Ευρωπαϊκό σταυρόλεξο για Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη

Ποιοι θα διαδεχθούν τους Γιούνκερ, Τουσκ, Μογκερίνι και Ντράγκι στο πηδάλιο της Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου, της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αντίστοιχα; Στο παρελθόν πρώτα διαµορφωνόταν κατ’ αρχάς µεταξύ Γερµανίας και Γαλλίας µια αποδεκτή σύνθεση για τη γραµµή πλεύσης στην ΕΕ - Ευρωζώνη και µετά επιλέγονταν οι προσωπικότητες, στη λογική της εναρµόνισής τους µε τις κατευθυντήριες γραµµές, πάντα στο πλαίσιο µιας συνολικής εξισορρόπησης.

Σήµερα όλα τα παραπάνω είναι ζητούµενα, µε σηµαντικότερη αβεβαιότητα όχι την επιλογή των προσωπικοτήτων, αλλά τη διαµόρφωση ενός κοινού παρονοµαστή για το µέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ανάµεσα στη Γαλλία και τη Γερµανία. Η σηµερινή κατάσταση, µε την απόρριψη των προτάσεων Μακρόν για τη µεταρρύθµιση της ΕΕ - Ευρωζώνης από το Βερολίνο, θα οδηγήσει σε βραχυκύκλωµα την αναζήτηση της νέας ευρωπαϊκής ηγεσίας, µε ορατό τον κίνδυνο της παρατεταµένης αντιπαράθεσης.

Επιπρόσθετα, είναι ορατός ο κίνδυνος αποδυνάµωσης-αποσταθεροποίησης στο Βερολίνο και το Παρίσι, κάτι που θα περιπλέξει το γαλλογερµανικό ευρωπαϊκό βραχυκύκλωµα:

Στο Βερολίνο οι Σοσιαλδηµοκράτες θα πρέπει να καταγράψουν στις ευρωεκλογές, αλλά και στην τοπική εκλογική αναµέτρηση στη Βρέµη νέα ιστορικά χαµηλά, και να αναγκαστούν να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση, προκαλώντας την πτώση της Μέρκελ από την καγκελαρία, αλλαγή κυβερνητικού συνασπισµού ή και πρόωρες εκλογές.

Στη Γαλλία το ζητούµενο είναι αν και σε ποιον βαθµό οι ευρωεκλογές θα λάβουν χαρακτήρα ψήφου αντί-Μακρόν, µε ψήφο υπέρ της Λεπέν και τον ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων να αντιµετωπίζει κρίση πολιτικής νοµιµοποίησης. Σε κάθε περίπτωση, το άτυπο µέτωπο της Γερµανίας, των «8» του Βορρά και των «4» του Βίσεγκραντ, που αντιτάσσεται σταθερά στην εµβάθυνση της ΕΕ και της Ευρωζώνης, δεν µπορεί να αποφύγει την αναζήτηση της ελάχιστης συναίνεσης που απαιτείται για οµαλή αλλαγή φρουράς της ευρωπαϊκής ηγεσίας στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη.