Γιώργο Λιάγκα, δεν αρκεί μια «συγγνώμη»

Το περιστατικό στη Βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου, ναι, αυτό με τον φοιτητή που εκσπερμάτισε στην πλάτη φοιτήτριας, ήταν παράδοξο. Και διέθετε όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία στον κυνικό κόσμο της μιντιακής Αγοράς μπορούν να κάνουν «γκέλα».

Πρωτίστως αντιμετωπίστηκε ως ένα «kinky» περιστατικό. Δευτερευόντως, ως ένα περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης. Τριτευόντως ή και καθόλου, ως ένα περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης με θύμα μια νέα κοπέλα και «θύτη» έναν συνομήλικό της που πάσχει ενδεχομένως από τη σοβαρή σεξουαλική παρέκκλιση του εφαψία. Η τηλεόραση δεν έχει, φυσικά, τον χρόνο να περιμένει τη νομική ετυμηγορία και την ψυχιατρική γνωμάτευση. Έχει, όμως, την υποχρέωση να μην κάνει πλάκα με σοβαρά θέματα και να μην εκθέτει μέσα σε χάχανα το θύμα.  

Αντί γι' αυτό, ο περιβόητος Γιώργος Λιάγκας, που έχει επιδείξει και άλλοτε «αρετές» γνήσιου macho πρωτογονισμού και ενός καλυμμένου μισογυνισμού ο οποίος εξαιρεί από το τεφτέρι του μόνον γυναίκες με συγκεκριμένες προδιαγραφές, θεώρησε εξαιρετικά αστεία την είδηση. Καθώς ο ρεπόρτερ του προσπαθούσε σοβαρά να την μεταδώσει, τον διέκοπτε, χαχάνιζε και διαγωνιζόταν με όλους τους άλλους στο πάνελ του στη διατύπωση της πιο ευφάνταστα ανόητης και προσβλητικής ατάκας. Μάλλον, όμως, τον τάπωσε η έτερη πανελίστρια και υπεύθυνη του τομέα Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων, καθώς και πρόεδρος στην Τεχνόπολη, εκλεγμένη με τον συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη, Κατερίνα Γκαγκάκη, όταν έκανε τη φοβερή ερώτηση αν «έσταζε το ταβάνι».

Όλη αυτή η αντιμετώπιση που παρέπεμπε ως προς την αισθητική και την... ηλικία της σε εφήβους, οι οποίοι, ανακαλύπτοντας τη σεξουαλικότητά τους κάνουν χοντροκομμένες πλάκες για να «ξορκίσουν» ό,τι τους εξάπτει, δεν είναι, βέβαια, και τόσο πρωτόγνωρη στο τηλεοπτικό βασίλειο της Δανιμαρκίας και των πρωινάδικων. Εκεί που κάθε γεγονός με θλιβερό ή τρομαχτικό ή και γελοίο υπόβαθρο αντιμετωπίζεται ως αφορμή για ερεθιστικό κουτσομπολιό.

Όμως, αυτή η περίπτωση κάπως διέφερε. Πρώτον, γιατί η καταγγελία της προϋπέθετε το θάρρος της φοιτήτριας (το ίδιο θάρρος που δεν έχουν όλα τα θύματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων ή και κακοποιήσεων) και οι λεπτομέρειες της μπορεί να οδηγούν εκτός από το αστυνομικό δελτίο και στον ψυχίατρο. Προτιμήθηκε, όμως, ο ωμός διασυρμός του χάχανου από την έδρα της τηλεοπτικής εξουσίας που διαμορφώνει άποψη.

Δεύτερον -γιατί υπάρχει και τέτοιο-, ήταν αξιοσημείωτο ότι στις ανοησίες και στα χαχανητά του Λιάγκα υπερθεμάτιζαν κυρίως οι γυναίκες του πάνελ. Μα το πρόβλημα με αυτά τα τηλεοπτικά πανελ είναι ότι στα σοβαρά θέματα ουδείς διαχωρίζει τη θέση του από την εξουσία του κεντρικού παρουσιαστή που δίνει τον τόνο, ουδείς προβάλλει την προσωπικότητά του κόντρα στο μέγεθος του παρουσιαστή, έτσι όπως καλλιεργείται η ψυχολογία της αγέλης. Αντίθετα, όλοι συναγωνίζονται στην ανοησία για να ικανοποιήσουν την επιλογή του «αρχηγού». Κι όμως, μπορείς να τους δεις να τσακώνονται για κάτι ανθυποειδησάρια του lifestyle.

Σε αυτή την περίπτωση, όμως, πέρα από το ΕΣΡ που θα δούμε αν και πώς θα αντιδράσει, ο Λιάγκας και οι συν αυτώ την πάτησαν. Γιατί καμιά φορά όταν γίνεσαι αγοραίος, σε «ξεσκίζει» η αγορά. Και από χθες, παρά τη δημόσια συγγνώμη του παρουσιαστή, αυτό ακριβώς γίνεται στη σύγχρονη αγορά των social media.