Κολπάκια… γκεµπελίστικα

Είπα κι εγώ, τι περίεργο ενδιαφέρον ήταν αυτό της ναζιστικής Χρυσής Αυγής για το συνέδριο της ΓΣΕΕ και τα όσα γίνονται εκεί; Τέτοιο ώστε να βγάζουν ανακοινώσεις και µηνύµατα. Την απορία µου έλυσε ο εκπρόσωπός της, Χρήστος Παππάς, που συνέδεσε όσα έγιναν στο συνέδριο µε τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Αυτή στην οποία κατηγορείται και για σύσταση εγκληµατικής οργάνωσης.

Πώς το έκανε αυτό; Λέγοντας µέσα στη Βουλή ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ άσκησαν βία στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ως εκ τούτου, είναι αναξιόπιστοι µάρτυρες στη δίκη. Το µόνο βέβαιο είναι πως οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ είναι σηµαντικοί µάρτυρες. Εχουν καταθέσει για τις δολοφονικές επιθέσεις «ταγµάτων» της Χρυσής Αυγής εναντίον τους. Μαρτυρίες κοµβικές για το ποια είναι συνολικά η δράση της οργάνωσης και πώς οι επιθέσεις συνδέονται µε εντολές της ηγεσίας της.

Η αλήθεια είναι πως δεν θα µπορούσε να είναι άλλος ο «καηµός» της Χρυσής Αυγής και του Χρήστου Παππά. Είναι βέβαιο πως δεν ασχολήθηκαν µε τη ΓΣΕΕ επειδή νοιάζονται για τις συνθήκες εργασίας, τις αµοιβές και το… εργατικό κίνηµα. Αυτό, άλλωστε, θα ήταν εξαιρετικά παράδοξο για µια οργάνωση που «έστησε» προ καιρού στη Χαλκίδα γραφείο ευρέσεως εργασίας «µόνο για Ελληνες», φροντίζοντας ο µισθός να είναι 16 ευρώ ηµερησίως. Επίσης, για µία οργάνωση που έχει πολλές φορές καταγγελθεί για τη σπουδή της να στηρίξει µε ερωτήσεις στη Βουλή εργοδοτικά συµφέροντα, µε έµφαση σε εφοπλιστικά.

Αφήνω το τραγελαφικό του πράγµατος, το να µιλά δηλαδή η Χρυσή Αυγή για «λοστούς», βία και για µη δηµοκρατικές λειτουργίες. Αρκούν µερικά λεπτά στο ∆ιαδίκτυο για να διαπιστώσει κανείς ότι αυτή είναι η «καθηµερινότητα» της εν λόγω νεοναζιστικής οργάνωσης. Με προτίµηση, µάλιστα, στις θρασύδειλες επιθέσεις εναντίον µεµονωµένων µεταναστών.

Ουσιαστικά, οι αναφορές του Χρήστου Παππά ήταν µια χοντροκοµµένη προσπάθεια να επαναφέρει τη «θεωρία των δύο άκρων» προς όφελος της Χρυσής Αυγής. Με αντικειµενικό στόχο να ενισχύσει την υπερασπιστική γραµµή της στη δίκη.

Φυσικά, τα όσα είπε ο Χρήστος Παππάς δεν έχουν καµία πολιτική αξία για οποιονδήποτε νουνεχή πολίτη. Το µόνο ενδιαφέρον είναι το πολιτικό συµπέρασµα που προκύπτει, για τη σηµασία της συγκεκριµένης δίκης. Το αν, δηλαδή, θα µπορέσει να εκφραστεί και στον νοµικό πολιτισµό της χώρας αυτό που είναι ιστορικό κτήµα του πολιτισµού του ελληνικού λαού: Η καταδίκη του ναζισµού.