Φάκελος «αδειοδότηση ΠΑΟ»: Τα δύο πρόσωπα του Αλαφούζου σε ένα χρόνο

Ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω, µόλις… 365 ηµέρες µακριά. Στο φινάλε της περσινής προθεσµίας για την υποβολή των φακέλων αδειοδότησης των ΠΑΕ προς την αρµόδια επιτροπή της ΕΠΟ, όταν ο Παναθηναϊκός παρέδωσε… ολόλευκη κόλλα: Αφενός διότι υπήρχαν δεκάδες ανοικτά µέτωπα µε πιστωτές που δεν είχαν δει το χρώµα του χρήµατος για µήνες, µετά τη «στάση πληρωµών» τον Σεπτέµβριο του 2017, και οδηγήθηκαν σε αµέτρητες προσφυγές, καταγγελίες στη FIFA και στο ∆ιαιτητικό ∆ικαστήριο για αφαιρέσεις βαθµών. Και αφετέρου διότι δίπλα σε αυτό το απόλυτο «κενό» του φακέλου υπήρχε και ένας «ισοπεδωµένος» ισολογισµός για τη χρήση από 1/7/2016 έως 30/6/2017, που ανέβηκε πρώτα ως προσχέδιο στην ιστοσελίδα της ΠΑΕ τον Απρίλιο του ’18 και ακολούθως, µε µεγάλη καθυστέρηση, στο ΓΕΜΗ στις 3 Μαΐου 2018, επιφέροντας και το σχετικό πρόστιµο.

Ισολογισµός που υπεγράφη «µε αρνητική γνώµη» από τον ορκωτό λογιστή Παναγιώτη Νούλα της Grant Thornton και «έθαψε» και τις τελευταίες πιθανότητες αδειοδότησης του Παναθηναϊκού από την κανονική οδό, καθώς µε «αρνητική γνώµη» των ορκωτών (και µηδενικές συµπληρωµατικές, µελλοντικές χρηµατοοικονοµικές καταστάσεις) ο «πράσινος» φάκελος επί της ουσίας δεν… άνοιξε ποτέ από την Επιτροπή και τον πρόεδρό της Γ. ∆ηµητρίου. Και όλα αυτά µόλις 30 µέρες µετά την οριστική «καµπάνα» από την UEFA µε τον ευρωαποκλεισµό του «τριφυλλιού» για ληξιπρόθεσµες οφειλές ύψος 3.569.000 ευρώ και ενώ στις αρχές Φεβρουαρίου είχαν απολυθεί ο τότε γενικός διευθυντής Αγησίλαος Τουµαζάτος και οι συνεργάτες του. Εκείνοι, δηλαδή, που «έτρεχαν» πρώτοι το θέµα της αδειοδότησης αποµακρύνθηκαν από τις θέσεις τους την ώρα της τελικής µάχης!

Ο ίδιος άνθρωπος

Εναν χρόνο µετά, όλα µοιάζουν διαφορετικά στον «πράσινο» πλανήτη. Ως µία αλλοπρόσαλλη «µάχη» των δύο άκρων! Ο Γιάννης Αλαφούζος επί 8 µήνες υπέβαλλε τον Παναθηναϊκό σε οικονοµική «ασφυξία», αφήνοντάς τον παρατηµένο να… φυτοζωεί µόνο µε τα έσοδά του και µόνο µία πιστοποιηµένη αύξηση µετοχικού κεφαλαίου 2.253.492 ευρώ (µετοχοποίηση παλαιότερων ποσών), µε αποτέλεσµα να «σκάσει» τη στιγµή της αδειοδότησης. Με µοναδική «υψηλή» συνδροµή την καταβολή 463.000 ευρώ προς τον Βέµερ για να αποφύγει ο Παναθηναϊκός τον απευθείας υποβιβασµό, ύστερα από δύο «-3». Και ο ίδιος άνθρωπος που δεν διευθέτησε έως τον Μάρτιο του 2018 (και ενώ είχε το περιθώριο 3-4 µηνών για να το κάνει τµηµατικά) το ποσό των 5,9 εκατ. ευρώ που χρειαζόταν η ΠΑΕ για να πάρει άδεια, χωρίς τις µηχανορραφίες της αλλαγής κανονισµού υποβιβασµού (και το -6, συν τους περιορισµούς µεταγραφών), έβαλε στην ΠΑΕ µέσα σε 7,5 µήνες συνολικά 25.605.591 ευρώ, πιστοποιηµένα σε τρεις ΑΜΚ. Συν το περίπου 1,5 εκατ. ευρώ που έχει µπει ήδη στην ΑΜΚ ύψους 6 εκατ. ευρώ, που «τρέχει» από τον Ιανουάριο.

Το σχέδιο

Παράλογο; Οσο δεν χωράει ο ανθρώπινος νους… Στοχευµένο; Απόλυτα, όπως αποδείχθηκε και από τις µετέπειτα εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα. Ολα όσα βίωσε ο Παναθηναϊκός στο «µαύρο» οκτάµηνο από τον Σεπτέµβριο του 2017 ήταν η εκτέλεση ενός σχεδίου «ελεγχόµενης χρεοκοπίας». Ανευ «αναστολών» ή ηθικών φραγµών και κανόνων, µε τους οποίους πρέπει να (συµ)βαδίζει η ιστορία του συλλόγου. Οταν αποδείχθηκε άκαρπη και η τρίτη (επί ηµερών του 62χρονου εφοπλιστή) «ζαριά» για «ρεφάρισµα» µέρους της χασούρας µέσω της Ευρώπης, των ανοιγµάτων της ΠΑΕ που γιγαντώθηκαν από το καλοκαίρι του ’15, η οδηγία προς τον Αλαφούζο από τους στενούς οικονοµικούς συνεργάτες που έχει από κοντά (και) στο κανάλι του ήταν µία: «Μείωσε το κόστος και το χρέος, διότι σε λίγο καιρό θα έχεις πολύ σοβαρά προβλήµατα παντού…».

Τι θα αποδεχόταν η «μάζα»

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστηµα ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε µία οικονοµική «δίνη». Και παράλληλα αποδοµήθηκε το ρόστερ του, µε «ξεπούληµα» εν µέσω του χειµώνα του 2018 των καλύτερων παικτών και των πιο ακριβών περιουσιακών στοιχείων του. Με την ηγεσία του να προξενεί «συνθήκες διάλυσης», ισχυροποιώντας τη λογική του «πλάνου» που έλεγε πως «στο δίληµµα ανάµεσα στην απόλυτη καταστροφή ή τη δραστική µείωση του µπάτζετ και της δυναµι - κής του ρόστερ, η “µάζα” θα αποδεχθεί πολύ πιο εύκολα το µικρότερο… κακό». Κοινώς, η απευθείας κοινοποίηση ενός νέου, πολύ πιο σκληρού «µνη - µονίου», τη στιγµή που η οµάδα είχε µία δυναµική και οι συνθήκες στο ελληνικό ποδόσφαιρο είχαν αλλάξει προς το καλύτερο, δεν θα γινόταν αποδεκτή από τον κόσµο. Αντίθετα, η δηµιουργία µίας κρίσης πρώτου µεγέθους θα έκανε πιο «εύπεπτη» µια νέα πολιτική σκληρής λιτότητας. Η µεγαλύτερη εφαρµογή της «ελεγ - χόµενης χρεοκοπίας», που καλύφθη - κε µε τον «µανδύα» του οικονοµικού εξορθολογισµού, για να αποµειωθεί βίαια ένα χρέος που απογειώθηκε στα 57,4 εκατ. ευρώ (βάσει των στοιχείων της χρήσης της περιόδου 2016-17) από τις αστοχίες και τις επιλογές του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού.

Ευκαιρία «εξόδου»

Οι εξάµηνες συζητήσεις µε τον Παϊ - ρότζ Πιεµπονγκσάντ έπαιξαν έως έναν βαθµό τον ρόλο τους στην από - φαση του Αλαφούζου να κινηθεί δρα - στικότερα για τη µείωση του χρέους. Βάζοντας µέσα σε λίγους µήνες τα υπερτετραπλάσια χρήµατα που χρει - αζόταν να καταβάλει πέρυσι στην ΠΑΕ για να αποφύγει το µαρτύριο της σταγόνας.

Η όλη διαδικασία, ωστόσο, µε τον Ταϊλανδό broker στο µυαλό του Αλα φούζου και των επιτελών του ήταν η µεγάλη ευκαιρία «εξόδου». Το βασικό πλάνο, από τη στιγµή που το λειτουρ - γικό κόστος της ΠΑΕ βάσει του παρα - πάνω σχεδίου είχε µειωθεί στο ελάχι - στο (5,4 εκατ. ευρώ, από 11,7 εκατ. ευρώ το µπάτζετ), ήταν να πέσει το χρέος του Παναθηναϊκού πιο κάτω από το µισό. Αφενός για να µπορέσει να ελιχθεί µε λιγότερα έξοδα για όσο διάστηµα χρειαστεί και αφετέρου για να ξανα - γίνει η ΠΑΕ πιο ελκυστική, µέχρι να βρει τον επόµενο επενδυτή και τρόπο οριστικού «απεγκλωβισµού» του.