Γιώργος Μαυρωτάς: Το στοίχηµα του αθλητισµού

Του Γιώργου Μαυρωτά*

Είμαστε αθλητική χώρα; Πιστεύω ότι κριτήριο «αθλητικότητας» µιας χώρας δεν είναι τόσο ο πίνακας µεταλλίων των Ολυµπιακών Αγώνων, όσο το ποσοστό του πληθυσµού της που ασχολείται περισσότερο ή λιγότερο συστηµατικά µε τον αθλητισµό. Οµως αθλητισµός και πρωταθλητισµός είναι συγκοινωνούντα δοχεία. ∆εν µπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο. Η πυραµίδα του αθλητισµού χρειάζεται µια πλατιά βάση για να έχει ψηλή κορυφή. Αλλιώς είναι ασταθής και µπορεί εύκολα να καταρρεύσει. Για να δηµιουργηθεί όµως η πλατιά βάση χρειάζεται η ψηλή κορυφή που θα προσελκύει τα παιδιά και τουςνέους στον αθλητισµό. Οπως «ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας και τα άλλα παιδιά» έκαναν τα παιδιά σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας να έχουν την πορτοκαλί µπάλα στο χέρι, έτσι σήµερα ο Αντετοκούνµπο, ο Τσιτσιπάς, ο Πετρούνιας, η Στεφανίδη, η Κορακάκη και τα άλλα παιδιά είναι οι «µαγνήτες» που θα προσελκύσουν τα νέα παιδιά στη βάση της πυραµίδας. Και αυτό είναι απαραίτητο ειδικά τη σηµερινή εποχή, καθότι παλαιότερα «παιχνίδι» σήµαινε αλάνα, ενώ σήµερα «παιχνίδι» σηµαίνει οθόνη και καναπές, µε αποτέλεσµα η χώρα µας να παίρνει ένα ανεπιθύµητο µετάλλιο: αυτό της παιδικής παχυσαρκίας.

Όλα αυτά βέβαια θέλουν και κατάλληλους χώρους και υποδοµές. Ενώ λοιπόν τη δεκαετία του ’80 και του ’90 το στοίχηµα ήταν η δηµιουργία νέων αθλητικών εγκαταστάσεων, σήµερα το στοίχηµα είναι η λειτουργία των υπαρχουσών. Με την οικονοµική στενότητα που υπάρχει στη χώρα και τον αντίκτυπό της στον αθλητισµό, θα πρέπει να υπάρξουν συνέργειες της πολιτείας µε την τοπική αυτοδιοίκηση, την ιδιωτική πρωτοβουλία και κοινωφελή ιδρύµατα ώστε να µεγιστοποιηθεί η διαθεσιµότητα αθλητικών χώρων προς όφελος των αθλουµένων. Εξαιτίας ακριβώς της οικονοµικής στενότητας, κάθε ευρώ που πηγαίνει στον αθλητισµό πρέπει να πιάνει τόπο. Αυτό δηµιουργεί την ανάγκη µια συστηµικής προσέγγισης καθότι για να βελτιώσεις κάτι πρέπει πρώτα να το µετρήσεις.

Η πλήρης ψηφιοποίηση του αθλητικού χάρτη (σωµατεία, αθλούµενοι, εγκαταστάσεις κ.λπ.) µπορεί να δώσει αξιόπιστα δεδοµένα για τη λήψη αποφάσεων µε αντικειµενικά, µετρήσιµα κριτήρια. Και βέβαια, η αναπτυξιακή διάσταση του αθλητισµού είναι ένα µεγάλο στοίχηµα για τη χώρα µας, που έχει παγκόσµια αθλητικά ορόσηµα όπως η Ολυµπία και ο Μαραθώνας καθώς και ιδανικό κλίµα και γεωµορφολογία για όλων των ειδών αθλητικό τουρισµό.

Κλείνοντας, νοµίζω ότι οι αθλητικές δαπάνες δεν πρέπει να λογίζονται ως έξοδο, αλλά ως επένδυση. Για τους νέους είναι µια επένδυση που αποδίδει όχι µόνο στα χρόνια της άθλησης, αλλά δηµιουργεί µια «προίκα» για όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Είτε αυτό αφορά στο κτίσιµο χαρακτήρα, την αυτοπειθαρχία, τη στοχοθεσία, την αντοχή στις αντιξοότητες, τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας του κόπου. Για τους µεγαλύτερους είναι µια επένδυση που έχει να κάνει µε τη σωµατική, την ψυχική και την κοινωνική υγεία. Οπως µιλάµε για «διά βίου µάθηση», πρέπει να µιλάµε και για «διά βίου άθληση». Το µεγάλο στοίχηµα λοιπόν για την κοινωνία µας είναι να αυξήσουµε τον αθλητισµό που κάνουµε σε σχέση µε αυτόν που «καταναλώνουµε».

* Ο Γιώργος Μαυρωτάς είναι Γενικός γραµµατέας Αθλητισµού