Κούφια λόγια σε μια άκρως πολωμένη προεκλογική περίοδο

Οι διαδικασίες της νοµοθέτησης υποτίθεται ότι είναι σοβαρό πράγµα. Μάλιστα στην -πρόσφατη σχετικάσυζήτηση για τη συνταγµατική αναθεώρηση ακούσαµε πάρα πολλά. Τόσο για την ανάγκη αναβάθµισης του τρόπου µε τον οποίο κατατίθενται, δουλεύονται και ψηφίζονται νοµοσχέδια στη Βουλή όσο και για την υπευθυνότητα µε την οποία πρέπει να αντιµετωπίζεται αυτή η διαδικασία.

Επιχειρηµατολόγησαν τόσο η κυβέρνηση όσο και η Ν∆ και το ΚΙΝΑΛ. Ο πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθµό ότι η αξιωµατική αντιπολίτευση πρόκειται να καταθέσει τροπολογία για τη «µη κατάργηση» του αφορολόγητου ορίου. Καλώντας την κυβέρνηση να την ψηφίσει. Ο τοµεάρχης Οικονοµικών της Νέας ∆ηµοκρατίας, Χρήστος Σταϊκούρας, εξήγησε τον στόχο της κίνησης: «Αν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι υπάρχουν αυτά τα περιθώρια, εµείς καταθέτουµε την τροπολογία και την καλούµε να την ψηφίσει, να τη στηρίξει έτσι ώστε αυτό που ψήφισε µόνη της να µην ισχύσει».

Η πρόθεση είναι εµφανής: Με την τροπολογία η Ν∆ σκοπεύει να εκθέσει την κυβέρνηση. Να τεκµηριώσει ότι ψεύδεται για τη διατήρηση του αφορολόγητου ορίου. Για να το επιτύχει αυτό προτίθεται να καταθέσει µια νοµοθετική ρύθµιση µε δηµοσιονοµικό περιεχόµενο που δεν θα διαθέτει προφανώς στοιχεία κοστολόγησης της εφαρµογής της. Πολύ περισσότερο την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που πρέπει να συνοδεύει τα οικονοµικά νοµοθετήµατα. Επίσης, στο απίθανο ενδεχόµενο η κυβέρνηση να την ψηφίσει, θα έχει προχωρήσει σε µια µονοµερή ενέργεια χωρίς διαπραγµάτευση µε τους δανειστές, ενώ η ελληνική οικονοµία βρίσκεται στο καθεστώς εποπτείας που ισχύει για κάθε κράτοςµέλος της ΕΕ. Με απλά λόγια, η Νέα ∆ηµοκρατία καταθέτει µια νοµοθετική πρόταση που ποτέ δεν θα ψήφιζε αν ήταν κυβέρνηση. Αλλωστε είναι γνωστή η κριτική της εναντίον των µονοµερών ενεργειών, την οποία επιστράτευσε πολλές φορές στο παρελθόν εναντίον της κυβέρνησης.

Το Κίνηµα Αλλαγής πάλι υποστηρίζει ότι έχει ήδη καταθέσει ανάλογη τροπολογία στο παρελθόν. Εγκαλώντας τη Νέα ∆ηµοκρατία ότι «έρχεται δεύτερη» στην υπεράσπιση της διατήρησης του αφορολόγητου µέσω νοµοθετικών πρωτοβουλιών. Φυσικά αυτές οι πρακτικές δεν είναι πρωτόγνωρες. Τις εφάρµοσε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση καταθέτοντας αντίστοιχες προτάσεις στην κυβέρνηση Σαµαρά. Εισέπραττε µάλιστα τότε κριτική περί ανευθυνότητας και αξιοποίησης των θεσµικών λειτουργιών για προεκλογικά τεχνάσµατα. Τις αξιοποιεί συχνά και το ΚΚΕ καταθέτοντας τροπολογίες και προτάσεις νόµου.

Αν και διαθέτει την ευθύτητα να πει ότι οι προτάσεις του προϋποθέτουν το «σπάσιµο» των κανόνων δηµοσιονοµικής προσαρµογής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ως εκ τούτου κατατίθενται για συµβολικούς λόγους. Το µόνο που αποδεικνύει η νοµοθετική πρωτοβουλία που πρόκειται να πάρει η Νέα ∆ηµοκρατία είναι πως βρισκόµαστε σε µια άκρως πολωµένη προεκλογική περίοδο. Τέτοια που θα µετατρέψει το Κοινοβούλιο από χώρο όπου γίνονται συνεννοήσεις και επιτυγχάνονται ενίοτε συναινέσεις, σε ένα ακόµη «σκηνικό» σκληρής αντιπαράθεσης. Αναµενόµενο, αλλά και ενδεικτικό του πόσο «κούφια» είναι τα λόγια που ακούγονται κατά καιρούς