Η θεωρία της γαρνιτούρας

Προφανώς η κυρία Γεννηµατά δεν εννοεί µόνο τη χρονική διάρκεια της τρίτης διερευνητικής εντολής, αλλά και το τι θα επακολουθήσει όταν αυτή εκπνεύσει και κληθούν οι πολιτικοί αρχηγοί από τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Παραπέµπει, δηλαδή, σε µερικά εικοσιτετράωρα, όπου αναµένει ότι η διαπραγµατευτική θέση του κόµµατός της θα είναι ενισχυµένη.

Τα δεδοµένα της είναι ότι: (α) Το πρώτο κόµµα δεν θα σχηµατίσει κυβέρνηση (αλλιώς δεν θα υπήρχε τρίτη εντολή), ούτε φυσικά το δεύτερο. (β) Το ΠΑΣΟΚ θα καταλάβει την τρίτη θέση, θα λάβει την τρίτη εντολή και θα υπαγορεύσει τους όρους του. Ποιοι θα είναι οι όροι; Να εφαρµοστεί πρόγραµµα της αρεσκείας του ΠΑΣΟΚ (πράγµα εύκολα αποδεκτό, διότι κανένα εκλογικό πρόγραµµα δεν εφαρµόζεται ποτέ) και να λάβει το ΠΑΣΟΚ τη µερίδα του λέοντος στην κυβέρνηση (πράγµα δύσκολο να δεχτεί το πρώτο κόµµα).

Αν όµως οι όροι της κυρίας Γεννηµατά δεν γίνουν αποδεκτοί, θα πρέπει να επαναληφθούν οι εκλογές, αλλά πλέον µε απλή αναλογική. Η επανάληψη των εκλογών δεν θα συµφέρει το πρώτο κόµµα, διότι θα απολέσει το «φιλοδώρηµα» των 50 βουλευτών που του δίνει το παρόν -και πνέον τα λοίσθια- εκλογικό σύστηµα. Αντιθέτως, η επανάληψη των εκλογών θα συµφέρει το δεύτερο κατά σειρά κόµµα, διότι θα βρεθεί µε περισσότερους βουλευτές και πολύ µικρότερη διαφορά από το πρώτο κόµµα.

Ητοι το δίλληµα για το πρώτο κόµµα θα είναι: Ή συνεργάζεσαι τώρα µε το ΠΑΣΟΚ και τους όρους του ή συνεργάζεσαι µετεκλογικά µε 50 βουλευτές λιγότερο και πάλι µε τους όρους του (αφήστε τις πιέσεις των 50 βουλευτών που θα χάσουν τις πολύτιµες νεοαποκτηθείσες έδρες τους). Το συµπέρασµα είναι ότι το πρώτο κατά σειρά κόµµα θα είναι ευεπίφορο στους όρους της κυρίας Γεννηµατά, αν θέλει να ασκήσει την εξουσία· αλλά να ασκήσει την εξουσία το ίδιο, όχι να την παραχωρήσει σε εκείνη. Στην καλύτερη περίπτωση θα της δώσει µια γερή µπουκιά. Αντε δύο. Αλλά µάλλον αδύνατον να ικανοποιηθεί µε τη γαρνιτούρα και να παραδώσει στην κυρία Γεννηµατά ολόκληρο το φιλέτο.