Χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ νέο πρόεδρο;

Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα μετά τις ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη, στο πρώην κραταιό κυβερνητικό κόμμα της ελληνικής κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στις κάλπες για την παραμονή στην ηγεσία του νυν προέδρου του Νίκου Ανδρουλάκη, ή για την εκλογή νέου ηγέτη είναι μονόδρομος.

Σε αυτήν τη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία, ο νυν πρόεδρος του κόμματος, έχει λόγους να επιλέξει μια διαδικασία εξπρές, για να προλάβει τους οποιουσδήποτε αντιπάλους του και ενδεχομένως μια προεκλογική περίοδο λίγων μηνών, που θα επέτρεπε να γίνει συζήτηση ουσίας όχι μόνο για τα πεπραγμένα του, αλλά πρωτίστως για το παρόν και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ. Δύναμη του Νίκου Ανδρουλάκη είναι το καλά οργανωμένο πανελλαδικό του δίκτυο, όχι οι στρατηγικές και πολιτικές του δυνατότητες. Η οργανωτική του επάρκεια ήταν αυτή που του έδωσε τη νίκη πριν δυόμιση χρόνια, απέναντι σε έναν πολιτικό αντίπαλο, τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, σημαντικά μεγαλύτερου πολιτικού βεληνεκούς από τον ίδιο. Αυτή του η επάρκεια δεν πρέπει να υποτιμηθεί ούτε και τώρα, νομίζω.

Φυσικά, αυτό που συμφέρει στο Νίκο Ανδρουλάκη και στους υποστηρικτές του δεν είναι απαραίτητα και το καλύτερο δυνατό για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ. Η εσωκομματική διαδικασία για την ηγεσία του κόμματος που διαφαίνεται να έρχεται, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία αυτής της κραταιάς κάποτε παράταξης, να προσπαθήσει να πλησιάσει τον παλιό πρωταγωνιστικό της εαυτό, μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν.

Το ΠΑΣΟΚ όμως δε θα ξαναγεννηθεί, αν την υπόθεση της επόμενης ηγεσίας του δεν την πάρουν στα χέρια τους οι προοδευτικοί πολίτες της χώρας, τα μέλη και οι φίλοι/ες του κόμματος, αυτοί και αυτές που κάποτε το ψήφιζαν και τώρα ιδιωτεύουν, ή έδωσαν την ψήφο τους σε άλλα κόμματα, στις πιο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Όσο πιο μαζική θα είναι η συμμετοχή των μελών και των φίλων του ΠΑΣΟΚ στην επικείμενη προεδρική εκλογή, τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η περίπτωση παραμονής του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία.

Ευθύνη, λόγο και ρόλο στην τελευταία ίσως ευκαιρία αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν μόνο οι πιθανοί αντίπαλοι του νυν προέδρου. Ευθύνη, λόγο και ρόλο, ίσως και μεγαλύτερο από τους όποιους υποψήφιους, έχουν οι προοδευτικοί πολίτες της Ελλάδας, κυρίως.

Σε αυτήν την οριακή, σε αυτήν την ύστατη ώρα για το ΠΑΣΟΚ, δε χρειάζεται να υπάρξουν πολλές υποψηφιότητες. Ενδεχόμενες πολλές υποψηφιότητες θα είναι αναντίστοιχες με την κρισιμότητα της στιγμής και θα ευτελίσουν την προσπάθεια αλλαγής ηγεσίας. Βέβαια, το πόσο σοβαρή και καλά προετοιμασμένη είναι η απόπειρα εκλογής νέου προέδρου απομένει να αποδειχθεί…

Πάντως, από τα ονόματα που ακούγονται ως πιθανοί υποψήφιοι απέναντι στο Νίκο Ανδρουλάκη, ενδεικτικά αναφέρω τα ονόματα των Μανώλη Χριστοδουλάκη, Χάρη Δούκα και Παύλου Γερουλάνου, αυτός που έχει συνολική, διακριτή, συνεκτική και προοδευτική προγραμματική άποψη για το παρόν και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και της Ελλάδας, είναι ο Παύλος Γερουλάνος. Σε μικρομεσαία κόμματα όμως, χωρίς μεγάλη συμμετοχή ενεργών πολιτών, δε φτάνει μόνο ο αναλυτικός και προοδευτικός προγραμματικός λόγος για να κερδίσεις μια εσωκομματική μάχη…