Λορέντσο Ορσέτι: Πεθαίνοντας στην Μπαγκούζ για τα ιδανικά του...

Αναρχικός. Στο άκουσµα της προαναφερόµενης λέξης, που σηµαίνει εκείνον ο οποίος δεν αναγνωρίζει και δεν δέχεται κανένα είδος εξουσίας, ενεργοποιούνται εγκεφαλικοί αυτοµατισµοί οι οποίοι ανακαλούν από µνήµης στερεοτυπικές εικόνες. Αλλωστε, αναρχία στην καθοµιλουµένη συνήθως σηµαίνει χάος κοινωνικό, πολιτικό, και όχι µόνο.

Ακόµη περισσότερο, στον µέσο πολίτη έχει σχηµατιστεί η εντύπωση ότι ο αναρχικός είναι συνώνυµο του παρία. Του περιθωριακού, του «µπαχαλάκια», εκείνου που διαταράσσει την κοινή ειρήνη, που καίει, που καταστρέφει, που προκαλεί τον κίνδυνο. Απλοϊκά σκεπτόµενος κάποιος θα µπορούσε να πει πως «αυτοί δεν είναι άνθρωποι της προκοπής». Τα µέσα ενηµέρωσης κατά κόρον «ποντάρουν» στα επεισόδια των «γνωστών αγνώστων», των ατόµων του αντιεξουσιαστικού χώρου, των «µπαχαλάκηδων». Πόσες φορές έχουµε ενηµερωθεί για κάτι διαφορετικό; Μάλλον καµία, θα µπορούσε να απαντήσει κάποιος.

Ο Λορέντσο Ορσέτι σκοτώθηκε στην αρχή της εβδοµάδας στην πόλη Μπαγκούζ της Συρίας. Μαχόταν µε πολιτοφυλακές Κούρδων και Αράβων ενάντια στον τελευταίο θύλακα που είχε αποµείνει για το Ισλαµικό Κράτος. Ο Ορσέτι ήταν αναρχικός. Και έκανε πράξη τις ιδέες του. Σκοτώθηκε στη µάχη. Με επίγνωση τι µπορούσε να του συµβεί, έγραψε µια επιστολή: «…Μη λυπηθείτε παρά µόνον λιγάκι, γιατί εµένα δεν µε λυπεί· δεν µετανιώνω για τίποτα, είµαι νεκρός επειδή έκανα αυτό που θεωρούσα σωστό, υπερασπιζόµενος τους πιο αδύναµους και παραµένοντας πιστός στις ιδέες µου για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία. Εποµένως, παρότι έφυγα νωρίς, η ζωή µου µπορεί να θεωρηθεί µια επιτυχία και είµαι σχεδόν σίγουρος πως έφυγα µε το χαµόγελο στα χείλη. ∆εν θα µπορούσα να έχω επιθυµήσει κάτι περισσότερο» αναφέρει, µεταξύ άλλων.

∆ύο 24ωρα πριν πέσει νεκρός ο Ορσέτι, ακροδεξιοί έκαναν «ντου» σε ξενοδοχείο στα Βίλια, µια δοµή προσφύγων, και τα έκαναν λίµπα, ξυλοφορτώνοντας γονείς και παιδιά. Ο αναρχικός Ορσέτι, ο δήθεν ανερµάτιστος, «βούτηξε» στη µάχη, αντιµετώπισε στα «ίσα» καλά οπλισµένους φανατικούς µηδενιστές, υπηρετώντας τις ιδέες και τις αρχές του. Οι παλικαράδες στα Βίλια τα έβαλαν µε εξαθλιωµένους, µε παιδιά. Ο ένας πολέµησε. Σκοτώθηκε. Οι άλλοι απλώς έπαιξαν «πόλεµο». Εκ του ασφαλούς, ως συνήθως