Γιάννης Βούρος για την υποψηφιότητα στον ΣΕΓΑΣ: Aθλητισμός και παραμάγαζα

Ο Γιάννης Βούρος είναι γνωστός στο ευρύ κοινό ως σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης, ως πρώην βουλευτής, αλλά και ως δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας που είναι σήμερα. Εκείνο που ίσως που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι έχει υπάρξει και σπουδαίος αθλητής δρόμων ημιαντοχής και ότι ο γιός του Αλέξης Βούρος είναι επίσης ένας εξαιρετικός νέος πρωταθλητής δρόμων ταχύτητας.

Οπότε μόνο έκπληξη δεν αποτελεί η ανταπόκρισή του στο ενωτικό κάλεσμα της Τασούλας Κελεσίδου για την «Αναγέννηση» του κλασικού αθλητισμού, έναν χώρο στον οποίο είναι έτοιμος να δοθεί και πάλι και να γίνει κι αυτός μέλος της οικουμενικής προσπάθειας που ηγούνται παλιοί πρωταθλητές (Κελεσίδου, Γκατσιούδης, Βασδέκη, Κουκοδήμος, Ουζούνη, Παπαδιάς, Παυλακάκης, Αλεξόπουλος, Δημότσιος), για να αναλάβουν την διοικητική ηγεσία του ΣΕΓΑΣ μετά την οριστική αποχώρηση των Παναγόπουλου-Σεβαστή.

Ο Γιάννης Βούρος κατεβαίνει υποψήφιος για το ΔΣ του ΣΕΓΑΣ στο πλευρό της υποψηφίας προέδρου Τασούλας Κελεσίδου εκπροσωπώντας την αγαπημένη του ΑΕΚ και όπως εξηγεί στο ethnos.gr στο άρθρο που ακολουθεί, συστρατεύτηκε με ενθουσιασμό στην αθλητική κίνηση της Κελεσίδου και των παλιών πρωταθλητών γιατί ήρθε το «Τέλος Εποχής» στον τωρινό ΣΕΓΑΣ και «Τέλος Εποχής» και για έναν κύκλο ανθρώπων που λειτούργησε ανασταλτικά στα 24 χρόνια διοίκησης.

«Στο σημερινό διαμορφωμένο αθλητικό τοπίο του στίβου δεν χρειάζεται πια να χρησιμοποιήσουμε αριθμούς προκειμένου να αναλύσουμε την δυναμική της κατηφόρας που ακολουθεί. Ειδικά οι αθλητές  έχουν πια κουραστεί να ακούνε νούμερα, δεκαδικούς, εξισώσεις και κλάσματα που αφορούν οικονομικά μεγέθη, καθρέφτες της δυστυχίας του αθλητισμού ή της ευμάρειάς του. Απαιτείται πια μια ματιά από διαφορετική γωνία αν επιθυμούμε να ασχοληθούμε σοβαρά με ένα μέλλον που θα έχει μόνιμα θετικό πρόσημο.

Πρέπει καταρχήν να ομολογήσουμε πως η υπερβολική ταχύτητα με την οποία εκτοξεύτηκε ο στίβος για ένα μικρό χρονικό διάστημα (βλ. Ολυμπιακοί 2004), δημιούργησε μια πλαστή πραγματικότητα. Μια τεράστια πολύχρωμη αθλητική φούσκα. Επί της ουσίας δεν βιώσαμε μια αθλητική άνοιξη αλλά μια κρίση σχέσης αθλητισμού-ηγεσίας. Επί σειρά δεκαετιών κάποιοι ηγήτορες, ικανοποιημένοι από τις σειρήνες σποραδικών διακρίσεων, αποτέλεσμα επίμονων και επίπονων προσπαθειών ηρωικών πρωταθλητών μας, ανέβηκαν σε αναλόγια σαθρά, έβγαλαν λόγους φτηνούς, χαμογέλασαν ικανοποιημένοι στα φλας και στρογγυλοκάθισαν πάλι στις βαθιές πολυθρόνες της νιρβάνας τους. Ή της αδιαφορίας τους. Επιεικής ο χαρακτηρισμός όταν η ίδια!!! διοίκηση του ΣΕΓΑΣ διαχειρίζεται άνισα, δίχως προγραμματισμό και ουσιαστικά αποτελέσματα επί εικοσιτέσσερα χρόνια χρήματα (περίπου δέκα εκατομμύρια ετησίως), ψυχές ανθρώπων (αθλητών και προπονητών) και σωματεία που αποτελούν την μήτρα που γεννά πρωταθλητές.

Δίχως στάδια, (ανοιχτά και κλειστά), δίχως συνεργασίες με την τοπική αυτοδιοίκηση, δίχως πυρήνες scouters που θα οργώνουν την επαρχία, δίχως μόνιμους χορηγούς πέρα από την χρηματοδότηση της Πολιτείας, δίχως ουσιαστικές και σοβαρές συνεργασίες με τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, την εκάστοτε ΓΓΑ αλλά και το Υπουργείο Ανάπτυξης (ο αθλητισμός όπως και ο Πολιτισμός ανήκουν στη σφαίρα της βαριάς βιομηχανίας), φως στο τούνελ του ελληνικού στίβου δεν είδαμε.

Εδώ και τώρα λοιπόν απαιτείται μια σύγχρονη ακομμάτιστη, ανεξάρτητη κίνηση από άτομα που θα σπάσουν αυτόν τον φαύλο κύκλο της παθογένειας και θα ανοίξουν τον δρόμο της ανάπτυξης του ελληνικού στίβου, επενδύοντας σε ένα λογικό αθλητικό- οικονομικό σχεδιασμό, σε μια δίκαιη κατανομή πόρων στα σωματεία, αγκαλιάζοντας και αποκαθιστώντας ακόμα και μετά το τέλος της καριέρας τους, αυτή την μοναδική πηγή πλούτου της χώρας, τους αθλητές. Αυτούς που πρέπει να διαβιούν οικονομικά ασφαλείς, να μπορούν να κάνουν οικογένειες, να έχουν μια καλή περίθαλψη, ένα αξιόλογο βιοτικό επίπεδο και να προσδοκούν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη.

Για να υλοποιηθούν τα αυτονόητα δεν επιτρέπεται να αφεθούμε στο ποτάμι της μοιρολατρείας. Οι διεργασίες που συντελούνται τελευταία με την Κίνηση για την Αναγέννηση του κλασσικού αθλητισμού, με ταγό την Τασούλα Κελεσίδου και τις προσωπικότητες που έχουν συστρατευτεί δίπλα της ενισχύουν αυτό που ακούγεται το τελευταίο διάστημα και γίνεται όλο και περισσότερο αισθητό σαν «Τέλος εποχής». Τέλος εποχής για τον τωρινό ΣΕΓΑΣ, τέλος εποχής και για έναν κύκλο ανθρώπων που λειτούργησε ανασταλτικά μέσα σε αυτόν τα τελευταία εικοσιτέσσερα χρόνια.

Γιατί το ζητούμενο δεν είναι η παραμονή μιας διοίκησης στα πράγματα επί μακρόν, ούτε οι συμμαχίες ή οι κάτω από το τραπέζι συμφωνίες αλλά η συνειδητοποίηση από όλους του πολυτραυματικού στρες που υφίσταται ο ελληνικός στίβος. Σε αυτήν την νέα εποχή για τον ελληνικό στίβο που έρχεται μετά τις εκλογές, θέση δεν έχει η καχυποψία, η διαφθορά, η αδιαφάνεια και η εξαπάτηση.

Στην πρόσκληση να συμμετάσχω σε αυτήν ανανεωτική κίνηση από ανθρώπους που σέβομαι και τιμώ δεν θα μπορούσα να μείνω ασυγκίνητος. Και δεν έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο το αθλητικό μου παρελθόν, όσο το ότι ως άνθρωπος των κοινών είμαι υποχρεωμένος να ξεπερνώ παγιωμένες καταστάσεις και φοβικά σύνδρομα που εμποδίζουν την πρόοδο. Και αισθάνομαι ευτυχής που αυτή η όμορφη παρέα της Αναγέννησης ξεκινάει το ταξίδι της  με ένα ανίκητο όπλο. Στηρίζεται μεν στο παρελθόν και την μνήμη αλλά έχει ήδη δεθεί με το παρόν και το μέλλον. ‘Ένα μέλλον που θα επιτρέψει στον ελληνικό στίβο να ανεβαίνει όχι σε περιστασιακά βάθρα αλλά προκόβοντας και μεγαλουργώντας μόνιμα.»