Μία φάση (πέναλτι), τρεις πρωταγωνιστές

Τα κατάφερε. Ο διαιτητής του αγώνα Αρη-Παναθηναϊκού. Ο Γιώργος Τζοβάρας, εκ Λαμίας ορμώμενος, να γίνει το κυρίαρχο πρόσωπο της 12ης αγωνιστικής.

Σαφέστατα και δεν το επεδίωκε, αλλά τα κατάφερε να πρωταγωνιστήσει. Να κλέψει τη δόξα από τους... Χατζηγιοβάνηδες και τους Σιώπηδες, που αποτελούν όαση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο πρώτος για το θράσος του να μιμηθεί τον Πανένκα, τον οποίον μόνον κατ΄ όνομα ίσως τον γνωρίζει, ο δεύτερος για τη σπάνια ειλικρίνειά του.

Ο νεαρός μεσοεπιθετικός του Παναθηναϊκού κέρδισε με την αξία του την εμπιστοσύνη του προπονητή του να του αναθέτει πλέον τις εκτελέσεις πέναλτι, αντί άλλων, σαφώς εμπειρότερων, συμπαικτών του. Το ρίσκο (με τον τρόπο που εκτέλεσε το πέναλτι) τεράστιο, όμως το παιδί αυτό, που από την απαίτηση (στα πρώτα ματς πρωταθλήματος) και τα παρακαλετά στη συνέχεια έπεισε τον Γιώργο Δώνη ότι αξίζει πλέον ν΄ απολάβει της εμπιστοσύνης του, φαίνεται πως είναι παίκτης ατίθασος, θρασύς, ηγέτης, που του αρέσει να βγαίνει μπροστά, ν΄ αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και όχι να κρύβεται.

Ο Μανώλης Σιώπης, ένας από τα μεγαλύτερους ατακαδόρους και από τα καλύτερα παιδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου, ομολόγησε ότι έσφαλε στην περίπτωση του πέναλτι. Παραδέχθηκε ότι υπέπεσε στην «εσχάτη των ποινών», ζητώντας συγγνώμη από τους συμπαίκτες του, ασχέτως αν υπήρξαν άλλες αρειανές φωνές που δεν συμφωνούσαν με την απόφαση του διαιτητή. Τώρα, ίσως, μετά τη δήλωση του Σιώπη να άλλαξαν κι εκείνοι γνώμη. Πάντως ο βραχύσωμος μέσος απέδειξε ότι είναι πρώτο μπόι σε πόντους αξιοσύνης. Αλλοι στη θέση του θα έλεγαν πως δεν υπήρχε παράβαση ή, στην καλύτερη, πως ήταν τραβηγμένη απόφαση. Εκείνος τράβηξε τον δικό του, ξεχωριστό δρόμο...

Βέβαια, θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ ότι αν τέτοιο πέναλτι δινόταν σε βάρος του Παναθηναϊκού, ο θόρυβος θα ήταν μεγαλύτερος. Ακόμα κι αν αυτό να ήταν το δεύτερο πέναλτι που θα έδινε ο Τζοβάρας, οι «πράσινοι» θα προκαλούσαν πανικό.

Καλά, για το πέναλτι σε βάρος του Γιόχανσον δεν το συζητάμε. Μόνον ο Λαμιώτης ρέφερι το είδε. Φάση για την οποία συνομολογούν άπαντες πως δεν υπήρχε παράβαση. Κι όχι επειδή η μπάλα βρήκε πρώτα στο πόδι και μετά (αν βρήκε) στο χέρι του Σουηδού, αλλά δεν υπήρχε πρόθεση... Ερώτηση και προς τους αναλυτές φάσεων: Αν η μπάλα βρει στο πόδι ενός παίκτη και στη συνέχεια το χέρι του ίδιου ποδοσφαιριστή κάνει κίνηση προς την μπάλα, προκειμένου να την ελέγξει, είναι ή δεν είναι πέναλτι; Υπάρχει πρόθεση που πρέπει να τιμωρηθεί, ναι ή όχι; Κατά την ταπεινή μου άποψη, αν το χέρι έχει πορεία προς την μπάλα, ασχέτως αν η μπάλα προηγουμένως έχει προσκρούσει σε άλλο μέρος του σώματος, τότε πρέπει να δίδεται πέναλτι... Γιατί αυτή η άποψη περί πρόθεσης ή μη, έχει παρεξηγηθεί. Και ερμηνεύεται κατά το δοκούν...