Η επομένη της ήττας...

Ειδικά όταν µιλάµε για την ελληνική Ανανεωτική Αριστερά, την κληρονοµιά και τα «κουσούρια» της οποίας κουβαλά ο ΣΥΡΙΖΑ -συµβαίνει, κι ας χτυπιούνται ορισµένοι «µετανοηµένοι» αυτού του χώρου-, τα πράγµατα γίνονται ακόµα πιο δύσκολα. Κακά τα ψέµατα, κανείς σε Μαξίµου και Κουµουνδούρου δεν φανταζόταν διαφορά 9,5 µονάδων. Απ’ όσο γνωρίζω, ούτε στην Πειραιώς περίµεναν τόσο ευρεία επικράτηση.

Σηµασία έχει ότι οι ψηφοφόροι γύρισαν µαζικά την πλάτη στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που λες ότι τα πράγµατα δεν µπορούν να γίνουν χειρότερα για το κυβερνών κόµµα, από τα ξηµερώµατα κιόλας της ∆ευτέρας παράγοντες και παραγοντίσκοι προχωρούν σε διαρροές εναντίον συγκεκριµένων προσώπων που ανήκουν στον στενό πυρήνα των συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι, µάλιστα, εµφανίζονται έτοιµοι να ζητήσουν «κεφάλια» και ολοκληρωτική -λένε- αλλαγή πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Ολα αυτά έναν µήνα πριν από την κρίσιµη αναµέτρηση των εθνικών εκλογών, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι λίγα κατάλαβαν από το προχθεσινό εκλογικό «χαστούκι».

Τι λένε δηλαδή; Να αποποιηθεί η κυβέρνηση τα όσα θετικά διατείνεται ότι πέτυχε όλα αυτά τα χρόνια και να αρχίσει να «αυτοµαστιγώνεται» δηµόσια για εκείνα στα οποία απέτυχε! Πιθανότατα να πιστεύουν ότι αν οχυρωθούν πίσω από τους κυβερνητικούς, θα βγουν «αµόλυντοι» και αριστερές λευκές περιστερές στην κοινωνία. Σαν να µη µεσολάβησαν τα τέσσερα προηγούµενα χρόνια κατά τα οποία στήριξαν όλες τις επιλογές εκείνων που σήµερα λιθοβολούν. ∆είχνουν, επίσης, να µην αντιλαµβάνονται την κρισιµότητα της µάχης που έχουν µπροστά τους.

Παρά τη µεγάλη ήττα, το κόµµα τους -που µέχρι πριν από µερικά χρόνια ήταν µεταξύ φθοράς και αφθαρσίας- φαίνεται ότι παγιώνεται ως ο βασικός πόλος του «κουτσού» δικοµµατισµού των τελευταίων ετών. Αν ξεκινήσουν τα εσωκοµµατικά «µαχαιρώµατα», τότε είναι πιθανότερο να ενεργοποιήσουν φυγόκεντρες δυνάµεις προς όλες τις κατευθύνσεις παρά να καταφέρουν να επανασυσπειρώσουν κάποιους από τους ψηφοφόρους του 2015.

Είναι σαφές ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προχωρήσουν σε αυτοκριτική. Αυστηρότατη µάλιστα. Ας περιµένουν όµως µέχρι να γίνουν οι εκλογές. Μετά, από τα έδρανα της αντιπολίτευσης πλέον, θα έχουν τον χρόνο να αναζητήσουν τα πώς και τα γιατί της ήττας, αλλά και να αναδιοργανωθούν ώστε να διεκδικήσουν την επιστροφή τους στην εξουσία