Όταν ο «Αυγενακισμός» χτυπάει τις πόρτες και του Εθνικού Συστήματος Υγείας - Ω καιροί ω ήθη…

Ο «Αυγενακισμός» είναι μια λέξη που καταχωρήθηκε προσφάτως στο πλούσιο λεξιλόγιο της νεοελληνικής πραγματικότητας, όμως ως σημασία υπήρχε από εκδόσεως του Λεξικού της νέας ελληνικής γλώσσας με άλλο λήμμα, όπως: χουλιγκανισμός, τραμπουκισμός, νταηλίκι, προκλητικότητα… Με δυο λέξεις, βαρύνουσας σημασίας- για λίγους πλέον: έλλειψη πολιτισμού!

Ο άγγλος μυθιστοριογράφος και ποιητής Τόμας Λαβ Πίκοκ έχει γράψει αναφερόμενος στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό: «Όπου, στην Ελλάδα, υπήρχε μέτρο, εμείς έχουμε χυδαιότητα, όπου εκείνοι είχαν ποίηση, εμείς έχουμε χυδαιότητα, όπου εκείνοι είχαν καθετί που εξαίρει, γοητεύει, κοσμεί την ανθρωπότητα, εμείς έχουμε χυδαιότητα, χυδαιότητα, χυδαιότητα»!

Τώρα, όπου «εμείς» βάλτε τους πολλούς και τη συμπεριφορά τους σήμερα κι όπου «εκείνοι» αντικαταστήστε το με τους «άλλους», εκείνους που δέχονται το Bullying (άλλη μια καινούργια λέξη στη νεοελληνική καθομιλουμένη…), τη χρήση βίας λεκτικής ή σωματικής, τον εξευτελισμό, τον εκφοβισμό, την επίδειξη δύναμης, τον Αυγενακισμό! Και αίφνης, οι Φαρισαίοι αυτού του τόπου, έγιναν πύρινοι και διαπρύσιοι ιεροκήρυκες ανθρωπισμού και ηθικής απέναντι στους «Αυγενάκηδες» που μας περιβάλλουν.

Άλλωστε η υποκρισία είναι απαραίτητη αρετή για τους πολιτικούς. «Όποιος δεν γνωρίζει να υποκρίνεται δεν μπορεί να βασιλεύει» είχε πει απροκάλυπτα ο γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΓ’ και ο καρδινάλιος Ρισελιέ είχε υπερθεματίσει: «Η τέχνη της υποκριτικής είναι η τέχνη των βασιλέων». Και των πολιτικών, λέμε εμείς!

«Αυγενάκηδες και Αυγενακισμός υπάρχουν παντού» μας είπε οργισμένος Διευθυντής κλινικής δημόσιου νοσοκομείου της Αθήνας. «Αυγενακισμός δεν είναι μόνο να επιτεθείς σε υπάλληλο που κάνει τη δουλειά του γιατί εσύ δεν την έκανες σωστά, Αυγενακισμός είναι να σηκώσει ο πολιτικός το τηλέφωνο και να σε απειλήσει εμμέσως αν δεν βάλεις τον “δικό” του σε δωμάτιο και σε κρεβάτι κι άσε τους άλλους να ψυχομαχούν διασωληνωμένοι στους διαδρόμους σε ράντζα…»!

Το ρουσφέτι σε άλλη διάσταση...

Και συνεχίζει ο γιατρός αναλύοντας τον συλλογισμό του: «Μετά τα Μνημόνια η έλλειψη χρήματος και κρατικού πλούτου, οδήγησε το ρουσφέτι σε άλλη διάσταση. Το ΕΣΥ είναι μια από αυτές. Ο υπουργός, η γραμματέας του υπουργού και- μην γελάσετε- ο κλητήρας του υπουργικού Γραφείου όταν δεχτούν μια παράκληση για διαφορετική αντιμετώπιση, θα το χειριστούν με τη γνωστή ελληνική έπαρση: «Άστο πάνω μου»… Καλούν στο κινητό τον διευθυντή της κλινικής και του μιλούν επιτακτικά: “Ο τάδε είναι δικός μου, βρες τρόπο (κόψε τον λαιμό σου λένε πολλές φορές) να τον εξυπηρετήσεις”. Δεν έχω κρεβάτια, δεν έχω προσωπικό, δεν έχω… “Θα βρεις”!
Και βρίζεις!»…

«Αυγενακισμός» στο ΕΣΥ, αλλά και παντού! Ο δημόσιοι υπάλληλοι προπηλακίζονται από τους υπουργούς και εκείνοι με τη σειρά τους (πολλές φορές) εκτονώνονται στους πολίτες… Πριν από λίγα χρόνια οι της Νέας Δημοκρατίας- από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- έκαναν χρήση του όρου Πολακισμοί. Ο Παύλος Πολάκης, όμως, δεν κατηγορήθηκε ότι είχε χτυπήσει, ούτε τραμπουκίσει ποτέ υπάλληλο· είχε εκρηκτικές συμπεριφορές εντός και εκτός Βουλής, αλλά μέχρι εκεί.

Στις μέρες μας η οίηση της εξουσίας της απόλυτης πλειοψηφίας συνεχώς αυξάνει, παράλληλα όμως αυξάνει και η δυσφορία των πολιτών που μεταβάλλεται σε οργή και η αλυσιδωτή αντίδραση οδηγεί νομοτελειακά σε έκρηξη. Ή όχι; Άλλωστε στην Ελλάδα κατοικούμε, στον τόπο όπου οι λωτοφάγοι καταπίνουν τους «Αυγενάκηδης» και τις συμπεριφορές τους και συνεχίζουν, αμνήμονες και επιλήσμονες, αδιαφορώντας για το μέλλον επικαλούμενοι το ένδοξο παρελθόν, που ουδεμία σχέση έχει με όλους μας… Η εκρήξεις μπορούν να περιμένουν συνεπώς… Κι εμείς, ας περιμένουμε να ξημερώσει...

Κι όσοι θεωρούν «μια κακή στιγμή» την εκρηξη Αυγενάκη, δεν έχουν καταλάβει πως βιώνουμε ατέρμαντους κακούς καιρούς...