?έσµευση για την «άλλη» Ευρώπη

του Πρόδρομου Θεοδουλίδη

O όρος normalization του Πιερ Μοσκοβισί για την ελληνική οικονοµική και κοινωνική ζωή, όπως διατυπώθηκε στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, πριν από λίγες µέρες, περιγράφει ό,τι η ελληνική κυβέρνηση αποκαλεί από τον Αύγουστο του 2018 ως κανονικότητα.

Πρόκειται για συνθήκη που απέχει δραµατικά από όσα καταστροφικά καταγγέλλονται στον αντιπολιτευτικό λόγο. Για κατάσταση που φανερώνει την προσπάθεια της κυβέρνησης (και εν µέσω µνηµονίων) σε συνεργασία µε τους ευρωπαϊκούς θεσµούς να περιορίσει τις συνέπειες της λιτότητας και της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους.

Παρά τις δυσκολίες και την κριτική που δέχθηκε ο ελληνικός λαός, δεν έχασε τον ευρωπαϊκό του βηµατισµό. Σε µια παρατεταµένη περίοδο ξεθωριάσµατος του ευρωπαϊκού οράµατος, δεν έχασε την ελπίδα του και τη δέσµευσή του στην Ευρώπη και τις δηµοκρατικές της αξίες. ∆εν έπαψε να πασχίζει για το κοινό ευρωπαϊκό καλό.

Η Ελλάδα αφοσιώθηκε στον τοµέα των µεταρρυθµίσεων για να καταφέρει την έξοδο από τα µνηµόνια και να πετυχαίνει σήµερα την είσοδό της στο ευρωπαϊκό εξάµηνο, όπως υπαγορεύει η ισοτιµία κάθε µέλους στην ευρωπαϊκή οικογένεια

Τίποτα όµως δεν ήταν δεδοµένο. Χωρίς την ελληνική κοινωνία να ασπάζεται τη σηµασία της ευρωπαϊκής πορείας. Αν η ίδια δεν έτεινε να αναµετρηθεί µε τα προβλήµατα και τις προτεινόµενες «λύσεις» που ενθαρρύνουν τις ευρωσκεπτικιστικές θεωρήσεις, ακόµα και σε χώρες που δεν βίωσαν την ελληνική περιπέτεια.

Με την αλληλεγγύη οδηγό και µε προοδευτικό πρόσηµο, µε την ενθάρρυνση των λαών για το περιεχόµενο της δηµοκρατίας και την υπεράσπιση των ατοµικών και κοινωνικών δικαιωµάτων σε µια Ευρώπη της συνύπαρξης και της ειρήνης µε τους γειτονικούς λαούς.

Η χώρα µας, ως παράγοντας σταθερότητας, αναδείχθηκε σε υποκείµενο αναζήτησης και επίτευξης ρεαλιστικών συναινέσεων στο ζήτηµα δηµιουργίας ενός ζωτικού κοινοτικού χώρου για τα Βαλκάνια.

Στη βάση της αρχής των κρατών και των εθνών που αντιλαµβάνονται την πρόοδό τους µέσα από την επιβίωση και την εξέλιξη των άλλων. Που ορθώνουν γέφυρες συνεργασίας και αµοιβαίας κατανόησης, που καταρρίπτουν τείχη και φράκτες που συντηρούν την εχθρότητα, τον φανατισµό και τη µισαλλοδοξία.

Τα Βαλκάνια σαφώς είναι η άλλη πλευρά του «νοµίσµατος» της Ευρώπης. Είναι όµως και ένας κρίσιµος γεωγραφικός τόπος για την ευηµερία και την ασφάλειά της. Και η Ελλάδα, σταθερά προσηλωµένη στη διαδικασία ένταξής τους στην ΕΕ.

Η ΕΕ βρίσκεται σε ένα υπαρξιακό σταυροδρόµι. Brexit και ευρωσκεπτικισµός, άνοδος της ακροδεξιάς και του λαϊκισµού δεν προοιωνίζονται θετικές εξελίξεις αν δεν εµπνευστεί η Ευρώπη από τις ιδέες και τις ανάγκες των λαών της.

Οι ευρωεκλογές προσφέρονται ως ιδανική ευκαιρία για να δεσµευτούν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ως προς την «άλλη» Ευρώπη, των «πολλών», της ισότητας, της διαφάνειας και της συνοχής προς όφελος της κοινής ανάπτυξης, της βιωσιµότητας και της ανταγωνιστικότητάς της.

Οι µεγάλοι της επινοητές τη σχεδίασαν πάνω στα ερείπια της καταστροφής του πολέµου, πάνω στα εκατοµµύρια των νεκρών και των προσφύγων της ίδιας της Ευρώπης, µα πάνω από όλα σε έναν ελεύθερο κόσµο που προσδοκούσε και προσδοκά ένα καλύτερο µέλλον.

* Ο Πρόδρομος Θεοδουλίδης είναι Επικοινωνιολόγος, πολιτικός αναλυτής, µέλος της Γραµµατείας του Τµήµατος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ