Κικίλιας: «Συγκινήθηκα όταν ο Κολντεμπέλα, ο Ζήσης κι ο Ιτούδης μίλησαν για μένα»

Για την σχέση του με τον αθλητισμό και ειδικότερα με το μπάσκετ, όπως και για την «μάχη» που έδωσε ως Υπουργός Υγείας με τον κορονοϊό μίλησε ο Βασίλης Κικίλιας σε συνέντευξη που παραχώρησε στο σάιτ της FIBA. Ο Κικίλιας, ο οποίος από το 1990 ως και το 2004 ασχολήθηκε επαγγελματικά με το μπάσκετ φορώντας τη φανέλα των Πανιωνίου, Ιωνικού, ΑΕΚ και Απόλλωνα Πατρών, όπως επίσης και των Εθνικών ομάδων,  δήλωσε πως συγκινήθηκε από τις αναφορές που έγιναν στο όνομα του από πρώην συμπαίκτες και αντιπάλους του στα παρκέ.

Αναλυτικότερα είπε: «Οι δεσμοί με το μπάσκετ είναι αιώνιοι. Ειλικρινά, ένιωσα συναισθηματική φόρτιση όταν άκουσα τον Κλαούντιο Κολντεμπέλα, του οποίου η χώρα υποφέρει από τον κορονοϊό, να μιλάει για εμένα και να παρουσιάζει την Ελλάδα ως το σωστό παράδειγμα κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης που έδωσε στο ραδιόφωνο. Το ίδιο ισχύει και για τις φορές που άκουσα τον Νίκο Ζήση ή τον Δημήτρη Ιτούδη να κάνουν το ίδιο. Ήταν κάτι συγκινητικό. Όταν ακούς αυτά τα λόγια από πρώην συμπαίκτες ή αντιπάλους, διπλασιάζεται αυτό που νιώθεις. Γι' αυτό οι σχέσεις μέσα από το μπάσκετ κρατούν για πάντα».

Επιπροσθέτως για το αγαπημένο του άθλημα δήλωσε: «Το μπάσκετ και η διακυβέρνηση είναι δύο διαφορετικοί τομείς. Όμως, όχι τόσο διαφορετικοί, όσο μπορεί να νομίζετε. Όταν ήμασταν παιδιά είχαμε την ευλογία να κουβαλήσουμε μεγάλες προσδοκίες και ευθύνες. Από νέοι έπρεπε να βγούμε έξω και να παίξουμε μπροστά σε 20.000 κόσμο, να βοηθήσουμε την ομάδα να μας να κερδίσει. Αυτό έχτισε τον χαρακτήρα μας. Μεγαλώσαμε και μάθαμε να είμαστε πρωταθλητές, να κερδίζουμε κάθε αγώνα. Αυτή είναι η νοοτροπία ενός αθλητή. Δεν τα παρατάς ποτέ. Όταν μιλάμε για τις ανθρώπινες ζωές, πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, γιατί σήμερα κάθε μέρα είναι μια μεγάλη μάχη. Πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να σώσουμε ζωές».

Για την πανδημία του κορονοϊού: «Ως αθλητές ήταν στη φύση μας να τρέχουμε, να είμαστε έτοιμοι, να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις. Ειλικρινά, ήταν τεράστια ευθύνη να έχεις έναν ρόλο, που παίρνεις αποφάσεις και σώζεις ζωές. Ζούμε σε μια μοναδική, σπάνια συνθήκη. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως η γενιά μας θα περάσει μια τέτοια πανδημία. Είμαι εδώ και τρέχω. Αν βρω κάποια λεπτά ελεύθερου χρόνου, σκέφτομαι το μπάσκετ και κάνω σαν να είμαι παίκτης που σουτάρει. Με χαλαρώνει από την ένταση που έχω μέσα μου. 

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα αντιμετωπίσουμε μια τέτοια πανδημία. Ποιος το περίμενε; Πόσες ήταν οι πιθανότητες, για μια τέτοια κατάσταση; Σχεδόν μηδενικές. Όμως, η ζωή είναι απρόβλεπτη. Αυτή η κρίση αναγκάζει κάθε άνθρωπο να επαναξιολογήσει τις αξίες του. Η λίστα των προτεραιοτήτων γίνεται διαφορετική. Η ανθρώπινη ζωή είναι το βασικότερο. 

Πραγματικά, ελπίζω μόλις ολοκληρωθεί η κρίση να μπορεί να βγει ο κόσμος, να πάει στα γήπεδα, να σουτάρει. Δεν το έχουν κάνει εδώ και εβδομάδες. Καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να νιώθεις ελεύθερος, ασφαλής, να μπορείς να πας κάπου και να κάνεις μερικά σουτάκια. Είναι δύσκολο να ζεις με έναν προσωπικό περιορισμό, όμως ταυτόχρονα σέβομαι όσους έχουν δείξει αλληλεγγύη, δεν βγαίνουν έξω και προσπαθούν να προστατεύσουν τους ηλικιωμένους ή όσους ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες».