«Τον έφαγε η µαρµάγκα» της επικαιρότητας τον Γαβρόγλου

Τι σου είναι όµως η επικαιρότητα! Τελικά το πρόσωπο που ΔΕΝ κυριάρχησε στην ειδησεογραφία χθες ήταν αυτό του Κωνσταντίνου Γαβρόγλου. Τι κι αν κατέθεσε ένα νοµοσχέδιο µεγάλο και σε όγκο αλλά και σε σηµασία, αν πιστέψουµε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι κι αν αυτό ψηφίστηκε και µάλιστα σε αρκετά άρθρα του µε ευρεία πλειοψηφία. Τι κι αν για το θέµα των αλλαγών στην Παιδεία έχουν γίνει ατέρµονες συζητήσεις. Τι κι αν η αντιπολίτευση το είχε αναγορεύσει σε «µητέρα των κοινοβουλευτικών µαχών». Κατά το κοινώς λεγόµενο, τον Κ. Γαβρόγλου «τον έφαγε η µαρµάγκα». Στον ρόλοτης «µαρµάγκας» φυσικά η εικόνα ακραίας πόλωσης που είδαµε χθες στη Βουλή.

Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να καταθέτει πρόταση δυσπιστίας για τον Παύλο Πολάκη, και τον Αλέξη Τσίπρα να βγαίνει άµεσα στην επίθεση, ξεκαθαρίζοντας ότι µετά το Πάσχα θα έχουµε µία ακόµη τριήµερη συζήτηση για ψήφο εµπιστοσύνης. Αυτά την ίδια στιγµή που ο Κωνσταντίνος Γαβρόγλου δέχθηκε µια µάλλον αντιφατική κριτική από την αξιωµατική αντιπολίτευση. Οι µισοί βουλευτές της Νέας ∆ηµοκρατίας τον κατηγορούσαν για έναν νόµο που φτιάχτηκε στο πόδι. Για ένα πρόχειρο νοµοθέτηµα που συµπληρώθηκε µε ρουσφετολογικές τροπολογίες κυβερνητικών βουλευτών.

Οι φράσεις «ανικανότητα», «βιασύνη», «ανευθυνότητα» ήταν συνεχώς στην ηµερήσια διάταξη. Οι άλλοι µισοί βουλευτές της Ν∆ πάλι έλεγαν το ακριβώς αντίθετο. Οτι πρόκειται για ένα µελετηµένο σχέδιο που υλοποιεί µια επεξεργασµένη στρατηγική. Τέτοια που ενσωµατώνει τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στο ελληνικό έθνος, στην ελληνική γλώσσα και την ιδιωτική εκπαίδευση.

Πρωταγωνιστής σε αυτή την κριτική ήταν ο Μάκης Βορίδης. Μάλιστα επικαλέστηκε και τον φιλόσοφο Μπουρντιέ για να υποστηρίξει ότι οι θεωρητικοί της «νέας Αριστεράς» θεωρούν τη γλώσσα φασισµό. Ισως τελικά όλα αυτά να ξεκαθαρίζονταν αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε τελικά την οµιλία που είχε γράψει για την περίσταση. Αλλά, δυστυχώς, θα µείνω µε την απορία γιατί διάλεξε να µη µιλήσει. Πάντως, ο Κωνσταντίνος Γαβρόγλου φάνηκε να πιστεύει µε σθένος το µοντέλο του νέου λυκείου που περιγράφεται στο νοµοθέτηµά του. Μένει στην πράξη να φανεί ποια τελικά θα είναι τα αποτελέσµατα της εφαρµογής του. Σε κάθε περίπτωση όµως, η υπόθεση της Παιδείας είναι για ακόµη µία φορά «στον αέρα». Γιατί φυσικά -λόγω των εκλογών που µεσολαβούν- καµία οικογένεια µε παιδιά δεν ξέρει τι θα ισχύει του χρόνου τέτοια εποχή.