνει το πρωτότυπο και πρωτοφανές, ένα κυβερνητικό κόμμα αντί να χάσει μετά από 4 χρόνια διακυβέρνησης ποσοστά να αυξάνει τα ποσοστά του. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οπωσδήποτε ο μεγάλος ηττημένος των διπλών εκλογών. Έπεσε από το ψυχολογικό όριο του 20% και εμφανίζει εσωτερικές διαδικασίες οι οποίες όμως δεν έχουν όπως φαίνεται το απαιτούμενο βάθος και το απαιτούμενο θάρρος ώστε να αλλάξουν ριζικά πολιτικές και πρόσωπα. Προφανώς δεν ήταν στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμένιζε… 

Το ΠΑΣΟΚ επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν μία μπαταρία στον αέρα το 11,5%. Ότι παραμένει σταθερά δυνατό και ενισχυμένο σε αυτόν τον χώρο, θέτει εκ των πραγμάτων, ένα ζήτημα για το ποιος θα είναι ο ισχυρός στο ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Ένα χώρο όπου οπωσδήποτε θα τίθεται θέμα αναδιαμόρφωσης τα χρόνια που έρχονται της ισχνής αντιπολίτευσης. 

Το ΚΚΕ ιδιαίτερα ανεβασμένο στις μεγάλες αστικές περιοχές, στην ευρύτερη Αττική και τη Θεσσαλονίκη, τρίτο κόμμα, παραμένει μια μεγάλη συστημική – αντισυστημική δύναμη. 

Στις εκλογές που έγιναν με απλή αναλογική μόλις πέντε κόμματα μπήκαν στη Βουλή και στις εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική μπαίνουν οκτώ κόμματα! Πολυδιασπάστηκε η ψήφος. Στην ουσία η μετακίνηση της ΝΔ σε κεντρώα εδάφη, έδωσε έδαφος στη συγκρότηση ενός τεμαχισμένου ακροδεξιού χώρου που συγκέντρωσε 13%!  Ενώ στην προηγούμενη Βουλή ήταν μόνο το κόμμα του Βελόπουλου, φαίνεται ότι και η Ελλάδα δέχεται τις ευρωπαϊκές επιρροές όπου υπάρχει σαφής στροφή του κόσμου προς ακροδεξιές δυνάμεις, δυνάμεις που εκπροσωπούν όσους πορεύονται με βάση την άρνηση, τη μη αποδοχή ή την απόρριψη οποιουδήποτε κανόνα… Αυτό δεν είναι κάτι που η Δημοκρατία πρέπει να το φοβάται. Με τους κανόνες που έχει, πρέπει να το αντιμετωπίσει χωρίς περιττές κραυγές και χωρίς να τους νομιμοποιήσει ποτέ με οποιοδήποτε είδος συνεργασίας ή έμμεσης ακόμη στήριξης από τα γκρουπούσκουλα τα οποία μπορεί να είναι και κόμματα μιας χρήσης ή μιας θητείας… 

Το καμπανάκι της αποχής, είτε ερμηνευθεί σαν κούραση του εκλογικού σώματος, αφού από τον προηγούμενο μήνα ως χτες σχεδόν 10% του εκλογικού σώματος αποχώρησε προς τις παραλίες, είτε ερμηνευθεί ως αποδοκιμασία της ποιότητας της προεκλογικής εκστρατείας, είτε ως εκτίμηση όσων δεν προσήλθαν ότι «ο κύβος ερρίφθη», οι πολιτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα η νέα κυβέρνηση πρέπει να το αντιμετωπίσει. Τα γκρουπούσκουλα αντιμετωπίζονται και μέσω της μεγέθυνσης του εκλογικού σώματος. Πέρα από τη μεγαλύτερη κοινωνική νομιμοποίηση στην όποια κυβέρνηση.