Αποτέλεσμα εκλογών: Τώρα... από την ανάποδη

Ενα όµως παρέµεινε ίδιο: το κυρίαρχο πολιτικό δίπολο. Αυτό µε το οποίο θα πορευτούµε το επόµενο διάστηµα. Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας. Μόνο που εφεξής θα το βλέπουµε από την ανάποδη. Οι αρχηγοί των δύο πόλων µετεκλογικά θα βρεθούν εκεί που τους τοποθέτησε η ψήφος των πολιτών. Οµως κανένας από τους δύο δεν έχει µπροστά του να αντιµετωπίσει εσωκοµµατική αµφισβήτηση.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, φυσικά, ούτε λόγος. Κέρδισε το στοίχηµα των εκλογών και λίγο νωρίτερα των ευρωεκλογών. Σε ένα κόµµα εξουσίας έδωσε... εξουσία. Οπότε θα είναι για το επόµενο διάστηµα ο απόλυτος κυρίαρχος στη Νέα ∆ηµοκρατία. Αλλωστε οι πρώτες «γαλάζιες» διαρροές µιλούσαν για αποτέλεσµα που πιστώνεται προσωπικά. Ακόµη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αµφισβητήσει δηµοσίως επιλογές του Αλέξη Τσίπρα δεν συζητούν καν ζήτηµα αλλαγής ηγεσίας.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πολλά να κάνει, όχι όµως να υπερασπιστεί τη θέση του. Αντιθέτως, µάλιστα, θα προσπαθήσει να την αναβαθµίσει. Να µεταβληθεί σταδιακά από αρχηγός κόµµατος σε αρχηγό ενός «προοδευτικού ρεύµατος». Το αµέσως επόµενο διάστηµα, αµφότεροι θα κληθούν να ερµηνεύσουν το εκλογικό αποτέλεσµα. Ο καθένας µε τη δική του οπτική.

Με γνώµονα όµως τη διαµόρφωση του µελλοντικού του ρόλου. Προκύπτουν αυτόµατα δύο βασικές απορίες που ζητούν αναλυτικές απαντήσεις: Η πρώτη είναι «γιατί κέρδισε η Νέα ∆ηµοκρατία», η δεύτερη «γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ». ∆εν είναι όµως κατ’ ανάγκην ίδια η απάντηση, έστω κι αν τα ερωτήµατα έχουν ως ρίζα το ίδιο γεγονός.

Το δεύτερο κύµα ερωτηµάτων πιο άµεσο: Αφορά το είδος της πολιτικής πόλωσης που θα έχουµε από δω και πέρα. Η διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα µοιάζει άραγε µε την ήπια εικόνα που θέλησε να δώσει την προεκλογική περίοδο;

Η αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα θα µοιάζει άραγε µε αυτήν που γνωρίσαµε την τελευταία περίοδο που βρέθηκε σε αυτήν τη θέση, το 2012-2014; Το «δίδυµο» Μητσοτάκη – Τσίπρα θα απαντήσει στην πράξη σε όλα αυτά, καθώς θα προσαρµόζεται στους νέους ρόλους του. Οµως το αποτέλεσµα των εκλογών δείχνει µε σαφήνεια ότι κάθε πλευρά δεν θα µπορεί να «κινηθεί» χωρίς να λαµβάνει υπόψη της την άλλη. Κι αυτό κάποιοι το θεωρούν βασική λειτουργία του κοινοβουλευτισµού.