«Σπίτι του βόλεϊ» στην Παιανία: Το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος του ελληνικού αθλητισμού

Η προσπάθεια να πολιτικοποιηθεί ή και να εξωραϊστεί το ζήτημα της χρήσης του κλειστού γυμναστηρίου της Παιανίας (Σπίτι του Βόλεϊ)  και μάλιστα από ανθρώπους που υποτίθεται πως προέρχονται από τον αθλητισμό και το ίδιο το βόλεϊ είναι μία πλάνη και μία θλιβερή ιστορία που δείχνει πως τα λάθη του παρελθόντος δε μας δίδαξαν τίποτα. Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια Ευρώ για το τίποτα. Μέσα σε 20 χρόνια είναι ζήτημα εάν έχουν γίνει 10 επίσημες διοργανώσεις και επίσημοι αγώνες.

Επιβεβαιώνεται πως όσα δεινά κι αν περάσει ο ελληνικός αθλητισμός θα υπάρχει η άγνοια που θα φέρνει τους λάθος ανθρώπους στο λάθος σημείο όπως οι πεταλούδες στη καυτή λάμπα.

Ορισμένοι μαζεύουν υπογραφές επειδή ο υπουργός αθλητισμού Γιάννης Βρούτσης ετοιμάζεται να παραχωρήσει το «Σπίτι του Βόλεϊ» στις ομοσπονδίες ξιφασκίας και γυμναστικής. 

Η κανονικότητα είναι να μαζεύουν υπογραφές για να κλείσει το «Σπίτι του Βόλεϊ» στην Παιανία.

Οθωμανικό φιρμάνι

Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε σε τίτλους τα γεγονότα. Πρώτα απ΄όλα για να «χάσεις κάτι», για να «σου πάρουν κάτι» για να σου «κλέψουν κάτι» πρέπει αυτό το «κάτι» να σου ανήκει ή έστω σε κάποια φάση της ζωής σου να είχες τίτλους ιδιοκτησίας, κληρονομιάς, προίκας ή έστω κανένα οθωμανικό φιρμάνι.

Δεν ανήκε ποτέ στην ΕΟΠΕ

Το κλειστό της Παιανίας ή αλλιώς «Σπίτι του Βόλεϊ» η αλλιώς «Μονή Μπελιγράτη» για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ποτέ δεν ήταν ιδιοκτησία της ΕΟΠΕ (ομοσπονδία πετοσφαίρισης) και όταν λέμε ποτέ, εννοούμε ποτέ. Και ποτέ δεν θα μπορούσε μία Ολυμπιακή Εγκατάσταση να ανήκει στην ιδιοκτησία μιας αθλητικής ομοσπονδίας ιδιωτικού δικαίου. Θα ήταν η ιδανική περίπτωση αλλά σε μία άλλη χώρα και σε μία άλλη ζωή. Πάμε παρακάτω...

Η Παιανία ή αλλιώς «Σπίτι του Βόλεϊ» ή «Μονή Μπελιγράτη» ποτέ δεν ανήκε στην ΕΟΠΕ.

Ποτέ δεν σχεδιάστηκε για βόλεϊ, ποτέ δεν αδειοδοτήθηκε για να φιλοξενήσει το άθλημα του βόλεϊ και ποτέ δεν πήρε το όνομα «Σπίτι του Βόλεϊ» με βάση τον προβληματικό φάκελο αδειοδότησης.

Φαραωνικό λάθος

Είναι μία φαραωνική αθλητική εγκατάσταση έκτρωμα στη μέση του πουθενά. Είναι μία αρχιτεκτονική ντροπή στον ορεινό όγκο του Υμηττού που καταπάτησε όλα τα όρια δόμησης.

Αυτό το έκτρωμα σχεδιάστηκε πρωταρχικά για τον στίβο (το μεγάλο κλειστό για αγώνες τους χειμερινούς μήνες επειδή πρόοριζαν το ΣΕΦ για τον μπασκετικό Ολυμπιακό) και για προπονητήριο του στίβου η δεύτερη εγκατάσταση που αυθαίρετα εκ των υστέρων έγινε το «Σπίτι του Βόλεϊ». Το πως, θα το δούμε στη συνέχεια...

Είναι ένα έργο παράνομο από τα θεμέλια έως την καμινάδα. Και μην πάει το μυαλό σας σε λοβιτούρες και μίζες. Δεν ασχολούμαστε με αυτά. Αντίθετα, καταστράφηκαν πολλοί από αυτή την εγκατάσταση. Το ποιος φταίει το έκριναν τα δικαστήρια. Όλοι αθώοι αλλά το βόλεϊ ένοχο και η πολύπαθη ΕΟΠΕ ακόμα και το 2024 πληρώνει τα «κερατιάτικα» ενώ θα έπρεπε να δίνει τα χρήματα σε Ανάπτυξη.

Πλησιάζαμε λοιπόν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (2004) και ορισμένες ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις είχαν μείνει πίσω. Μία από αυτές ήταν η εγκατάσταση της Παιανίας...

Ο βιασμός του Υμηττού

Κατασκευάστηκε νύχτα ως Ολυμπιακή εγκατάσταση χωρίς περιβαλλοντικές μελέτες, χωρίς καν να υπάρχουν ρυμοτομικά σχέδια. Δεν είχε ποτέ άδεια λειτουργίας διότι ακόμα και οι τίτλοι των ιδιοκτησιών και τα έργα με το περιβαλλοντικό βιασμό του Υμηττού συμπληρώθηκαν νύχτα στους φακέλους και μάλιστα πολλά χρόνια αργότερα για να γλιτώσουν τη φυλακή κυβερνητικοί παράγοντες που εμπλέκονταν με τις αδειοδοτήσεις. Ούτε γεωλογικές μελέτες υπήρχαν για το σπάσιμο εκατοντάδων μέτρων πέτρας, ούτε μελέτες όμβριων υδάτων της γύρω περιοχής.

Σουρεάλ...

Βλέποντας η τότε κυβέρνηση (του ΠΑΣΟΚ) πως δεν προλαβαίνει να κατασκευάσει το έργο καθώς έπρεπε να ξεπεραστεί όλη η γραφειοκρατία συν οι ενστάσεις που έφερναν καθυστερήσεις έπρεπε πάση θυσία να γίνουν απ΄ ευθείας αναθέσεις. Όλο το έργο πέρασε μέσα από την ΕΟΠΕ. Στην ΕΟΠΕ δόθηκαν τα χρήματα για να πληρωθούν οι εργολάβοι. Και δεν ήταν το μόνο αυτό έργο που πέρασε μέσα από την ΕΟΠΕ αλλά για τα... άλλα θα μιλήσουμε άλλη φορά σε άλλες υπογραφές που θα μαζευτούν. Εκλογές να έχουμε και η αστοχία θα βασιλεύει. Σουρεάλ...

Το δόγμα Λιάνη

Το Ελληνικό Δημόσιο ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 δεν προλάβαινε να ολοκληρώσει όλα τα Ολυμπιακά έργα και πέρασε μελέτες και χρηματοδοτήσεις μέσα από 2-3 αθλητικές ομοσπονδίες, μεταξύ αυτών και την ΕΟΠΕ που στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε δικούς της ανθρώπους.

Ο τότε υπουργός αθλητισμού Γιώργος Λιάνης είχε άριστες σχέσεις με τον τότε πρόεδρο της ΕΟΠΕ Θανάση Μπελιγράτη. Συνδετικός κρίκος ήταν ο κορυφαίος νομικός επί του αθλητικού δικαίου και αργότερα πρόεδρος της ΕΟΠΕ Αχιλλέας Μαυρομάτης. Ο Υπουργός αθλητισμού Γιώργος Λιάνης είχε σχεδιάσει κλειστό γυμναστήριο σε κάθε χωριό της χώρας, είχε βοηθήσει τα μέγιστα όλες τις ομοσπονδίες και είχε χρηματοδοτήσει μεγάλες διοργανώσεις του βόλεϊ και όλοι ζούσαν το όνειρο τους...

Eπέβλεπε το έργο

Όταν κτίζονταν η εγκατάσταση η διοίκηση της ΕΟΠΕ ήταν... επιβλέπουσα αρχή (!) και πλήρωνε τον εργολάβο ανάλογα με τα χρήματα που εισέπραττε από το Ελληνικό Δημόσιο. Έτσι απέκτησε οικειότητα με τον εργολάβο και είχε και τον πρώτο λόγο για το τι συμβαίνει εντός της εγκατάστασης. Όταν τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες κι ενώ εκεί είχε γίνει και η προετοιμασία της Εθνικής βόλεϊ ανδρών η ΕΟΠΕ είχε και τον απόλυτο έλεγχο. Λεφτά υπήρχαν, το έργο ήταν καινούργιο και όλα ήταν μέλι γάλα με το βόλεϊ να αποκτά το Σπίτι του χωρίς όμως ποτέ να το γνωρίζει κανείς επίσημα.

Η διοίκηση της ΕΟΠΕ και του ΣΕΓΑΣ είχαν τα κλειδιά της εγκατάστασης. Μέχρι και πινακίδες γέμισαν όλη την Παιανία (που υπάρχουν μέχρι και σήμερα). Άλλες πινακίδες στους δρόμους έγραφαν «Προς το Σπίτι του Βόλεϊ» και άλλες «προς το Σπίτι του Στίβου».

«Μονή Μπελιγράτη»

Στο μεταξύ ο Αλέκος Λεώνης ανέλαβε την Εθνική ομάδα ως προπονητής και έγινε ο νέος νονός της εγκατάστασης. Περνούσε ατελείωτες ώρες γύρω από την απομονωμένη εγκατάσταση. Μαζί με τους παίκτες του δε την αποκαλούσαν «Σπίτι του Βόλεϊ» αλλά «Μονή Μπελιγράτη» θέλοντας να δείξουν πως είναι απομονωμένοι σαν καλόγεροι αλλά και για να πικάρουν τον τότε πρόεδρο της ΕΟΠΕ για τα όσα είχε κάνει για αυτή την εγκατάσταση την οποία επισκέπτονταν σχεδόν καθημερινά και από τη χαρά του περνούσε ώρες μέσα σε αυτήν καμαρώνοντας τις προετοιμασίες των Εθνικών ομάδων. Και έτσι όλοι ήταν χαρούμενοι...

«Μόναζαν» στον Υμηττό

Και ο Λεώνης και οι συνεργάτες του και οι διεθνείς «μόναζαν» στον Υμηττό αγναντεύοντας κάθε βράδυ τα Μεσόγεια και το Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μετά τις προπονήσεις ρέμβαζαν από τους ξενώνες τα φωτισμένα Μεσόγεια και μετρούσαν κάθε βράδυ πόσα αεροπλάνα προσγειώνονταν στο Ελ.Βενιζέλος και πόσες αλεπούδες περνούσαν.

Όταν φούσκωνε ο λογαριασμός

Η εγκατάσταση της Παιανίας ήταν μία κοστοβόρα εγκατάσταση κι αυτό το ήξεραν όλοι. Βέβαια το πρώτο διάστημα λειτουργούσε και η κουζίνα και οι αθλητές δειπνούσαν και γευμάτιζα εκεί. Όταν όμως άρχισε να έρχεται ο λογαριασμός ξεκίνησαν και οι περικοπές.

Ακόμα και τις καλές εποχές η εγκατάσταση δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε από τους συλλόγους της Παιανίας γιατί είναι και μακριά και απομονωμένη. Για τις Εθνικές ομάδες υποδομής δε γινόταν λόγος να μείνουν εκει παιδιά.

Το καλοκαίρι χρειάζονταν χιλιάδες ευρώ για κλιματισμό και το χειμώνα η διαμονή ήταν απαγορευτική. Ο δε Δήμος Παιανίας είχε διαχωρίσει τη θέση του πολλές φορές γιατί πλήρωνε υπέρογκα ποσά για ρεύμα αλλά ως αντάλλαγμα πήρε άδεια να παρκάρει στο τεράστιο πάρκινγκ της εγκατάστασης τα απορριμματοφόρα και άλλα βαριά μηχανήματα έργου του Δήμου, οπότε μπήκε και αυτός στο χορό.

Ο λογαριασμός στο τέλος της βραδιάς

Ο τότε πρόεδρος της ΕΟΠΕ Θανάσης Μπελιγράτης ζούσε το δικό του όνειρο δίνοντας προίκα στο άθλημα μία τεράστια εγκατάσταση την οποία όμως ιδιοκτησιακά δεν όριζε ποτέ η ΕΟΠΕ. Απλά ο Μπελιγράτης έδινες μάχες και εξασφάλιζε κονδύλια για τη συντήρηση της με έξτρα επιχορηγήσεις, ενώ πολλά καθημερινά έξοδα καλύπτονταν από το ταμείο της ΕΟΠΕ αλλά και από το Δήμο Παιανίας. Ποτέ κανείς δεν είχε υπολογίσει το τέλος της... βραδιάς και τον μεγάλο λογαριασμό.

Καθυστερήσεις με Ορφανό

Έτσι ο καιρός περνούσε και η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού με την έλευση της Νέας Δημοκρατίας έφερε τους πρώτους τριγμούς. Για καλή τύχη του βόλεϊ μετά το 2004 υπουργός αθλητισμού ανέλαβε ο θεσσαλονικιός Γιώργος Ορφανός ο οποίος ήταν άνθρωπος του αθλητισμού, του βόλεϊ, του Μπελιγράτη και ειδικά του Κώστα Χαριτωνίδη. Κι έτσι πέρασαν άλλα 2,5 χρόνια χωρίς ορατά προβλήματα και όλοι κουκούλωναν το ζήτημα με τις απαιτήσεις της κατασκευαστικής εταιρίας «Nτεμπούρ» που αξίωνε εξόφληση 1,7 εκ. Ευρώ για την ολοκλήρωση του έργου και της εταιρείας «Φάλκον» που αρχικά ζητούσε 200.000 Ευρώ για τη φύλαξη της εγκατάστασης.

Ταφόπλακα από Ιωαννίδη

Στη συνέχεια υπουργός αθλητισμού έγινε ο αείμνηστος Γιάννης Ιωαννίδης. Ο «ξανθός» είχε ενοχληθεί επειδή στην επιφάνεια έρχονταν διάφορα δημοσιεύματα για τη διοίκηση της ΕΟΠΕ περί ατασθαλιών, καταχρήσεων και όλα αυτά που ποτέ δεν αποδείχτηκαν. Το μόνο που τελικά... αποδείχτηκε και στα δικαστήρια ήταν πως τα δημοσιεύματα γίνονταν εκβιαστικά για να πιεστεί η διοίκηση Μπελιγράτη ώστε να πληρώσει τους εργολάβους. Πως να πληρώσει ο Μπελιγράτης όταν η ελληνική κυβέρνηση αρνούνταν να εξοφλήσει τη «Ντεμπούρ»;. Η κυβέρνηση δε συζητούσε καν την περίπτωση βοήθειας προς την ΕΟΠΕ με τον Μπελιγράτη πρόεδρο. Για όλα αυτά ο Μπελιγράτης δικαιώθηκε απόλυτα με τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου όμως ήταν αργά καθώς ΕΟΠΕ είχε καταστραφεί και ο ίδιος είχε ανατραπεί.

Κατήργησε και την επιχορήγηση στην Α2

Ο αείμνηστος Γιάννης Ιωαννίδης ήθελε να «ξηλώσει» τον Θανάση Μπελιγράτη από πρόεδρο της ΕΟΠΕ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2008 (μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο). Έκοψε την χρηματοδότηση όχι μόνο προς την ομοσπονδία αλλά και προς τους εργολάβους που είχαν αναλάβει την κατασκευή, συντήρηση και φύλαξη της εγκατάστασης στην Παιανία. Κι έτσι άρχισε το ντόμινο της καταστροφής της ΕΟΠΕ και όλου του βόλεϊ που έπεσε σε ομηρία. Να σημειωθεί πως ο Ιωαννίδης κατήργησε και την επιχορήγηση που δίνονταν για τις ομάδες της Α2 βόλεϊ ανδρών (που τότε ήταν ΤΑΑ και στην Α2) και μείωσε στο 50% τα όσα έδινε στο βόλεϊ. Γενικά ήταν ο καταστροφέας του βόλεϊ με «εκτελεστή» τον Σταύρο Δουβή.

Ο «δήμιος» Δουβής

Ο τεράστιος πρώην διαιτητής και δεξί χέρι του Γιάννη Ιωννίδη (Σταύρος Δουβής) έβαλε μπρος το σχέδιο ανατροπής του Θανάση Μπελιγράτη. Από τα μέσα του 2007 έκοψε τη χρηματοδότηση στην ΕΟΠΕ που είχε για μήνες απλήρωτους υπαλλήλους, κομμένα τηλέφωνα και Εθνικές ομάδες που ταξίδευαν με δανεικά. Σταμάτησε να πληρώνει τους εργολάβους της Παιανίας, κίνησε γη και ουρανό για την ανατροπή Μπελιγράτη και βρήκε στο πρόσωπο του πρώην ομοσπονδιακού Στέλιου Προσαλίκα τον άνθρωπο που θα στήριζε για νέο πρόεδρο. Το μόνο θετικό είναι πως χρόνια αργότερα ο Δουβής παραδέχτηκε το λάθος του αλλά ήταν αργά για το βόλεϊ.

Ο Προσαλίκας νίκησε τον Μπελιγράτη

Η συνέχεια γνωστή. Ο Προσαλίκας δοκίμασε την τύχη του στις εκλογές της ΕΟΠΕ και νίκησε τον Μπελιγράτη στις εκλογές που έγιναν τον Σεπτέμβριο του 2008. Έτσι πήρε στα χέρια του τη «ζεστή πατάτα» του «Σπιτιού του Βόλεϊ» αλλά και όλου του φακέλου των Ολυμπιακών Έργων που ήταν ανακατεμένη η ΕΟΠΕ. Το χρέος της ΕΟΠΕ για τα Ολυμπιακά Έργα έφτανε τα 3.000.000 Ευρώ.

Τελετές μαύρης μαγείας στο προπονητήριο

Στο μεταξύ η εταιρεία «Φάλκον» σταμάτησε η φύλαξη της Παιανίας στο τέλος του 2011. Η τελευταία επίσημη διοργάνωση ήταν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Έκτοτε παρέμειναν ανενεργές βρέθηκαν στο επίκεντρο λεηλασιών και βανδαλισμών.

Η ΕΟΠΕ που στο μεταξύ είχε πέσει σε διοικητική κρίση αδυνατούσε να πληρώσει και να διαχειριστεί το ζήτημα. Από τη στιγμή που έφυγαν οι σεκιούριτι η εγκατάσταση λεηλατήθηκε επί σειρά μηνών και έγινε άντρο αστέγων. Χαλκοσυλλέκτες ξήλωσαν ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, πίνακες, υδραυλικά.

Άγνωστοι έσπασαν τα πάντα, σκόρπισαν μέρος του αρχείου της ΕΟΠΕ που είχε μεταφερθεί εκεί επί διοίκησης Στέλιου Προσαλίκα που μετακόμισε την ομοσπονδία από το Κουκάκι στο ΟΑΚΑ. Στρώματα, κρεβάτια, έπιπλα, σκεύη και τα προσωπικά ήδη των αθλητών έγιναν ένα μάτσο μπάζα.

Εκεί που έκαναν προπονητικές αναλύσεις ο Στέλιος Προσαλίκας, ο Κώστας Χαριτωνίδης, ο Αλέκος Λεώνης γίνονταν τελετές μαύρης μαγείας.

Ο Φυντανίδης και η εκκλησία

Μέχρι ο Προσαλίκας να ενημερωθεί και να καταλάβει τη γίνεται προσπάθησε να κερδίσει χρόνο. Άλλα περίμενε άλλα έβρισκε. Κάθε μέρα ένιωθε το σοκ και δέος των αποκαλύψεων της «βαθιάς κυβέρνησης» που του ζητούσε να αποπληρώσει τους εργολάβους και μαζί και μία επιχορήγηση προς ένα μεγάλο εκκλησιαστικό ίδρυμα (!) που θα συμπεριλαμβάνονταν από τα χρήματα που θα έπαιρνε από την κυβέρνηση η διοίκηση Προσαλίκα για να εξοφληθεί η Ντεμπούρ.

Πίσω από τη Ντεμπούρ ήταν η σύζυγος του αείμνηστου Σεραφείμ Φυντανίδη διευθυντή και πανίσχυρου εκδότη της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία».

Ο Φυντανίδης εξήγησε στον Προσαλίκα που η Ντεμπούρ οδηγείται σε πτώχευση και κίνησε γη και ουρανό για να πιέσει την κυβέρνηση και τον Προσαλίκα να πληρώσουν. Μέχρι τον Διονύση Σαββόπουλο έστειλε ο Φυντανίδης στον Προσαλίκα για να τον πείσει να πληρώσει η ΕΟΠΕ τη Ντεμπούρ αλλά ο Προσαλίκας ούτε λεφτά είχε στο ταμείο της ΕΟΠΕ και στο μεταξύ μπήκε σε διοικητικές περιπέτειες. Ανατράπηκε από την αντιπολίτευση και μέχρι σήμερα κοιτάζει με ανατριχίλα το φάκελο των Ολυμπιακών έργων. Ακολούθησε η ακυβερνησία στην ΕΟΠΕ, υπηρεσιακές διοικήσεις πρωτοδικείου.

Στο μεταξύ το κοντέρ στο... ταξί έγραφε.

Ο Μαυρομάτης ξόφλησε τη Ντεμπούρ

Το χρέος έγινε θηλιά στο ταμείο της ΕΟΠΕ. Τον Προσαλίκα στην ΕΟΠΕ διαδέχτηκε ο Αχιλλέας Μαυρομάτης ο οποίος από τη θητεία του ως διευθυντής στη ΓΓΑ επί Λιάνη (που αναφέραμε στην αρχή) γνώριζε πρόσωπα και πράγματα με το «Σπίτι του Βόλεϊ» το οποίο στο μεταξύ είχε γίνει γιαπί από τις λεηλασίες.

Φυσικά κανείς δεν τολμούσε να διαμαρτυρηθεί για το χάλι της εγκατάστασης. Κανείς από όλους αυτούς που σήμερα υπογράφουν δεν τόλμησε ποτέ να ορθώσει το ανάστημα του για το κατάντημα του «Σπιτιού του Βόλεϊ».

Ο Μαυρομάτης πήρε χρηματοδότηση από την κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά και κάνοντας και διαπραγματεύσεις πέτυχε να αποπληρώσει σχεδόν όλο το χρέος προς τη «Ντεμπουρ».

Πέρασε θηλιά ο Καραμπέτσος

Το 2016 ανέλαβε την ΕΟΠΕ ο Γιώργος Καραμπέτσος ο οποίος έδωσε προτεραιότητα στην εξόφληση του συνολικού συσωρευμένου χρέους της ΕΟΠΕ ύψους 7,5εκ. Ευρώ και μεταξύ αυτών οι απαιτήσεις της Φάλκον η οποία στο μεταξύ είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη. Είχε δικαιωθεί τελεσίδικα η Φάλκον και μαζί με κεφάλαιο, τόκους και αυξήσεις απαιτούσε από την ΕΟΠΕ κοντά στο μισό εκατομμύριο Ευρώ. Η συνέχεια κι εδώ γνωστή...

Ο Καραμπέτσος κατά πληροφορίες λέγεται πως όταν ενημερώθηκε για το χρέος και τον φάκελο της Παιανίας ανέβηκε στο γραφείο του με μία θηλιά στο λαιμό και απλά περίμενε τον πρώτο που θα έμπαινε μέσα να τραβήξει την καρέκλα...

Αφού γλίτωσε τα χειρότερα ξεκαθάρισε δημόσια πως πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Μετά από πολλές θυσίες, στερήσεις και διακανονισμούς το μεγαλύτερο χρέος αποπληρώθηκε. Τελικά μετά από 8 χρόνια (αρχές 2024) η Φάλκον εξοφλήθηκε και η ΕΟΠΕ έβγαλε από πάνω της ένα μεγάλο βάρος.

Δεν φταίει ποτέ το Ελληνικό Δημόσιο

Με άλλα λόγια πληρώθηκαν από την ΕΟΠΕ εκατομμύρια Ευρώ που έπρεπε να πληρωθούν από το Ελληνικό Δημόσιο αλλά και αυτό είναι είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία. Μετά από σχετική προσφυγή της ΕΟΠΕ, η Ελληνική Δικαιοσύνη αποφάνθηκε πως το Ελληνικό Δημόσιο δεν είχε εμπλοκή στο θέμα (!) και πως η ΕΟΠΕ βαρύνονταν με την οικονομική υποχρέωση να πληρώσει τους εργολάβους.

Το έσωσε ο ευεργέτης Μαρτίνος

Στο μεταξύ από τις 20 Μαΐου 2020 υπογράφηκε σύμφωνο Συνεργασίας του Υφυπουργείου Αθλητισμού με την Περιφέρεια Αττικής και τον τότε περιφερειάρχη, Γιώργο Πατούλη, και με τον Δήμο Παιανίας και τον δήμαρχο έως σήμερα, Ισίδωρο Μάδη. Τον Δεκέμβριο του 2021, σε συνεργασία με τους παραπάνω φορείς και με τη βοήθεια της εταιρίας «Αιγέας ΑΜΚΕ» του ευεργέτη Αθανασίου Μαρτίνου, που χρηματοδότησε το εγχείρημα, αλλά και των κ.κ. Λιόντου και Βενιέρη που δούλεψαν για τις στατικές και ηλεκτρομηχανολογικές μελέτες, ολοκληρώθηκαν η πλήρης Μελέτη, η ολική αποτύπωση και τα Τεύχη Δημοπράτησης. Η ΕΟΠΕ φυσικά και δε θα μπορούσε να έχει λόγο πουθενά. Με άλλα λόγια να είναι καλά ο τεράστιος Μαρτίνος που έδωσε και πάλι πνοή στην διαλυμένη εγκατάσταση η οποία παραχωρήθηκε στο υπουργείο αθλητισμού που με τη σειρά του αναζητά την κατάλληλη λύση αξιοποίησης.

Καμία ομοσπονδία δεν θα αντέξει

Η εγκατάσταση της Παιανίας είχε, έχει και θα έχει τεράστια λειτουργικά έξοδα για κλιματισμό, ρεύμα, φύλαξη, καθαρισμό και μεταφορές αθλητών και προπονητών. Και τα χρήματα αυτά δε θα μπορούσε ποτέ να τα διαθέσει η ΕΟΠΕ και φυσικά ο Δήμος Παιανίας που μετά βίας προσπαθεί να διατηρήσει σήμερα να κάνει τα προβλεπόμενα και να διατηρεί το χώρο καθαρό. Καμία ομοσπονδία δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει την Παιανία με δικά της έξοδα και μάλιστα σε μία εγκατάσταση που μπορεί να φιλοξενήσει μόνο μία ομάδα και αυτή απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.

Θέλουμε νέα γυμναστήρια και όχι «Μονές»

Το ελληνικό βόλεϊ και οι Εθνικές ομάδες δεν έχουν ανάγκη από «Μονές» αλλά σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις μέσα στον αστικό ιστό, κοντά σε ξενοδοχεία, μετρό και εμπορικά κέντρα που θα είναι γενικά προσβάσιμες όχι μόνο από τους φιλάθλους αλλά και τους ίδιους του αθλητές και τις αποστολές.

Η ΕΟΠΕ και οι Εθνικές ομάδες σύντομα θα έχουν το δικό τους σπίτι μέσα στην εγκατάσταση του ΟΑΚΑ αλλά για την ώρα θα περιμένουμε τις εξαγγελίες του υπουργού Γιώργου Βρούτση.

Το να μαζεύονται «υπογραφές» για την απώλεια της Παιανίας δε μας τιμά ως άθλημα. Δείχνει πως ως κοινότητα είμαστε εκτός πραγματικότητας. Αυτοί που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά δε δικαιολογείται να έχουν τόσο μεγάλη άγνοια για το τι συμβαίνει στο βόλεϊ και στον ελληνικό αθλητισμό και παράλληλα να έχουν θητεύσει ως μέλη του Δ.Σ. της ΕΟΠΕ.

Παραδοσιακοί επικριτές

Το τραγελαφικό είναι πως η πλειοψηφία όλων αυτών που σήμερα υπογράφουν υπέρ της Παιανίας παραδοσιακά ήταν επικρτιτές του Θανάση Μπελιγράτη για ότι έκανε στο βόλεϊ και φυσικά στην Παιανία. Ποτέ δεν τον στήριξαν και ποτέ δεν του συμπαραστάθηκαν. Απλά τώρα 13 χρόνια μετά «ξέθαψαν» ένα ζήτημα που απλά είναι «πιασάρικο» πριν από τις εκλογές της ομοσπονδίας.

Ας ρωτήσουν τους πολύπειρους παράγοντες των διοικήσεων του Στέλιου Προσαλίκα και του Αχιλλέα Μαυρομάτη. Πολλοί από αυτούς (άνδρες και γυναίκες) μένουν και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων και ξέρουν πολλά και για πολλούς γύρω από το «Σπίτι του Βόλεϊ» και που κάποια στιγμή θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δημοσιοποιήσουμε.

Ηταν «δημιουργική ασάφεια»

Στην τελική ανάλυση θα μπορούσε να γίνει μία τεχνική μελέτη από τους ομοσπονδιακούς και το τμήμα Εθνικών ομάδων με εισήγηση σχετικά με τις προδιαγραφές που θα έπρεπε να έχει ένα πραγματικό «Σπίτι του Βόλεϊ». Ούτε αυτό έχει γίνει ποτέ.

Είναι απαράδεκτο να συνεχίζουν αυτή την εσωστρέφεια για το βόλεϊ. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε να χρησιμοποιούν την Παιανία πριν από κάθε εκλογική διαδικασία της ΕΟΠΕ. Η Παιανία ήταν μία «δημιουργική ασάφεια», ένα αναγκαίο κακό της κοστοβόρας διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων που εν έτει 2024 συνεχίζεται ως κακόγουστη φάρσα και ως βαρίδι για την «επόμενη μέρα» του βόλεϊ.