Οφείλουμε να κάνουμε περισσότερα για τον πολιτισμό και να ξανασυστήσουμε την Αθήνα σε δημότες και επισκέπτες

Από τις σκοτεινές ημέρες που η χώρα μπήκε σε ένα μακρύ τούνελ διαδοχικών κρίσεων απέχουμε πια 13 και βάλε χρόνια. Η αλήθεια είναι πως χορτάσαμε από κρίσεις. Κρίσεις που μας έκαναν εσωστρεφείς, ματαίωσαν προσδοκίες και όνειρα.

Αυτά όμως είναι – μάλλον – παρελθόν. Και τώρα πρέπει να κοιτάξουμε μόνο μπροστά.

Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι χιλιάδες που βαρέθηκαν την εσωστρέφεια, τα σύννεφα της μοιρολατρίας, την δυστοπική πραγματικότητα, τις δυσκολίες και τα εμπόδια – που πάντως για πολλούς είναι ανυπέρβλητα – και θέλουν (θέλουμε) να συναντηθούν, να εμπνευστούν, να δημιουργήσουν, να φτιάξουν ωραία καινούρια πράγματα, εξωστρεφή και ταξιδιάρικα, χρωματιστά, καυστικά, με άποψη.

Για άλλη μια φορά στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, ο πολιτισμός είναι το δίχτυ ασφαλείας μας. Είναι η σταθερά που μας κρατά στην επιφάνεια. Είναι το όχημα που μας βγάζει στο ξέφωτο, που μας οδηγεί στην επόμενη ημέρα. 

Σε μια μητρόπολή σαν την Αθήνα η ανάγκη αυτή είναι ορατή με γυμνό μάτι. Ρέει σαν ηλεκτρικό ρεύμα στους δρόμους και φωτίζει την καθημερινότητα για χιλιάδες από εμάς.

Εκεί οφείλουμε να κοιτάξουμε με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Προς τους νέους ανθρώπους που με όρεξη για καινοτομία, με δημιουργικότητα βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν μια καλύτερη χώρα, μια καλύτερη πόλη, μια καλύτερη ζωή. Διεκδικούν σιωπηλά ή και ηχηρά, αλλά χωρίς να φωνάζουν.

Είναι όλοι αυτοί που έχουν την αδήριτη ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση αλλά δεν βρίσκουν υποδομές και ευκαιρίες για να εκφραστούν. Είναι όλοι αυτοί που θα μπορούσαν εύκολα να γεμίσουν φως, περισσότερο φως, τις καθημερινές μας μέρες. Και η αλήθεια είναι πως όντως προσπαθούν να το κάνουν με ότι μέσα έχουν όμως και όπως μπορούν.

Για όλους αυτούς τους ανθρώπους, για όλους εμάς, όπως και για όλους τους ανθρώπους που κατοικούν σε αυτή την πόλη οφείλουμε να κάνουμε περισσότερα για τον πολιτισμό. Τον πολιτισμό που είναι, άλλωστε, δεύτερη αν όχι πρώτη φύση του Έλληνα. Ακόμη κι αν δεν το ξέρει.

Δεν μας λείπουν τα μεγάλα φεστιβάλ και οι grande διοργανώσεις. Όπως δεν μας λείπουν, άλλωστε, και τα μεγάλα λόγια… Χρειαζόμαστε όμως περισσότερες μικρές πολιτιστικές δράσεις, φεστιβάλ «τσέπης» και γειτονιάς, με πρόσβαση στους πολλούς και βήμα σε όλους.

Οφείλουμε να προσανατολίσουμε την δράση και τη ματιά μας στην καλλιέργεια ενός ζωντανού, ανθρωποκεντρικού μοντέλου καλλιτεχνικής δημιουργίας που θα ακουμπά και θα αναφέρεται σε όλο το φάσμα των τεχνών. Που θα συνομιλεί με την τοπική κοινωνία και θα επηρεάζεται από τη διαπολιτισμικότητα και την εξωστρέφεια, με στόχο – εν τέλει – την κοινωνική συνοχή και την ευημερία.

Ας εκμεταλλευτούμε με τον βέλτιστο τρόπο την ακίνητη περιουσία του Δήμου Αθηναίων για να δημιουργήσουμε θεατρικούς χώρους, γκαλερί, μουσικές σκηνές, εργαστήρια τέχνης για νέους.

Ας φτιάξουμε «φυτώρια» νέων δημιουργών στις γειτονιές κι ας δώσουμε την ευκαιρία στους ανθρώπους που θέλουν να εκφραστούν να το κάνουν με αξιοπρέπεια, με προοπτικές, σε ένα περιβάλλον που θα σέβεται τον εαυτό του.

Και μέσα από αυτή την «ανακαίνιση» του πολιτιστικού μας κεφαλαίου, ας φτιάξουμε, εν τέλει, μια πόλη που θα είναι και θα δείχνει λαμπρή και στους επισκέπτες της. Ο πολιτισμός είναι το δυνατό χαρτί της Αθήνας. Δεν είναι όμως ανάγκη να περιοριζόμαστε στα αρχαία μνημεία. Τώρα που ο τουρισμός διεθνώς απογειώνεται η Αθήνα πρέπει να πιάσει το κύμα και να βγει μπροστά στην παγκόσμια αγορά, ως ο νέος, φρέσκος city break προορισμός.

Αυτή την φρεσκάδα που τόσο χρειάζεται η Αθήνα μπορούμε να την δώσουμε στην πόλη ΚΑΙ μέσα από τον πολιτισμό. Γύρω μας, στους δρόμους αυτής της πόλης, υπάρχουν άνθρωποι με λαμπρά μυαλά και πρωτοποριακές ιδέες που ψάχνουν χώρο.

Ας τους δώσουμε την ευκαιρία να ακουστούν.