Ελλάδα-Ρωσία: Από το Μαύρο στο Φως - Το θέλουμε;

«Τα εθνικά μας συμφέροντα, πρώτα και πάνω από όλα αυτά, θα πρέπει να επικαθορίζουν τη στάση μας»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

Η ρευστοποίηση των συσχετισμών της παγκόσμιας γεωπολιτικής ισορροπίας, η κοσμογονία στο επίπεδο των σφαιρών επιρροής και η αναδιάταξη συμμαχιών και συμμάχων, επαναπροσδιορίζει εκ των πραγμάτων και τη θέση της χώρας μας. Μόνο στατικό δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει το εθνικό μας στίγμα στο παγκόσμιο ραντάρ, ως απλός θεατής, παρακολουθητής και παρατηρητής, δεδομένος-προσκολλημένος (predictable) σύμμαχος, ως ουρά στις επιδιώξεις υπέρτερων αλλότριων συμφερόντων.

Τα εθνικά μας συμφέροντα, πρώτα και πάνω από όλα αυτά, θα πρέπει να επικαθορίζουν τη στάση μας.

Εξηγούμαι: Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, αποτέλεσε ουσιαστικά την κορύφωση της ρωσο-ουκρανικής διαμάχης από το 2014. Η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο ουκρανικό αυτά τα τρία χρόνια και τρεις μήνες, πλέον υπό το φως της εκλογής του νέου Αμερικανού προέδρου και των τεκτονικών μετακινήσεων και μετατοπίσεων από τα σημεία αναφοράς που γνωρίζαμε για το δυτικό κόσμο απέναντι στη Ρωσία, επιβάλλει στη χώρα μας μια νέα ψύχραιμη, διεισδυτική και πολύπλευρη ανάγνωση της κατάστασης και εκ των πραγμάτων επανατοποθέτηση. Από την αρχή της κρίσης είχε επισημανθεί ότι η ελληνική στάση ήταν ετεροβαρής και μονόπαντα υπέρ της Ουκρανίας. Προφανώς και αναντίρρητα η καταδίκη της εισβολής και ο απόλυτος σεβασμός στο διεθνές δίκαιο , στο απαραβίαστο των συνόρων θα αποτελούσε κυρίαρχο γνώμονα της ελληνικής στάσης.

Η εισβολή και κατοχή για 51 χρόνια του 41% της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Τούρκο εισβολέα τροχοδρομούσε αυτόματα τη θέση και τη στάση μας. Από την άλλη όμως, με την ίδια ευαισθησία και το ίδιο αίσθημα εθνικής ευθύνης, αυτό το ενιαίο ισορροπημένο πλέγμα εθνικής στάσης, αυτό που ονομάζουμε Πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική θα έπρεπε να λάβει υπόψη του, τους ιστορικούς, διαχρονικούς, πολύ-επίπεδους δεσμούς φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ του ρωσικού και του ελληνικού λαού.

Δεν χρειαζόμαστε μαθήματα ιστορίας για να θυμηθούμε την τεράστια βοήθεια του ρωσικού λαού, τονίζω του ρωσικού λαού στην Εθνική Παλιγγενεσία -οι ναύτες της πολέμησαν στη ναυμαχία του Ναυαρίνου-η Φιλική Εταιρεία-οι Υψηλάντηδες- το Δραγατσάνι. Με βάση αυτήν την υπενθύμιση ρωτώ: είναι αληθές ότι η Ρωσία δεν προσκλήθηκε στην πρόσφατη εορτή της 25ης Μαρτίου στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα; Αν ισχύει, αναρωτιέμαι γιατί.

Με βάση αυτό το ιστορικό φορτίο-σταθερό γνώμονα και άξονα στάθμισης της ελληνικής στάσης, αλλά και την παρουσία ισχυρών ελληνικών κοινοτήτων και στις δύο χώρες , Ρωσίας και Ουκρανίας, κυρίως στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας αναρωτιέμαι: -δεν θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα, αν η χώρα μας θα επέλεγε να είναι μέρος της λύσης, γέφυρα ειρήνης και καταλλαγής μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας -και όχι μέρος της ρωσο-ουκρανικής κρίσης, που οδήγησε στο σημείο μηδέν τις ελληνο-ρωσικές σχέσεις; -Δεν θα μπορούσαμε να διαφωνούμε ριζικά, όπως και στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, χωρίς όμως να διαρρήξουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία;

-Μπορεί σήμερα ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ να συνομιλεί με το Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, να συναντώνται διπλωματικές αντιπροσωπείες των δύο χωρών,να εξομαλύνονται οι σχέσεις των δύο χωρών, ΗΠΑ και Ρωσίας, με την επαναλειτουργία διπλωματικών αποστολών και εμείς ως Ελλάδα να παραμένουμε καθηλωμένοι πεισματικά, κάθετα και μετωπικά εναντίον της Ρωσίας; -

Ποιον εξυπηρετεί αυτή η στάση μας; Μήπως εξυπηρετεί την οικονομία και τον επιχειρηματικό κόσμο; Προσφεύγω στη πρόσφατη παρέμβαση του Επιχειρηματία Ευάγγελου Μυτιληναίου στην εκδήλωση του «Κύκλου Ιδεών», ο οποίος αναρωτήθηκε: « Τι λόγο είχαμε να μπούμε σε τόσο μεγάλη αντιδικία με τη Ρωσία; Ήταν αναπόφευκτη η σύγκρουση με τη Ρωσία; Οι συμφωνίες του Μίνσκ γιατί δεν τηρήθηκαν; Πόσο έχει κοστίσει μέχρι τώρα στους Ευρωπαίους η μη δυνατότητα της πρόσβασης τους στη ρωσική ενέργεια;

Ακούω την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επαίρεται διότι , όπως λέει, «έλυσε» το ενεργειακό πρόβλημα, σε πάρα πολύ σύντομο χρόνο. Για λόγους ευγένειας δεν τους απαντάω δημόσια, γιατί θα έλεγα πάρα πολύ κακά πράγματα. Όταν εγώ έχω ένα εργοστάσιο και ξοδεύω 500 εκατ. ευρώ το χρόνο για ενέργεια και αυτά έχουν γίνει 1500 εκατ. ευρώ και λες ( ενν. Ευρ. Επιτροπή) ότι έχεις λύσει το πρόβλημα , μετά ο διάλογος πάει σε πεζοδρομιακό επίπεδο….. Γιατί μας ενοχλούσε η φτηνή ενέργεια από τη Ρωσία; Ποιο ήταν το πρόβλημα; Λέγανε πως ήταν η υπερεξάρτηση.

Αλλά τώρα έχουμε υπερεξάρτηση από το LNG των ΗΠΑ και του Κατάρ. Μέγα λάθος» τόνισε ο κ. Μυτιληναίος και υπογράμμισε: «Στην Ευρώπη είναι που τα έχουμε κάνει μπάχαλο. Δεν φταίει ούτε η Αμερική, η οποία κάποια στιγμή θα ζητούσε τα ρέστα, ούτε η Ρωσία (προς συζήτηση αυτό). Φταίει φυσικά για την εισβολή στην Ουκρανία. Αλλά την εισβολή στην Ουκρανία δεν πρέπει να τη δούμε ως ένα γεγονός που συνέβη μία μέρα, ότι δεν πάει πίσω καθόλου, δεν έχει συμβεί τίποτε από πίσω…Και ο δεύτερος τρόπος (ενν. επίλυσης του ενεργειακού) είναι να πάμε σε μία τύπου ειρήνη με τη Ρωσία και να αφήσει η Ευρώπη να εισρεύσει ρωσικό φυσικό αέριο στις χώρες της», τόνισε ο κ. Μυτιληναίος,.

Επίλογος: Είναι Άδικο, Ανιστόρητο και Εθνικά επιζήμιο αυτό που συμβαίνει στις ελληνορωσικές σχέσεις. Θα απαιτηθεί πολύς κόπος και μόχθος, πλεονάζων διπλωματικό κεφάλαιο, όταν τερματιστεί ο πόλεμος, για να οικοδομηθούν και πάλι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών. Είναι αυτοκαταστροφικό για την Πατρίδα να συνεχίζουμε στις ίδιες επιλογές, όταν γύρω μας όλα αλλάζουν.

Με Εθνική Ενότητα και Σύμπνοια, εάν υπάρχει η αναγκαία κυβερνητική πολιτική βούληση μπορούμε. Άλλωστε για την επαναθεώρηση και την επανεστίαση των σχέσεων μας με τη Ρωσία έχουμε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, έχουμε έναν κρίσιμο ζωτικό σύμμαχο. Την ελληνική Ομογένεια, τους συλλόγους και τα σωματεία, την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας, ως γέφυρας που μπορεί να σπάσει τον πάγο, να ενώσει και πάλι τις δύο χώρες και να αρχίσει η βήμα-βήμα σταδιακή αποκατάσταση των σχέσεων μας με τη Ρωσία, σε όλα τα επίπεδα. Το θέλουμε;

Διαβάστε ακόμη