Κέρδισε ο Κασσελάκης ή έχασε ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ;

Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας για την προεδρική εκλογή στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και την ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του, ένα ερώτημα προβάλλει επιτακτικά στο δημόσιο διάλογο.

Θα μπορούσε οποιοδήποτε άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ- εξαιρώντας τον Αλέξη Τσίπρα που αποφάσισε να γυρίσει σελίδα- να νικήσει τον Στέφανο Κασσελάκη στη μάχη για την προεδρία; Η απάντηση ακόμη και κατόπιν βασανιστικών σκέψεων είναι «δύσκολα».

Στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασαν η Έφη Αχτσιόγλου, ο Νίκος Παππάς ή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Στέφανος Τζουμάκας ως πρόσωπα ή εκφραστές πολιτικού περιεχομένου. Έχασε οτιδήποτε καταγράφηκε στη συνείδηση του απλού μέλους του ΣΥΡΙΖΑ ως κάτι παλιό που στερείται προοπτικής.

Έχασε κοινώς ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε μέχρι τις εθνικές εκλογές απέναντι σε έναν υποψήφιο που δεν ήταν από μόνος του «φαινόμενο» αλλά τον κατέστησε η κοινωνία με την στάση της «φαινόμενο». Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ μέχρι και την ημέρα της συμμετοχής του στην εκλογική επιτροπή του κόμματος μεταξύ των δύο οδυνηρών εκλογικών αναμετρήσεων ήταν απλώς ένας ομογενής υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ιδιαίτερα εμφανίσιμος με αρκούντως δομημένο λόγο. Όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του η κοινωνία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ τον αποθέωσε χωρίς όρους, προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.

Αδιαφόρησε για τα ελληνικά του, το πολιτικό του στίγμα, το ιστορικό της οικογένειάς του, την έλλειψη εντατικής επαφής με την ελληνική πραγματικότητα και την προσωπική του ζωή.

Συμπεριφέρθηκε κρατώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ μόνο ως ένα κέλυφος με το brand του και το πλεονέκτημα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πετώντας ουσιαστικά οτιδήποτε παραπέμπει πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Έδειξε ότι επιλέγει το κόμμα της Κουμουνδούρου ως το κεντρικό όχημα για την επιστροφή στην εξουσία με οδηγό τον Στέφανο Κασσελάκη. Η κοινωνία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε τις επιλογές της πατώντας στα σφάλματα και τα αμαρτήματα του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ. Λειτουργώντας ακόμη και ισοπεδωτικά για ορισμένους και ορισμένες.

Η αναζήτηση επομένως των αιτίων της ήττας της Έφης Αχτσιόγλου δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στην ιδέα κάποιων να την μετατρέψουν από την εντυπωσιακή γυναίκα πολιτικό, που επιβλήθηκε και με την εξωτερική της εμφάνιση και τα ψιλοτάκουνά της σε μία άχρωμη νεαρή κοπέλα ούτε στην προσπάθεια να της αφαιρέσουν τις γωνίες και τις αιχμές από τον πολιτικό της λόγο.

Θα πρέπει ενδεχομένως να αναζητηθεί στην ανάγκη της κοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ που αισθάνθηκε πολιτικά ανέστια να αναζητήσει την στέγη της ακόμη κι αν έπρεπε να απομακρύνει από το σπίτι τους ίδιους τους «ιδιοκτήτες» του. Το μέλλον και όχι το μακρινό θα δείξει εάν επέλεξαν σωστά.