Κρίσεις πανικού: Ακου το σώμα σου

Κρίσεις πανικού. Συχνές πια στη σύγχρονη κοινωνία, που «απαιτεί» το τέλειο γρήγορα και εύκολα, τρομακτικές για πολλούς, μα συνάμα και πολύ παρεξηγημένες. Οι κρίσεις πανικού ανήκουν στην οικογένεια των αγχωδών διαταραχών και φαίνεται πως απασχολούν μεγάλο μέρος της κοινωνίας, με τις γυναίκες να υπερτερούν στα ποσοστά εκδήλωσης. Αυτό που τις χαρακτηρίζει είναι ότι εμφανίζονται αιφνίδια, διαρκούν για λίγα λεπτά και αποτελούν την κορύφωση έντονου άγχους και αγωνίας, συνοδευόμενες από σωματικές αντιδράσεις.

Κάποια από τα βασικά συμπτώματά τους είναι η ταχυκαρδία, η έντονη εφίδρωση, η ζάλη, η αίσθηση βάρους στο στήθος, το τρέμουλο, το μούδιασμα, η τάση για λιποθυμία, η ναυτία και πνιγηρότητα με την αίσθηση ότι όλο το οξυγόνο του κόσμου/χώρου δεν είναι αρκετό. Το ενδιαφέρον είναι ότι, ενώ οι κρίσεις πανικού συνοδεύονται εκείνη την ώρα από φόβο θανάτου είναι εντελώς ακίνδυνες.

Πώς εξηγούνται, όμως, οι κρίσεις πανικού; Οταν το άγχος στη ζωή ενός ανθρώπου συνεχώς κλιμακώνεται χωρίς διαχείριση και έκφραση, ένα τέτοιο επεισόδιο ίσως προκύψει. Αξίζει να τονιστεί, συνεπώς, ότι οι κρίσεις πανικού είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Ενα παγόβουνο, όπως ξέρουμε, καλύπτεται από νερό στο μεγαλύτερο ποσοστό του και δεν είναι φανερό στο μάτι· αυτό που βλέπουμε είναι μόνο η κορυφή του. Κάπως έτσι λειτουργούν και οι κρίσεις πανικού. Είναι απλώς η «έκρηξη» του σώματός μας που υποδηλώνει ότι καταπιεζόταν ή περιοριζόταν για καιρό.

Γι’ αυτό τον λόγο, όταν πια αυτός ο περιορισμός φτάσει στο ζενίθ, εκδηλώνεται μέσα από την κρίση πανικού, σαν μια απόπειρα να ξεφύγει το σώμα από την πνιγηρότητα που μπορεί να υπάρχει στην ζωή του παθόντα. Τέτοιοι περιορισμοί μπορεί να είναι όλα εκείνα τα «ναι» που είπατε ενώ μέσα σας φωνάζατε «όχι», το πόσο πίσω πήγαν οι δικές σας ανάγκες για εξέλιξη, βελτίωση και αυτονομία, η διαρκή συμμόρφωση σε νόρμες που δεν σας εξέφραζαν αλλά «έπρεπε» να είστε «σωστοί» και το πόσο πίσω στην λίστα των προτεραιοτήτων σας πήγε η δική σας αυτοφροντίδα.

Ως εκ τούτου, ο εχθρός δεν είναι οι κρίσεις πανικού, αλλά όλα εκείνα που σε περιόριζαν για καιρό, ωστόσο δεν είχες εντοπίσει ή δεν είχες αποφασίσει να ελέγξεις ή αλλάξεις και συνέχιζαν ανενόχλητα να σου δημιουργούν άγχος, αγωνία, φόβο.

Με άλλα λόγια, οι κρίσεις πανικού είναι απλώς το αποτέλεσμα μιας κατάστασης, και όχι το πρόβλημα. Είναι μια αφύπνιση, ένα καμπανάκι που θέλει να δώσει το μήνυμα ότι χρειάζεται κάτι να αλλάξεις στη ζωή σου για να είναι πιο συμβατή με τις ανάγκες και τα «θέλω» σου.

Το σώμα μας έχει, συνεπώς, αυτήν τη σπουδαία ικανότητα να μας δείχνει, με τον τρόπο του, τι χρειάζεται, τι ανάγκες έχει. Εμείς, όμως, έχουμε εκπαιδευτεί να το ακούμε; Μάλλον όχι, γι’ αυτό και οι κρίσεις πανικού ερμηνεύονται ως τρομακτικές εκείνη την ώρα· είναι όμως απλά ένα ακραίο μέτρο, μία ύστατη προσπάθεια για αφύπνιση και αλλαγή. Η βοήθεια του ειδικού είναι χρήσιμη ακριβώς σε αυτό το σημείο, στην συνειδητοποίηση όλων αυτών και στην αλλαγή της καθημερινότητας που θα είναι λιγότερο περιοριστική προς τον εαυτό μας αυξάνοντας τους βαθμούς ελευθερίας. Κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο και αφοσίωση αλλά αξίζει τόσο πολύ. Ακου, λοιπόν, το σώμα σου και το μήνυμα που έχει να σου δώσει.