Θα κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης την υπέρβαση;

Για προσωπικούς ρόλους, για κάποιο μικρό διάστημα όταν ζούσα στη Βόρεια Καρολίνα πήγαινα σε μία Αμερικάνικη εκκλησία. Οι Αμερικάνικες εκκλησίες στηρίζονται στη βίβλο και στο κήρυγμα (sermon Αγγλικά). Μου είχε κάνει πολύ εντύπωση λοιπόν ότι ο πάστορας στην εκκλησία του Σημείου Σταυρού (Crosspointe Church) άφηνε τις περισσότερες φορές τον βοηθό πάστορα να κάνει το κήρυγμα.

Στην αρχή σκεφτόμουνα μα πώς είναι δυνατόν να αφήνει το βοηθό να του παίρνει το βάθρο (to steal his thunder, που λέμε Αγγλικά); Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι ο βοηθός είχε ταλέντο και χάρισμα, και ήταν πολύ εύγλωττος και επικοινωνιακός. Είχε αυτό που στα οικονομικά λέμε συγκριτικό πλεονέκτημα (comparative advantage). Και ο κύριος πάστορας είχε το ηγετικό χάρισμα να καταλάβει ότι ο βοηθός έκανε καλύτερη δουλειά στο κήρυγμα. Η Θεωρία του Συγκριτικού Πλεονεκτήματος λέει ότι πρέπει να ειδικευόμαστε εκεί ακριβώς που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα.

Δεν θέλω να αναλύσω τους λόγους που οδήγησαν στο αποτέλεσμα της Κυριακής. Αυτό που θέλω να αναλύσω είναι πως μπορεί ο κ. Ανδρουλάκης να κάνει την υπέρβαση. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να αναφέρω μερικά ηχηρά ιστορικά ονόματα, ήταν χαρισματικοί και επικοινωνιακοί. Πολλοί ψηφοφόροι θα έλεγαν ότι ο κ. Ανδρουλάκης μάλλον δεν είναι χαρισματικός ή επικοινωνιακός. Η πλειονότητα των ανθρώπων δεν είναι.

Με τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ όμως, ο κ. Ανδρουλάκης απέδειξε ότι είναι οργανωτικός, έχει επιμονή, μαθαίνει από τα λάθη του και βελτιώνεται συνεχώς. Ο κ. Δούκας απέδειξε ότι έχει ενθουσιασμό, αν όχι πάθος, για το αντικείμενο. Ο κ. Γερουλάνος έδειξε ότι είναι επικοινωνιακός και έχει πρόγραμμα. Η κ. Γιαννακοπούλου έχει ευφράδεια και είναι ετοιμόλογη, και ο κ. Κατρίνης είναι τέρας ψυχραιμίας. Η κ. Διαμαντοπούλου έχει διεθνή εμπειρία. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν ο κ. Ανδρουλάκης έχει το ηγετικό ταλέντο για να αφήσει άλλα στελέχη με διαφορετικά ταλέντα ή συγκριτικά πλεονεκτήματα να αναλάβουν ένα πιο ουσιαστικό ρόλο, και νομίζω ότι όντως το έχει.

Οι προτάσεις μου είναι:

1. Ένα πιο ανοιχτό και συμπεριληπτικό κόμμα.
2. Αξιοποίηση όλων των στελεχών χωρίς μεμψιμοιρίες.
3. Άνοιγμα σε όλους που μπορεί να βοηθήσουν ουσιαστικά από τους κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς χώρους.
4. Ένα αναλυτικό πρόγραμμα για όλα που να επιλύει τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών και σε αστικά και σε επαρχιακά κέντρα, με αρχική μαγιά το πρόγραμμα Γερουλάνου.
5. Όχι στείρα αντιπολίτευση, αλλά συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες προτάσεις.
6. Η κεντρική πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεχίζει να είναι το μένος εναντίον των υποκλοπών.
7. Έμφαση στο επίπεδο διαβίωσης, στην υγεία, παιδεία και ασφάλεια.
8. Έμφαση στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι μέχρι τώρα ο κ. Ανδρουλάκης στηριζόταν κυρίως σε άτομα με λιγότερη εμπειρία από αυτόν, πιθανώς θεωρώντας ότι απειλείτε λιγότερο από αυτά τα άτομα. Με τα τωρινά δεδομένα όμως, για να γίνει το ΠΑΣΟΚ κόμμα εξουσίας νομίζω ότι θα πρέπει ο κ. Ανδρουλάκης να κάνει την υπέρβαση. Δηλαδή, τώρα που δεν φοβάται ότι θα χάσει την εξουσία, μπορεί να προσφέρει σημαντικά στο κίνημα του ΠΑΣΟΚ και στον τόπο αφήνοντας τους πιο ταλαντούχους να κάνουν το κήρυγμα, αντί να στηρίζεται σε αυλοκόλακες μέσα σε ένα κλειστό ΠΑΣΟΚ.