Τελετή Έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων: τι είδαν οι εξωγήινοι και έκλαψαν από τα γέλια και τι άκουσαν τα αφτιά μας από την ΕΡΤ

Πάει κι η Τελετή Έναρξης των 33ων Ολυμπιακών Αγώνων και τόσο νερό παντού και εμείς μείναμε διψασμένοι. Κακόγουστο θέαμα και για μια ακόμα φορά, ντροπή για την ΕΡΤ! Οι εξωγήινοι, έκλαψαν από τα γέλια...

Το λένε συχνά οι Γάλλοι: Apres la pluie le beau temps· κι εμείς το λέμε: μετά τη μπόρα έρχεται η γαλήνη… Και έπειτα από την καταιγίδα της Τελετής Έναρξης απαντέχουμε την αιθρία των Αγώνων δίχως κεραυνούς και ευτράπελα… Τι είδαμε το βράδυ της Παρασκευής; Ένα ποτάμι εικόνων να σέρνεται στον Σηκουάνα και πότε να κουράζει, πότε να προκαλεί οργή, πότε χαμόγελα και πότε καγχασμό. Η «γιορτή της διαφορετικότητας» δεν ήταν Τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων! Το ωραίο και το άσχημο είναι υποκειμενικό· εμένα δεν μου άρεσε η Τελετή!

Σκεφτείτε- αν υπήρχαν- εξωγήινοι να παρακολουθούσαν από ψηλά το παγκόσμιο πανηγύρι του γένους των ανθρώπων, τι θα έβλεπαν; Βάρκες φορτωμένες μουσκεμένους αθλητές να χαμογελούν με σημαίες να πλέουν σ' ένα μεγάλο ποτάμι που κόβει στη μέση μια πόλη, χορευτές να κάνουν κωλοτούμπες, drag queens, αξύριστες μεγαλοκοπέλες, τέρατα και φαντάσματα του παρελθόντος, κομμένα κεφάλια στο πιάτο, αίμα να λερώνει το Παρίσι, ασύνδετους συμβολισμούς (τι ήθελε άραγε να μας πει το τρίο στη βιβλιοθήκη;) και βροχή, καταρρακτώδη βροχή… Και σίγουρα οι φουκαράδες οι εξωγήινοι θα έκλαψαν από τα γέλια χθες βράδυ... Πού πάει το γένος των ανθρώπων;

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω...

Σκοτεινοί οι συμβολισμοί της Τελετής που βασίστηκαν πάνω στη ρήση του Σκοτεινού Ηράκλειτου: «Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι για δεύτερη φορά». Και το ποτάμι τούς έπνιξε και μας μούσκεψε!
Από το Pont d'Austerlitz μέχρι τον Πύργο του Άιφελ έβρεχε ακροβάτες, ένταση, παραλήρημα, μια non-binary καταιγίδα που κόπασε μόνο από τη φωνή της Σελίν Ντιόν, την βιβλική παρουσία του Ζινεντίν Ζιντάν και την πλεύση των θρύλων των αθλημάτων πριν ανάψει η Φλόγα και φύγει με αερόστατο για τον νεφελώδη ουρανό της Πόλης του Φωτός, που όμως ήταν χθες σκοτεινή...

Επιτηδευμένη αισθητική, (κιτς ο δόκιμος όρος), ευτελές θέαμα πανηγυριού τύπου διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision και κακογουστιά. Η Lady Gaga με γλώσσες στα μάγουλα άνοιξε το σόου και η παντάνασσα Σελίν Ντιόν το έκλεισε. Και στο ενδιάμεσο; Μουσκεμένες προθέσεις…
Ένας αναδευτήρας που ανακάτεψε Καμιγ Σεν Σανς, Ζορζ Μπιζέ, Σαρλ Ασναβούρ, Άια Νακαμούρα, καρτούν Μινιόν, Εντίθ Πιάφ, Γεύμα των Θεών παρωδία, την καρικατούρα του Θεού Διόνυσου να τρομάζει, και αθλητές να γίνονται μούσκεμα χαμογελώντας γιατί έτσι έπρεπε… Αποτέλεσμα; Άθλιος χυλός! Και το δήθεν πρωτότυπο Τελετής στην πόλη και πάλι απέτυχε. Και το 1998 οι διοργανωτές του Μουντιάλ Γάλλοι είχαν παρουσιάσει έναν αχταρμά για Τελετή Έναρξης στους δρόμους του Παρισιού· τότε δεν έβρεχε...

Ο Thomas Jolly, ο νεαρός γάλλος σκηνοθέτης υπεύθυνος για το σουρεάλ και βλάσφημο σόου, είχε πει ότι δεν ήθελε απλώς μια «εφήμερη λάμψη» αλλά μια εξερεύνηση του τι βασίζεται στην «κοινή μας ανθρωπιά»· το τι κατάλαβε ότι κατάφερε, θα το είδε στους εφιάλτες του χθες τα ξημερώματα· αν κοιμήθηκε… Το Παρίσι, από την εποχή του «Πολυαγαπημένου» βασιλιά Λουδοβίκου XV είχε να δει μια τελετή με σχηματισμούς σκαφών να πλέουν στον Σηκουάνα, και να επευφημούνται από ανθρώπους που κρέμονταν από τα παράθυρα των παλιών σπιτιών· και μάλλον δεν θα ήθελε να το ξαναδεί για τα επόμενα 300 χρόνια.

Η Ελλάδα παντού και απούσα...

Η ρήση του Ουγκώ: «Ο κόσμος είναι η Ελλάδα που διαστέλλεται. Η Ελλάδα είναι ο κόσμος που συστέλλεται» απολύτως ακριβής. Με Ελλάδα άρχισε το πανηγύρι, Ελλάδα το χρωμάτισε και με Ελλάδα τέλειωσε, μόνο που το ελληνικό πνεύμα και το κάλλος απουσίαζαν… Και σε όλο αυτό το διάστημα του συνονθυλεύματος εικόνων και συμβολισμών, μια μυστηριώδης, απρόσωπη φιγούρα έτρεχε στις στέγες της πόλης με την Ολυμπιακή Φλόγα. Τι ήθελε να μας δείξει ο σκηνοθέτης; Αυτός ξέρει…

Στο τέλος, όλα έγιναν καθώς έπρεπε να γίνουν: ο Charles Coste, ο γηραιότερος εν ζωή Ολυμπιονίκης, στα 100 του χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι, πήρε τη φλόγα και την έδωσε στον σπουδαίο γάλλο τζουντόκα Teddy Riner και την γοητευτική (στα 56 της) σπρίντερ Marie-Jose Perec· άναψαν ένα καζάνι συνδεδεμένο με ένα γιγάντιο μπαλόνι, πριν η Σελίν Ντιόν τραγουδήσει τον Ύμνο στην Αγάπη της Εντίθ Πιάφ, στην πρώτη δημόσια εμφάνισή της έπειτα από χρόνια, προκαλώντας συγκίνηση κι ανατριχίλα. Οι σωβινιστές Γάλλοι άφησαν στην άκρη τους «δικούς τους» και άνοιξαν με την Αμερικανίδα Γκάγκα κι έκλεισαν με την Καναδέζα Ντιόν… Και για να κλείσουμε το πρώτο κομμάτι της κριτικής με πέντε λέξεις: πολύ κακό για το τίποτα!

ΕΡΤ: Πάντα μετεξεταστέοι και μονίμως αριστεύσαντες...

Και πάμε στο δεύτερο σκέλος που έχει να κάνει με την μετάδοση της ΕΡΤ. Ντροπή! Ο διευθυντής του αθλητικού τμήματος Δημήτρης Χατζηγεωργίου ακουγόταν ασθενής, ήταν (κι αυτή τη χρονιά) αδιάβαστος και τα μαθήματα ορθοφωνίας που θα έπρεπε να έχει κάνει τόσα χρόνια τα άφησε για μετά την συνταξιοδότηση… Μας ενημέρωσε, ο φιλότιμος κατά τα άλλα τηλεσχολιαστής, ότι η φωτιά στη Νοτρ Νταμ ξέσπασε το 2015… Ακούσαμε για τους πρόποδες της Παναγίας των Παρισίων, δεν ακούσαμε το παραμικρό για καλλιτέχνες που εμφανίζονταν επί σκηνής και προσπαθώντας να ξεδιαλύνουμε τις κουβέντες του καταλάβαμε ότι δεν κατάλαβε το παραμικρό από τα τεκταινόμενα, ίσως από κούραση, ίσως από τη βροχή, ίσως γιατί δεν θα έπρεπε να μεταδώσει κάτι που δεν γνωρίζει…

Από κοντά, σε πιο χαμηλούς τόνους λαθών ο Περικλής Μακρής, αλλά κι αυτός έξω από τα νερά του παρόλο τον όγκο υδάτων από ουρανού και ποταμού… Μέχρι πότε αρπακολατζήδικες μεταδόσεις παγκοσμίων δρώμενων (έστω και ανόσιων); Όλοι δεν είναι για όλα. Ο Αλέξης Κωστάλας, για παράδειγμα θα καταλάβαινε τα μουσικά κομμάτια που έδεναν τα δρώμενα και κάτι παραπάνω θα είχε να μας πει. Αδιάβαστοι στη Eurovision, αδιάβαστοι στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων! Πάντα μετεξεταστέοι στη συνείδηση των θεατών, αλλά μονίμως αριστεύσαντες στις «αναφορές» της ΕΡΤ. Κάθε λαός έχει τους τηλεσχολιαστές που του αξίζουν; Ε, δεν αντέχεται τόση μετριότητα σε τόσο μεγάλη διάρκεια πια…
Επίλογος Α’: Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σε αυτό. Και η ΕΡΤ έχει κολλήσει χρόνια στον βυθό…
Επίλογος Β’: Νερό, χθες, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα να πιούμε… Καλή θέαση στα αθλήματα, τουλάχιστον.