Πολιτισµός: Η έµπνευση και το όνειρο της επόµενης µέρας

Ο υπέροχος κόσμος του πολιτισµού, ως εξαιρετικά πολυδιάστατος, απαιτεί και µια αντίστοιχα πολυδιάστατη πολιτική εκ µέρους των κυβερνήσεων. Ως ένας χώρος όπου η έµπνευση και το όνειρο των δηµιουργών συναντούν τη σκληρή δουλειά ώστε η έµπνευση να φθάνει στην παραγωγή. Χρειάζεται όµως και την απαραίτητη στήριξη, το ανάλογο νοµοθετικό πλαίσιο και τη φροντίδα της πολιτείας.

Αναλαµβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2015 είχε να θεραπεύσει στην επικράτεια του πολιτισµού άπειρες αγκυλώσεις, επιζήµιες λειτουργίες και παγιωµένες καταστάσεις ρεµούλας και διαπλοκής. Ταυτόχρονα έπρεπε να εµπνεύσει µε ένα νέο όραµα καλλιτέχνες, επιστήµονες του χώρου αλλά και δηµόσιους λειτουργούς. Να υλοποιήσει επιτέλους το ηλεκτρονικό εισιτήριο στους αρχαιολογικούς χώρους εξασφαλίζοντας έσοδα που δεν καταγράφονταν πουθενά και βεβαίως δεν έµπαιναν στα ταµεία του κράτους. Να παρέµβει στη µεγάλη υπόθεση των πνευµατικών δικαιωµάτων.

Εκεί που µια ιδιωτική εταιρεία, η ΑΕΠΙ, λειτουργούσε µε δύναµη και εξουσίες που δεν είχε το ίδιο το κράτος, στερώντας οικονοµικούς πόρους που εδικαιούντο οι Ελληνες δηµιουργοί. Να βάλει ένα τέλος στο σκάνδαλο της λειτουργίας του αλήστου µνήµης Ταµείου Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισµού. Μια ένωση που, χωρίς καταστατικό, εκλογές και νοµιµοποίηση διαχειριζόταν εκατοµµύρια ευρώ από τα έσοδα του Ταµείου Αρχαιολογικών Πόρων. Να αποκαταστήσει επιτέλους θετικό αναπτυξιακό σχέδιο όσον αφορά την κινηµατογραφική βιοµηχανία και τα οπτικοακουστικά, µε το περίφηµο cash rebate.

Αυτή τη στιγµή 38 µεγάλες παραγωγές (18 ελληνικές και 20 ξένες) γυρίζονται στην Ελλάδα, φέρνοντας συνάλλαγµα, διαφηµίζοντας τη χώρα και εξασφαλίζοντας 11,5 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ας περάσουµε όµως στο αύριο. Στο τι οραµατίζεται η Αριστερά µε τον ΣΥΡΙΖΑ για τον πολιτισµό, µετά τις επόµενες γενικές εκλογές. Απαιτείται η ενεργοποίηση νέων τρόπων συνεργασιών εντός του υπουργείου, ώστε να αξιοποιηθεί κατάλληλα ένα σπουδαίο δυναµικό εργαζοµένων. Η εξαίρεση του νόµου 4389/ 2016 φροντίζει ώστε, το συντοµότερο, το υπουργείο Οικονοµικών να θέσει στη διάθεση του υπουργείου Πολιτισµού πλήρη κατάλογο των ακινήτων που εξαιρούνται από την «περιουσία» ως ανήκοντα σε αρχαιολογικούς χώρους. Θα τελειώσει έτσι ο κύκλος αµφιβολίας και δεν θα ακούγονται οι γνωστές χοντράδες «θα πουλήσουν την Ακρόπολη»!

Θα δηµιουργηθεί «Παρατηρητήριο Εθνικού Πολιτισµικού Κεφαλαίου», όπου θα προτείνονται πολιτισµικές πολιτικές που κινούνται σε νέα τροχιά αειφόρου ανάπτυξης και συµβάλλοντας στην ενίσχυση της οικονοµίας. Ποτέ το ελληνικό κράτος δεν είχε ένα συνεκτικό σχέδιο για τον πολιτισµό στην Περιφέρεια. Αποσπασµατικές δράσεις όπως η δηµιουργία των ∆ΗΠΕΘΕ ή των θεµατικών πολιτιστικά πόλεων, λειτουργούσαν αυτόνοµα, χωρίς άλλες δραστηριότητες και συνέργειες, έως ότου ατόνησαν τελείως. Ανασύνταξη λοιπόν της περιφερειακής πολιτικής του σύγχρονου πολιτισµού.

Χρειάζεται νέος οργανισµός βιβλίου και ανάγνωσης µετά τη µνηµονιακή κατάργηση του ΕΚΕΒΙ. Προετοιµάζεται ξεχωριστή πολιτισµική δράση «Πολιτισµός και παιδιά», σε συνεργασία µε το Παιδαγωγικό Τµήµα του ΕΚΠΑ. Φροντίδα για νέους δηµιουργούς και καλλιτέχνες, έµπνευση διαλόγου πολιτισµού και αθλητισµού και πολλά άλλα. Να σηµειώσουµε και την αναγγελία δηµιουργίας (επιτέλους) Ανωτάτης Σχολής Παραστατικών Τεχνών στο Πανεπιστήµιο Πελοποννήσου. Αυτά και άλλα πολλά συγκροτούν το όραµα για έναν πολιτισµό που τον βλέπουµε ως δηµόσιο αγαθό και που πρέπει να ανήκει σε όλους τους Ελληνες.