Οι «Πρέσπες» ήρθαν για να µείνουν

Και κάπως έτσι, προτού καλά καλά παρέλθει ένας µήνας από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, κάποια πράγµατα έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ως προς τη στρατηγική που πρόκειται να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση στο µέτωπο της εξωτερικής πολιτικής… Εφαρµόζοντας τη Συµφωνία των Πρεσπών... Στηρίζοντας την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων...

Επενδύοντας στα τριµερή σχήµατα συνεργασίας που έχουν ήδη διαµορφωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο...

Εγκαλώντας την Τουρκία στην τάξη, όπως ορίζεται από το διεθνές δίκαιο... Προωθώντας τον στρατηγικό διάλογο µε τις ΗΠΑ... Στηρίζοντας µια προοπτική επίλυσης του Κυπριακού στο πλαίσιο των ψηφισµάτων του Συµβουλίου Ασφαλείας των Ηνωµένων Εθνών...

Κηρύττοντας την ανάγκη διακοµµατικής συναίνεσης στα εθνικά θέµατα στο εσωτερικό... Επί της ουσίας, µε άλλα λόγια, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Επικοινωνιακά ωστόσο, σε επίπεδο ύφους και τόνου, έχουν πλέον αλλάξει πολλά από την περίοδο, για παράδειγµα, της επικοινωνιακά «θορυβώδους» παρουσίας του Πάνου Καµµένου στην ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αµυνας. «Φάουλ» έχουν βέβαια ήδη γίνει και από τη νέα κυβέρνηση, αλλά προς το παρόν όχι στο µέτωπο της εξωτερικής πολιτικής, το οποίο, ως φαίνεται, στην Ελλάδα έχει συνέχεια. Η Συµφωνία των Πρεσπών έχει έρθει για να µείνει.

Αυτό είναι πια σαφές, ακόµη και στα µάτια όλων εκείνων (των φίλα προσκείµενων στη ΝΔ) που πίεζαν προεκλογικά προς άλλες κατευθύνσεις. Η παράταξη του καραµανλικού «πολιτικά, αµυντικά, οικονοµικά, πολιτιστικά ανήκοµεν εις την ∆ύσιν» δεν πρόκειται να ξηλώσει τη Συµφωνία που χαιρέτισε ενθουσιωδώς σύσσωµη η ∆ύση. Και όταν έρθει η ώρα για την παροχή ηµεροµηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγµατεύσεων µε την ΕΕ για τη Βόρεια Μακεδονία, το προσεχές φθινόπωρο, η ελληνική στάση θα είναι, εκτός απροόπτου, θετική.

Οσοι θα ήθελαν, δε, να διαχωρίσουν την ενταξιακή προοπτική των Σκοπίων από εκείνη των Τιράνων ενδεχοµένως να εντυπωσιαστούν όταν πληροφορηθούν ότι υπάρχουν και φωνές στην τρέχουσα κυβέρνηση που µιλούν ενάντια στο decoupling. Γιατί; Επειδή χωρίς ευρωπαϊκή προοπτική τα Βαλκάνια κινδυνεύουν να κυλήσουν εκ νέου σε επικίνδυνες ατραπούς αστάθειας. Η εξασφάλιση ηµεροµηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγµατεύσεων δεν συνεπάγεται, άλλωστε, και ένταξη. Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει συνέχεια, λοιπόν. Το πρόβληµα είναι, βέβαια, ότι έχουν συνέχεια και οι εξωτερικές πολιτικές των άλλων, των προβληµατικών µας γειτόνων.