Κίτρινα Γιλέκα: Εξέγερση για λίγα σεντ

Παραδοσιακές ταξινομήσεις δεν αποτελούν πλέον σε καμιά περίπτωση εργαλείο για την αποκωδικοποίησή τους. Η κατεστημένη αντίληψη ότι οι λαοί μπορούν να αντέξουν μικρές επιβαρύνσεις, αλλά ξεσηκώνονται όταν αυτές γίνουν αβάσταχτες, κουρελιάζεται από την επικαιρότητα.

Στη Γαλλία, όλα ξεκίνησαν από μια αύξηση στη φορολογία των καυσίμων κατά λιγότερο από 7 λεπτά του ευρώ. Από εκεί ξέσπασε το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων». Η πολιτική του Μακρόν απειλείται στο σύνολό της, παρά το ότι εγκρίθηκε -καλώς ή κακώς- στις γαλλικές κάλπες. Το ίδιο και η πολιτική του για την Ευρώπη. Και όλα αυτά για σχεδόν 7 λεπτά του ευρώ.

Την ίδια ώρα, στη γειτονική Βρετανία έχει κορυφωθεί η συζήτηση για τον τύπο του Brexit. Η μία ή η άλλη εκδοχή (έξοδος χωρίς συμφωνία, ήπιο Brexit, παραμονή στην ενιαία αγορά) μεταφράζεται σε δισεκατομμύρια ευρώ και προσδιορίζει αποφασιστικά όχι μόνο τις σχέσεις ΕΕ - Βρετανίας αλλά και τη φυσιογνωμία της αυριανής βρετανικής οικονομίας. Εκεί, σε αντίθεση με τη Γαλλία, δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση, δεν ανοίγει ρουθούνι, ο κόσμος παραμένει στα σπίτια του σιωπηλός.

Στην Ισπανία συνεχίζεται η δήμευση περιουσιών, παρά την έξοδο της χώρας από την ευρωπαϊκή επιτήρηση και την αλλαγή κυβέρνησης. Καμία διαμαρτυρία στους δρόμους.

Η Ιταλία υποφέρει από το Μεταναστευτικό αλλά και από τη δοκιμασία των σχέσεών της με τις Βρυξέλλες. Καμία λαϊκή εξέγερση. Αλλά γιατί να πάμε μακριά;

Στη χώρα μας η κρίση και τα αλλεπάλληλα μνημόνια στοίχισαν την κατά 25% μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Κανένα γνήσιο, λαϊκό ξεσηκωμό δεν είδαμε. Στρατευμένες κινητοποιήσεις, ναι. Αλλά να κατέβει ο λαός στους δρόμους, όχι. Τι μας διαφεύγει; Τι κινητοποιεί σήμερα τους πολίτες; Ποιος κινητοποιεί τους πολίτες; Τι τους κατεβάζει στους δρόμους; Γιατί τα 7 λεπτά του ευρώ ενόχλησαν περισσότερο από τα δισεκατομμύρια ευρώ, τη φτωχοποίηση και τις χιλιάδες κατασχέσεις σπιτιών; Γιατί ο σημερινός άνθρωπος αυτοκτονεί στον ηλεκτρικό, αλλά δεν ξεσηκώνεται; Να μια σειρά ερωτημάτων για κάθε πολιτική δύναμη που θα ήθελε να ξεφύγει από την άγονη αντιπαράθεση και τους παράλληλους μονολόγους. Λέμε τώρα...