Τρέχει κάτι στη Θεσσαλονίκη;

Η συγκυρία

Στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές αποτελούν παρελθόν. Οι πολιτικές δυνάμεις στρέφουν τώρα το βλέμμα στις επικείμενες αυτοδιοικητικές και διερευνούν τις επιλογές τους.

Στο πεδίο της κοινωνίας, οι άνθρωποι δεν έχουν το μυαλό τους σε εκλογές και τα τοιαύτα. Μετρούν και ξαναμετρούν τις οικονομίες τους μπας και περισσέψουν κάτι για λίγες μέρες ξεκούρασης.

Στη Θεσσαλονίκη

Μια ντουζίνα υποψηφίων δημάρχων επιδίδονται στις τελευταίες προ θέρους προσπάθειες να καταρτίσουν προγράμματα και λίστες υποψηφίων, να κάνουν εκδηλώσεις ή/και να λάβουν χρίσματα ή στηρίξεις από όμαιμα ή εξ αγχιστείας κόμματα.

Το ζουμί

Όλα τα παραπάνω αποτελούν το περίβλημα, το περιέχον. Στο περιεχόμενο, όμως, βρίσκεται το ζουμί: Η πόλη, οι υποδομές της, η πορεία της στον χρόνο. Οι άνθρωποί της, οι ανάγκες τους, τα όνειρα και τα σχέδια των οικογενειών, των εργαζομένων, των επιχειρήσεων, των επαγγελματιών, των νέων, αυτών που είναι αδύναμοι να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.

Πώς θα προκόψει η πόλη; Πώς θα σχεδιαστεί το μέλλον της; Πώς ο κάθε πολίτης, η κάθε οικογένεια, τα ποικίλα κοινωνικά στρώματα της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της δημιουργίας και του πολιτισμού θα βρουν τη θέση τους στο συλλογικό είναι αυτής της πόλης; Μια θέση που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες, στα σχέδια, στις φιλοδοξίες τους;

Αυτό είναι στην ουσία το διακύβευμα των επικείμενων δημοτικών εκλογών!

Le maire s' est moi!...

Πόσοι, όμως, από τους υποψήφιους δημάρχους έχουν στο μυαλό τους τα παραπάνω; Ποιοι δεν κυνηγούν καρέκλες, καριέρες, μπίζνες ή το χρυσούν διάδημα (ε, καλά, όχι ακριβώς «χρυσούν») του άρχοντα της πόλης;

Για την ώρα όλοι ξεδιπλώνουν τις ατομικές φιλοδοξίες τους δηλώνοντας συγχρόνως ανοιχτοί σε συνεργασίες, ενώ, εμπράκτως συνεργάζονται μόνο με τους εαυτούς τους.

Το «εμείς» είναι εδώ…

Όλοι; Όχι! Δύο δημοτικές παρατάξεις, η νεότευκτη «Θεσσαλονίκη για Όλους», με επικεφαλής τον Σπύρο Πέγκα, υποψήφιο δήμαρχο, και η «Οικολογία-Αλληλεγγύη», με επικεφαλής τον Μιχάλη Τρεμόπουλο, συναποφάσισαν να παραμερίσουν προσωπικές φιλοδοξίες και φθαρτικούς ανταγωνισμούς και να συνεισφέρουν δυνάμεις, προγράμματα, ανθρώπους προς όφελος της πόλης και των πολιτών της. Η πρώτη, ως συνέχεια της ευρύχωρης αντίληψης της διοίκησης Μπουτάρη-«Πρωτοβουλίας» αλλά και με βαθιές τομές σε πρόγραμμα, σε θέσεις και σε έμψυχο δυναμικό, και η δεύτερη, με περγαμηνές πολύχρονων και συστηματικών αγώνων για μια πράσινη και αλληλέγγυα Θεσσαλονίκη.

Ας μη λέμε, όμως, μεγάλα λόγια και πομφολυγοειδή φούμαρα. Καμιά δημοτική διοίκηση δεν μπορεί από μόνη της να πετύχει τα παραπάνω ούτε σε μια ούτε σε πολλές πενταετίες.

Πέραν ενός επεξεργασμένου προγράμματος, ως απαραίτητης βάσης εκκίνησης, απαιτούνται πολλές άλλες προϋποθέσεις:

- Η συμμετοχή των επιμέρους κοινωνικών ομάδων στη συλλογική προσπάθεια.

- Η συνέργεια με ακαδημαϊκές, ερευνητικές, επιστημονικές και άλλες οντότητες, σε μια εποχή που οι σύγχρονες τεχνολογίες μπορούν να συνεισφέρουν πολλά στη βιώσιμη ανάπτυξη και στην ανθεκτικότητα της πόλης.

- Οι ανθρώπινοι και οικονομικοί πόροι που διαθέτει αλλά και διεκδικεί η αυτοδιοίκηση από το κεντρικό κράτος.

- Οι διεθνείς συνεργασίες και τα δίκτυα πόλεων που δρουν πολλαπλασιαστικά στην ανταλλαγή γνώσεων και καλών πρακτικών.

- Η αποκέντρωση του συγκεντρωτικού κράτους, η οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των δήμων, η ενίσχυση της δυνατότητάς τους να ασκούν αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές για το σύνολο της τοπικής κοινωνίας αλλά και του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης.

Και πρώτιστα: Η συστηματική προσπάθεια της δημοτικής αρχής με ευθύνη και με νοιάξιμο για την προκοπή της πόλης, η συνεργασία, ο αλληλοσεβασμός και η αποτελεσματικότητα του ανθρώπινου δυναμικού των εργαζομένων της.

Ιδού η πόλη, ιδού και η πρόκληση αβγατίσματος των συμπράξεων για χάρη της.