Πώς θα ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ κόμμα εξουσίας

Πώς ορίζει κανείς τη δεξιά, το κέντρο και την αριστερά; Δεξιά σημαίνει ότι οι μη έχοντες παίρνουν ένα μικρό ποσοστό μιας μεγαλύτερης πίτας. Αριστερά σημαίνει ότι όλοι μοιράζονται στα ίσια μία εκ των πραγμάτων μικρότερη πίτα. Κέντρο, θεωρητικά σημαίνει ότι οι μη έχοντες παίρνουν ένα μεγαλύτερο μερίδιο. Τα ιστορικά κόμματα όμως έχουν μεταλλαχθεί με τα χρόνια. Παραδείγματος χάριν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζεται σε επιδοτήσεις προς τους μυωπικούς ψηφοφόρους οι οποίοι αδυνατούν να καταλάβουν ότι οι επιδοτήσεις τροφοδοτούν τον πληθωρισμό και μεταφράζονται σε μελλοντική φορολόγηση. Δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα στα οικονομικά. Αλλά η ειδοποιός διαφορά μεταξύ δεξιάς και κεντρο-αριστεράς, που είναι το κοινωνικό κράτος, έχει πάει περίπατο.

Εκτός του ΠΑΣΟΚ, αυτή τη στιγμή ουσιαστικά υπάρχουν άλλα δύο κεντρώα κόμματα. Η ΝΔ που έχει μετακινηθεί από την παραδοσιακή δεξιά προς το κέντρο, όπως ο δυσανασχετισμένος κ. Σαμαράς παραδείγματος χάριν τονίζει ανελλιπώς. Και ο ΣΥΡΙΖΑ που μετακινήθηκε επί κ. Τσίπρα για να γίνει κόμμα εξουσίας, και που προσπαθεί ο κ. Κασσελάκης να μεταλλάξει περαιτέρω σε ΣΣΑ ώστε να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας. Πως μπορεί το ΠΑΣΟΚ λοιπόν να θριαμβεύσει, όταν όλοι παίζουν μπάλα στην έδρα του;

Ο μόνος τρόπος νομίζω είναι ο νέος αρχηγός να έχει ένα όραμα για την Ελλάδα, ένα όραμα για το ΠΑΣΟΚ, και ικανότητες να ετοιμάσει ένα εφαρμόσιμο πρόγραμμα χωρίς αερολογίες με εμπεριστατωμένες πολιτικές που να επιλύουν τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών, ώστε να το εμπιστευθεί και πάλι ο λαός. Ο Αντρέας είχε ένα όραμα που περιελάμβανε το τρίπτυχο αλλαγή, εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία. Και αυτό το όραμα άρεσε στον λαό.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι ικανότατος, εκεί που θέλει αυτός. Μπορεί ο κ. Ανδρουλάκης να τον αντιμετωπίσει; Ο κ. Ανδρουλάκης έδειξε τι μπορεί να κάνει και δυστυχώς πολλοί θεωρούν ότι δεν είναι αρκετό. Ούτε φαίνεται να έχει το πολιτικό κεφάλαιο ώστε να ο κόσμος να του παράσχει περισσότερο χρόνο. Ως άνθρωπος μπορεί να είναι αξιόλογος. Ως πολιτικός όμως εμπνέει, είναι επικοινωνιακός, έχει όραμα, ή στηρίζεται σε κλίκες δημιουργώντας ένα κλειστό ΠΑΣΟΚ; Υπάρχει αξιοκρατία στο ΠΑΣΟΚ; Είναι το παρόν κόμμα ένα κόμμα εξουσίας;

Αποτυχίες κυβέρνησης Μητσοτάκη

Τι θα άρεσε στο λαό κάτω από τις τωρινές συγκυρίες; Ας ξεκινήσουμε με τις αποτυχίες του κ. Μητσοτάκη, ή στην καλύτερη περίπτωση τις μη επιτυχίες.

Πρώτον, η κυβέρνηση προσπαθεί να καταπολεμήσει την ακρίβεια με επιδοτήσεις που τροφοδοτούν περαιτέρω την ακρίβεια, αντί να την καταπολεμήσει με διαρθρωτικές αλλαγές εναντίον της ολιγοπωλιακής μορφής της Ελληνικής αγοράς. Βέβαια είναι πολύ πιο εύκολο να παράσχεις επιδοτήσεις από το να κάνεις μεταρρυθμίσεις και να τα βάλλεις με κατεστημένα συμφέροντά. Αν η Ελλάδα είχε περιορίσει τους πάμπολλους κανονισμούς που μειώνουν τον ανταγωνισμό όμως, όπως έχει προτείνει ο ΟΟΣΑ, θα ήταν τώρα μία τελείως διαφορετική οικονομία.

Δεύτερον, στη δημόσια διοίκηση αρέσκεται στη συγκεντρωτική παρά στην αποκεντρωτική εξουσία με τη λογική του περιορισμού κακοδιαχείρισης πόρων σε ανεπάρκεια. Ναι μεν αλλά οι περιφέρειες και οι δήμοι και γνωρίζουν περισσότερα για τις ντόπιες ανάγκες αλλά και διακυβεύουν περισσότερα από την κεντρική διοίκηση.

Τρίτον, στα εθνικά θέματα συνεχίζει με περισσή (α)δεξιότητα την επικίνδυνη πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας. Έδωσε πολλά στην Τουρκία για ηρεμία, ώστε θεωρητικά να επικεντρωθεί στην οικονομία. Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη θα εξαιρούσα τον κ. Δένδια που φαίνεται ότι θα ήθελε να κάνει περισσότερα.

Τέταρτον, η κυβέρνηση δεν έχει πετύχει στην ασφάλεια, υγειονομική περίθαλψη, παιδεία και πυρκαγιές. Αισθάνεστε πιο ασφαλείς τα τελευταία πέντε χρόνια; Θεωρείτε ότι έχουμε καλύτερη υγειονομική περίθαλψη; Νομίζετε ότι έχουμε καλύτερη παιδεία; Θεωρείτε ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα φτιάξουν τα δημόσια δια μαγείας, χωρίς να εξυγιανθούν πρώτα τα δημόσια; Νομίζετε ότι η κυβέρνηση ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές;

Αν δεν μπορείς να φτιάξεις ένα εμπεριστατωμένο πρόγραμμα γύρω από αυτές τις παραμέτρους, καλύτερα κάτσε σπίτι σου.

* Αυτό το άρθρο περιέχει αυστηρά προσωπικές απόψεις που δεν αντιπροσωπεύουν το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.