Η Μεγάλη Εβδοµάδα, το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ, οι εκλογές κι άλλα...

H Μεγάλη Εβδοµάδα ξεκίνησε, ο προεκλογικός αγώνας καλά κρατεί, υποψήφιοι δήµαρχοι, εν γνώσει πάντως του «Κλεισθένη», δεν λένε να οµονοήσουν και να χωνευτούν, τουλάχιστον οι οµοϊδεάτες, σε µια κοινή προσπάθεια, καθώς η πλειονότητα στοχεύει σε µία και µόνη θέση, του δηµοτικού συµβούλου. Η µαύρη επέτειος της 21ης Απριλίου εξοφλήθηκε και πάλι µε τις γνωστές αναµνήσεις και διαγγέλµατα, οι διαφηµίσεις στην τηλεόραση περιορίστηκαν σε «ειδικά» προϊόντα και ευκαιρίες, αναµασήµατα περί ευρωπαϊκής ιδέας στις σπάνιες εµφανίσεις υποψηφίων, ενώ όλων τα βλέµµατα είναι στραµµένα στις εθνικές εκλογές.

∆εν βλέπω τίποτε διαφορετικό από την εξειδικευµένη αντιµετώπιση και τον χειρισµό της σχεδόν δεκάχρονης κρίσης, που δεν περνάει µαθαίνοντας ότι στην Ουκρανία ψηφίστηκε συντριπτικά ένας τύπος του θεάµατος ή πως στη Σρι Λάνκα πυρπόλησαν εκατοντάδες και πως κάποιος Ανατολικός γείτονας πάλι εκτόξευσε ακόµη µια πνευµατική ρουκέτα τύπου S-400.

O ΠΑΟΚ πήρε επάξια το πρωτάθληµα, τρίτη φορά στη µεταπολεµική του ιστορία, υπόσχονται ελαφρύνσεις µε διάφορα µέτρα, ενώ η ρητορική των κοµµάτων ακολουθεί την πεπατηµένη. Οπου να ’ναι ο καβγάς για τα αµνοερίφια και η «αποκάλυψη» των εισαγοµένων θα σκεπάσει την επικαιρότητα έως το τέλος του µήνα, ο καιρός που µας υποσχέθηκαν µπορεί να βγει κάπως υγρός και βρεγµένος, αλλά έχουµε 2019 και έως την αυγή της δεκαετίας του ’30, όταν ξαναρχίσουν οι δόσεις του Μεγάλου Χρέους, υποτίθεται πως θα εξεταστεί και αυτό, προλαβαίνουµε. Μάλλον δεν προλαβαίνουµε. Αµάν, να γίνουν όλες οι εκλογές, να ξεχάσουµε τις εξαγγελίες, να ψηφίσει ο καθείς την αγαπηµένη του παράταξη, να αρχίσουµε επιτέλους ακόµη µια προσπάθεια να δούµε τι θα απογίνουµε.

Δυστυχώς ή ευτυχώς κανένας δεν περισσεύει, κανένας δεν πρόκειται να θυµηθεί τη ροή του χρόνου που κυλάει ανάλγητος. Δέκα χρόνια παιδευόµασταν µε τα µνηµόνια, µε τους ξένους, µε τα brain drain και τα µύρια όσα. Περιµένω υποµονετικά να σκύψουν οι πολιτικοί, όλοι τους, σε έναν µακροπρόθεσµο σχεδιασµό για να συνέλθει η χώρα και να µειωθεί κάπως η έκφραση «ναι µεν, αλλά» που κοντεύει να αντικαταστήσει το παλαιό «αέρα!». Πάσχα έρχεται, γι’ αυτό το σκέφτηκα.