Η ανθρωπότητα στην δίνη της Αυτοματοποίησης και ο εκσυγχρονισμός των ΑΕΙ

Σχεδόν μισός αιώνας πέρασε και οι μνήμες του αξιομνημόνευτου έργου «2001: A Space Odyssey», των  Στάνλεϋ Κιούμπρικ και Άρθουρ Κλάρκ, επανέρχονται ολοένα και πιο δυναμικά. Θα έλεγα πως οι δημιουργοί αξίζουν κάθε θαυμασμό, δεδομένων των όσων βιώνουμε προσφάτως με την ΑΙ (Artificial Intelligence).

Τότε αναφερόμασταν στη μοναδική φαντασία των δημιουργών. Τώρα φαίνεται πως με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε πρότυπα κοινωνίας Μαθηματικού Κοσμοπολιτισμού (βλ. ταινία η Ζούγκλα, σενάριο Justin Monjo), όπου τις αποφάσεις για το μέλλον της ανθρωπότητας θα παίρνουν οι κεντρικοί υπολογιστές. Ίσως, ήδη, να ζούμε σε κόσμο του MATRIX και να μη το ξέρουμε. Η μοναδική λύση στα τόσα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα είναι, ένας υπολογιστής χωρίς εγωισμούς και περηφάνιες που θα μας καθοδηγεί για το κοινό καλό (Justin Monjo 2017).

Η κοινωνία χάνει τον προσανατολισμό

Και ενώ το μέλλον φαίνεται να προδιαγράφεται, θέλουμε δε θέλουμε, προς ένα κοινωνικό γίγνεσθαι του οποίου οι δομές είναι ακαθόριστες (ο Κ. Μαρξ, ίσως, να τις χαρακτήριζε ως ακαθόριστος ταξικός μετασχηματισμός), εμείς ζούμε σκηνές παράνοιας. Τα κόμματα δεν αντιλαμβάνονται το παρόν οικονομικό μοντέλο που αναπτύσσεται και οι κυβερνώντες βαυκαλίζονται ότι δίνουν λύσεις στα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης και δη της τριτοβάθμιας, με εργαλεία τελείως ξεπερασμένα. Και όλα αυτά προς όφελος κάποιων κερδοσκόπων που το μόνο που τους νοιάζει είναι η κερδοσκοπία εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Δυστυχώς ενώ οι εξελίξεις έρχονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς και λαμβάνοντας υπόψη πως το εκπαιδευτικό προϊόν για να έχει εμφανή παραδοτέα, προς το κοινωνικό σύνολο, χρειάζεται χρόνο, εμείς κατασπαταλούμε το χρόνο που ενδεχομένως διαθέτουμε. Η κοινωνία τα έχει τελείως χαμένα από τους ποικίλους βομβαρδισμούς της τελευταίας 15ετίας, στο πεδίο της οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής. Η ανυπαρξία ενός ουσιαστικού κράτους είναι ολοφάνερη. Η κοινωνία μέσα στη ζάλη της χάνει τον προσανατολισμό της και σε συνδυασμό με την παραπληροφόρηση έχει την αίσθηση πως όλα βαίνουν κατ’ ευχήν. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Και τούτο δεν προκύπτει από το φτωχό μου το μυαλό, αλλά από πολλά συμβάντα που συντελούνται στον πλανήτη μας. Πολλοί δείκτες παρακολούθησης των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης τα καταγράφουν με σαφήνεια.

Τα κόμματα οφείλουν να οργανώσουν την κοινωνία του μέλλοντος

Τα κόμματα οφείλουν να οργανώσουν την κοινωνία του μέλλοντος. Η προετοιμασία πρέπει να εστιάζεται στις νέες γενιές. Με ποιο  όραμα βαδίζουμε; Ποια θα είναι τα επαγγέλματα του εγγύς μέλλοντος; Σε ποιες ανάγκες θα ανταποκριθούμε; Με ποιο εξειδικευμένο προσωπικό; Ποια προγράμματα σπουδών πρέπει να αναμορφωθούν (χθες βέβαια), η να δημιουργηθούν; Ποιες είναι οι ευκαιρίες που έχουμε; Με ποιο κόστος αν δεν ενεργήσουμε άμεσα;

Εάν κάποιος ανατρέξει στη διεθνή βιβλιογραφία θα διαπιστώσει πως οποιαδήποτε αλλαγή στην αναμόρφωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με οραματικές διεργασίες στηρίζεται σε κίνητρα και μόνο σε κίνητρα. Η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν θα δώσει λύσεις στο κοινωνικό ζητούμενο. Εφαρμόστε στο υφιστάμενο σύστημα τις αναγκαίες διεθνοποιήσεις, ακόμα  και με κριτήρια ιδιωτικού προσανατολισμού, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Δώστε βάση στη μεταλυκειακή εκπαίδευση, ενισχύοντας τα σύγχρονα προγράμματα σπουδών.

Αξιοποιήστε το επιστημονικό δυναμικό της χώρας. Απελευθερώστε τις δυνάμεις του, οι οποίες είναι εγκλωβισμένες στη δίνη της γραφειοκρατίας και της αβεβαιότητας που διαρκώς τροφοδοτείτε. «και μη μου ξανά ποιος φταίει και έχουμε μείνει τελευταίοι.»